Öğretmenim

Sezione 7

Selam ballarım

Yeni bir bölüm ile daha beraberiz

Oy verip yorum yaparsanız çok sevinirim

İyi okumalar 🍯

༺༻

Talha hoca kafasını kaldırıp bana baktı.
Bir süre sessiz kaldı.

Hafif kaşları çatıktı ama alışık olduğum bir görüntüydü bu artık.
Hep bu şekildeydi.

Erken yaşlanacak yiğidim.

"Kim bu, çocuk?"

Sensin.

Kafamı önüme eğdim, kucağımda birleştirdiğim ellerime baktım.

"Onu söyleyemem"
"Mercan, yanlış zaman"
"Anlamadım"
"Yani, bu sene sınavın var, kafan dağılır"

Sadece kafam değil, kalbimde dağıldı be hocam.

"Biliyorum"
"Aranız, nasıl peki?"

Valla aramız uçurum.

"Şey, benden haberi yok yani beni tanıyor ama onu sevdiğimi bilmiyor"

Çenesini ovuşturdu.
Kafasını eğip saçlarını karıştırdıktan sonra kafasını kaldırdı.

"Bu seni üzmüyor mu?"

Helak ediyor.

"Yani, sevmek zorunda değil. Onu seviyorum, hem de çok ama o başkasını seviyor yani sanırım emin değilim"

Olmayan ilişkimizin üçüncü kişisi oldum iyi mi!

"Başkasını seven birisini mi seviyorsun?"
"Evet"
"Başkasını seven, başkası için üzülen, başkasının yanında olmak için can atan birisini mi seviyorsun? Neden?"

Sahiden, neden seviyordum?
Nasıl sevmeye başlamıştım ben?
Sevgi nasıl başlardı ki?

"Asla olmayacağını bilmeme rağmen kurduğum bir hayalim o benim. Her aklıma geldiğinde gülümseme sebebim"

Kaşlarını yukarı kaldırdı, dudakları yukarı doğru büzüldü.

Aklıma gelen soru ile omuzlarımı dikleştirdim. Birazdan zil çalacaktı pek bir şey kalmamıştı.

"Peki ya siz? Siz seviyor musunuz birisini?"

Bir süre sessiz kaldı. Kafasını eğdi.

Seviyorum derse ne yapacaktım?

"Ben,"

Kafasını kaldırdı.

"Seviyorum"

Zorlukla yutkundum. Bahçede onu o kadın ile gördüğümde de canım yanmıştı elbette ama onun ağzından duymak çok daha beterdi.

Belki de birazdan ağlardım bilmiyorum.

Daha fazla burada durmak istemiyordum.
Fazla yakındık, ama bir o kadar da uzaktık.

Aramızda en fazla iki adım vardı ama bir uçuruma eş değerdi.

Birbirimize bakıyorduk ama ikimizin de gözlerinde başka bir duygu vardı, hatta birimizin kalbinde başka bir insan.