Firavun (Levi X Yn)

30

Sınır 50 oy 100 yorum
------------------------------------

Mikasa: "Akhen'i nasıl durduracağız?"

İsabel: "Levi abime söylesek?"

Farlan: "Levi burada değil ki iyi de."

Nemphis: "Haber yolladım. İşi Atum'a devredip buraya gelecek."

Nuru: "Hâlâ hiçbir şeyden haberi yokken. Acele etmeliyiz."

İsabel: "Zehirlesek?"

Farlan: "O kadar aptal değil. Onunla birlikte Aren üzerimize çullanır."

Mikasa: "Bir o aptal eksikti zaten."

"Şey... Kötü mü iyi mi bilmem ama ama bir haberim var..." Onların kendi içlerindeki tartışmasını kısık sesimle böldüm. Herkes ne oldu der gibi bakınca derin bir nefes aldım ve büyük haberi ortaya bıraktım. "Yeğeniniz geliyor." Ortamda uzun süre sessizlik hakimken ben bacaklarımın arasından yere akan sıvıya baktım. Babası gibi yerini zamanını bilmez...

İlk şaşkınlığını atlatan Nemphis hemen kendisine gelip yanıma koştu. Kolumdan tutup oturmama yardım etti. "Ufaklık biraz aceleci çıktı." Dediğine gülmek istedim ama aniden saplanan bir sancı ile acı içinde bir iniltiden başka bir şey çıkmadı.

"Farlan çabuk ebeyi buraya getir ama Akhen'e hiçbir şey belli etme. Levi dönene kadar bu durumu saklayacağız." Farlan aldığı emirle kendisine gelip hemen yola koyuldu. Sanırım amca olmanın şaşkınlığı üzerindeydi. "Mikasa ve Nuru, siz de bana yardım edin Yn'yi yatıralım." Nemphis sayesinde herkes kordine olup işin bir ucundan tutmaya başlamıştı.

Mikasa diğerlerine bırakmadan beni kucağına aldı ve yatağın üzerine bıraktı. "Bir gün daha tutamadın mı yenge?" "Ben de dursun isterdim ama mecbur ufaklığın inisiyatifine kaldık." İsabel bu duruma şahit olamayacağını söyleyerek dışarı çıktı. Haklı, pek güzel bir manzara değil. Nuru dolaptan rahat ve bol bir şey bulup getirdi ve giymeme yardım ettiler. Levi bunu duysa kıskançlık krizine girer eminim. Of, Levi neredesin?!

Acı içinde kıvranıp inlerken şansıma ebeyi çabuk getirdiler. Kadın hiç beklemeden işe koyuldu. Bu sırada da Farlan daha fazla burada bulunmaması gerektiğini söyleyerek dışarı çıktı. Başlıyoruz...

"Yn'cim biz buradayız ve sana yardım edeceğiz o yüzden sakin endişelenme ve gerilme." Nemphis güven verici bir şekilde elimi tuttu. "Teşekkürler..."

•°•★

"Ikının! Az kaldı biraz daha!"

"Dayanamıyorum artık..." Oğlum madem gelmek istiyorsun neden çıkmamakta ısrarcısın!? Nemphis bir yandan elimi tutup bir yandan da ebeye yardım etmek için karnımın üzerinden bebeği aşağı itiyordu. "Yapabilirsin Yn, biraz daha." "Son bir kez daha Majesteleri." Kalan son gücümle ıkındım. Tamamen çıktığını hissettiğimde yatağın üzerine kendimi serbest bıraktım. Sopalarla dayak yemiş gibiyim... Artık bacaklarımı hissetmiyorum...

Ağlama sesini duyunca tekrar kendime geldim. Kordon kesildikten sonra şimdilik bir beze sarıldı ve kucağıma verildi. Minicik...

Gözyaşlarıma daha fazla hakim olamadım. Karnımda taşıdığımdan çok daha farklı bir annelik duygusuydu bu. Onun için her şeyi yapabilirmiş gibi hissettim. Ciğerlerine ilk kez dolan havanın acı verdiğini biliyorum o yüzden hâlâ ağlamaya devam ediyordu. "Annem..." Şu anda yapış yapış bir haldeydi ama yine de onu öpüp koklamak istedim.

"Majestleri şimdilik bebeğinizi temizlememiz gerek o yüzden almalıyız." Ebe bebeği tekrar istediğinde hiç istemeyerek ve zarar vermekten korkarak onu tekrar ebeye uzattım. Ebe onu alıp nazikçe yatağın diğer yanındaki havlunun üzerine yatırdı.