"her veda Yeni bir başlangıçtır,
Yeni başlayanlar için yeni başlangıçlara "
∞
Herşey çok karmaşık hale gelmişti. Sarmaşık ipler gibi birbirine dolanmıştı. Zihnimde bir ok gibi saplanan anılar ve daha fazlası. Bu hikâyenin başlangıcı gibi sonuda sırlarla bitmesini istemiyordum.
Teyzem gittikçe uzaklaşınca bende ayağa kalkıp, geldiğim yolu takip ederek dışarıya doğru yöneldim. Etrafıma baktığımda az önceki kalabalık yerini seyrek insaar almıştı. Gözlerimi uzun koridora sabitlemeden önce teyzemin dediklerini kafamda not ettim. Zihnim yeni çalışmaya başlayan motor gibi yanmaya başlamıştı.
Dışarıya çıktığımda, herkes bir köşeye çekilmiş sakince bekliyorlardı. Beni görünce durdukları yerden istifini bozup, bana doğru yaklaşmaya başladılar. Karışamda merakla tepkilerimi bekliyorlardı.
"Sonuç" diye araya giren Varise kaydı gözlerim. İlk defa yüzüne yerleşen duyguyu gördüm
Panik.
Pes etmiş bir tonda cevap verdim "tahmin ettiğimiz gibi teyzem değil" dedim
"Bunu omu söyledi?" diyen Vârisin ses tonu sertleşmişti. Sorma biçimi nedense beni rahatsız etmişti. Teyzeme hiç bir zaman ismiyle hitap etmezdi. O veya bu kelimlereini daha sık kullanırdı.
Vârise ters ters bakmadan kendimi alamadım.
"Söylemesine gerek bile yok" dedim ve ekleyerek devam ettim "konuşma biçimi bile ele veriyor"
Sesim bana bile sinir bozucu gelecek tonda çıkmıştı.
Umursamaz Halim canını sıkmıştı ki kaşları çatık bir şekilde konuştu "derdin ne Bengi? Neden böyle konuşuyorsun?"
Cevap vermedim. Daha doğrusu nasıl cevap vereceğimi düşünemedim. Çünkü ben bile neden böyle davrandığımı anlayamıyordum.
Elimle saçlarımı karıştırarak "son zamanlarda hayatım fazlasıyla eğlenceli geçiyor" dedim. Son sözlerimi söylerken iğneleyici tonda söylemiştim.
Yüz ifadesi düzelsede kaşları hala çatıktı. Başını anladım der gibi sallayıp sessizliğini korudu.
Arkın, araya girerek "Bengi?" Dedi
Boş gözlerle Arkına dönüp "efendim" dediğimde oldukça huzursuz görünüyordu.
"Ben" dedi ve durdu. Bir şeyler söylemek istiyor gibi fakat nasıl söyleyeceğini bilmiyordu. Tekrar bakışlarını bana sabitleyip konuşmaya devam etti "yanında olacağına söz verdim ama ben Kirman kasabasına dönüyorum" dedi
Söylediği son cümleyle, içim ince ince sızlarken daha kötüsünü düşündüm. Neden gidiyordu?
"Noluyo Arkın" diye araya Doğa girdi.
Diğerlerine baktığımda olayı anlamış gibi yaparak meseleyi olumlu Karşıladılar.
Arkın hüzünlü sesiyle cevap verdi "biliyorsun babam zafer Kirman hapiste, ve ben...." Dedi ve durdu
Sesi tıslar gibi çıkmıştı. Konuşmak bile istemiyordu.
"Ne sen?" Diye lafını tamamlamasını bekler gibi sorgulayıcı bakışlar attım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARANLIĞIN İKİZİ
Novela JuvenilHer şey tehlikeli bir hal almıştı Beni ona bakarken yakalamıştı Bana olan ilgisinden nefret ediyordum Benim kim olduğumu biliyor muydu? Ya da ben onun kim olduğunu biliyor muydum? Benim onun peşinde olduğum gibi Oda benim mi peşimdeydi? ∞ Teyz...
