თიკა!-კაბის ელვა შესაკრავს ვიწევ და მისკენ ვბრუნდები-აბა გაიმეორე რომელი სამი სიტყვა არ უნდა დაუძახო დღეს!
-ბლუ,ბოთე და ბედოვლათი-თვალებს ატრიალებს თიკა
-კარგი გოგო ხარ-ისევ სარკისკენ ვბრუნდები.
-არც ლობუთა დავუძახო?-წარბებს საცოდავად კრავს
-თიკუნა თქო!-ვუბღვერ და შავ შლეიფს ვისწორებ.
-ეს სილიკონის ლიფები რომ არ გამოეგონებინათ რა გვეშველებოდა არ ვიცი-დეკოლტეს ითვალიერებს თიკა.
-წარმოდგენაც არ მინდა-ვუდასტურებ მეც. არსებობს ამ ქვეყნად რაღაცეები რის გარეშეც დედამიწაზე სიცოცხლე აღარ იარსებებდა,მაგალითად ლიფტი, მაკიაჟის მომშორებელი სპრეი, თმის უთო და რაღა თქმა უნდა სილიკონიანი ლიფები.
-მაინც არ მომწონს ეგ ბიჭი კაი რა-წუწუნებს ისევ.
-არ დაიწყო თავიდან-ჰაერს ღრმად ვისუნთქავ და თვალი უნებურად არათითზე წამოცმული ბეჭდისკენ გამირბის.
-საერთოდ არ შეეფერებით ერთმანეთს,აი საერთოდ!-მაინც დაიწყო.
-რაღას ველოდო გოგო თეთრ ცხენზე ამხედრებულ პრინცს?-თვალებს ვკარკლავ და კლაჩს ვავლებ ხელს,ისე ყოველთვის მიყვარდა ცხენები ოღონდ უპრინცო.
-შენ წარმოდგენა მაინც გაქვს რას აკეთებ?-ხელებს იქნევს
-კი,ჩემს ბავშვობის მეგობარს მივყვები ცოლად! წყნარს,მშვიდს და ერთგულს-ვიღიმი საკუთარი დიპლომატიური პასუხით კმაყოფილი,რა დროს ვერ მხედავს გაეროს მინისტრი!
-ჰო ერთგულს კი,ფიზიკურად ვერ გაქაჩავს ეგ ღალატს,მოუნდა ქალბატონ მარიამს მშვიდი ცხოვრება-სისინებს თიკა,გაბუსხული ვუყურებ და ხმას არ ვიღებ.
-შეცდომას უშვებ მარიამ-საწოლზე მოწყვეტით ჯდება,არ მინდა ამაზე ფიქრი! არა,არა და არა!
-თიკა ხომ იცი ნიკოლოზზე უკეთესი არავინ გამოჩენილა,მიცნობს ვიცნობ,მასთან კომფორტულად ვარ,სიყვარული და ზღაპრები არ არსებობს კიდე,მორჩა გავიზარდე,დროა! ახლა კი გამოადგი ფეხი დავაგვიანე სამამამთილოს იუბილეზე-ხელს მაჯაში ვავლებ.
-არც ეგ შენი ნუგზარა მევასება-ხელებს მიფრიალებს თიკა
-უიმე არავინ არ გევასება შენ დედამიწის ზურგზე-ვუბღვერ
-რატო,შოთა არველაძე ძაანაც მევასება-კისკისით იცვამს ქუსლიანებს
-შენ და შენი შოთაია-ხელს ვიქნევ და სარკეში კიდევ ერთხელ ვუყურებ საკუთარ თავს.
