Untamable | Jikook

(35)

⚜

Bizim yavrumuz demişti Jimin,hamileyim demişti...

Jungkook bir külçe gibi az önce kalktığı koltuğa yıkılmıştı.Hayır baygın değildi ama kesinlikle bir şok geçiriyordu.Yaşadıkları bunca şeyden sonra Jimin'in böyle bir konuda ona yalan söylemeyeceğinden emindi.Doğruydu.Şu an daha da yakınına gelen omegasının kokusundan,içinde yavrusunu hissettiği için deli gibi sevinen alfasından dolayı daha da emindi.

"Bir şey söylemeyecek misin?"

Jimin yanına gelip oturduğunda gözlerinin içine bakarak sormuştu.Söyleyecekti,çok şey söyleyecekti ama şu anda konuşma yetisini kaybetmiş gibi hissediyordu.Zihninde kelimeler serbestçe dolaşıyordu ama ağzından anlamlı bir cümle çıkartmakta zorlanıyordu.

"S-sen dedin ki-"

"Hamileyim"

"Bizim-bizimmiş"

"Evet Jungkook bizim yavrumuz"

"Ama..ama-"

"Aiiish kendine gel artık sevinmedin mi?"

Jimin'in sabrı taşmıştı.En sonunda alfasının yanaklarını avuçları içine alarak hafifçe sarsmıştı.Şaşkın olacağını zaten tahmin ediyordu ama bu derece kitlenebileceğini düşünmemişti.Tepki alabilmek için kendince bu yöntemi bulmuştu ve işe yaramış gibiydi.Zamanında hırs ve alaycılıkla bakan o gözler,şu anda küçük bir çocuğun sevincinin parıltısını taşıyordu.Bedenden bedene aktarılan hisler sıcak ve samimiydi.

"Özür dilerim..."

O gözler,saniyesinde dolmuş ve Jungkook hıçkırıklar eşliğinde eşine sarılmıştı.Jimin her türlü tepkiyi bekliyordu.Sevinç çığlıkları,öpücükler ve biraz da gözyaşı...Ama hiçbirinde Jungkook'un hıçkırıklarla kendisinden özür dileyeceği senaryosu yoktu.Şaşkındı Jimin.Jungkook sürekli olarak özür diliyor ve sanki kırılacak bir eşyaymışçasına saçlarını okşuyordu.

"Neden özür diliyorsun-Jungkook bak bana"

"Benim yüzümden...benim yüzümden hamile kaldın"

"Jungkook bak bana.Sil şu gözyaşlarını ve beni iyice dinle.Hamile kalmak benim kararımdı.Aylar önce bunun için kendimi nasıl koruduysam,nasıl kaçtıysam şimdi de içimde atan kalp atışlarını kanımın son zerresine kadar istediğimi de bil.Bu bebeği istiyorum.Ben,seninle bir aile yaratmak istiyorum"

Bu sözler,Jungkook'u daha da duygusallaştırmıştı.Özür dilemişti çünkü Jimin'in kendi isteğiyle değil,kendisine yapılan varis baskısıyla hamile kaldığını düşünmüştü.Ama Jimin'in kalbini eriten cümlelerinden sonra onun ne kadar ciddi ve kararlı olduğunu anlamıştı.Omegası onu seviyordu.Ve onunla,yeni bir yaşam daha yaratmak istemişti.Jungkook umutsuz hayallerinin gerçekleşmeye başladığını biliyordu.

"Artık ağlamayı bırakıp sevinçten öpüştüğümüz kısma gelebilir miyiz?"

Eh,kim böyle bir teklife hayır diyebilirdi ki?Jungkook gülümseyerek gözlerini sildikten sonra bir hamlede Jimin'i kucağına çekmişti.Önce sımsıkı sarılmıştı Jimin'e.Sevgi dolu,minnet dolu bir sarılmaydı bu.Sonra burnu,omegasının baldan tatlı yanaklarında,son olarak da mühründe gezinmişti.Jimin'in şeftali kokusuna karışmış cılız süt kokusunu ciğerlerine son nefesiymiş gibi çekmiş,Jimin'in elleri boynuna dolandığında dudakları da buluşmuştu.Temposu yavaş ama aşkın doruklarda hissedildiği bir öpüşmeydi.Jungkook her yerinden,gülüşünden bile öpmüştü Jimin'i.