Myth 6 - Hermes: Messenger of Gods (On Going)

3: The Oracle

Chapter 3 - The Oracle

"Kasalanan mo 'to!"

"Kasalanan ko bang masyado akong gwapo kaya nagkagusto sa'kin ang—"

Hindi pa natatapos ang kahanginan ni Hermes nang supalpalin ni Angel ang bibig nito.

"Nagrereklamo ako rito tapos hahanginan mo lang ako? Kung banlawan ko kaya 'yang bibig mo?!" Inis na reklamo ni Angel.

Tumahimik si Hermes. Ngunit sa likod ng isipan nito ay nagtatanong siya. Ang gwapo ko naman kasi kaya nagkagusto ang nakatatakot na babaeng iyon sa akin.

"Anong gagawin natin?"

Hindi sumagot si Hermes sa tanong nito.

"Oh? Ba't hindi ka umiimik?"

Nagtatakang tiningnan ito ni Hermes.

"Humihithit ka ba kahit bata ka? Sabi mo tumahimik ako? Ngayon—"

"Okay stop!"

"Ano?"

"You are the messenger of Gods. You should know how to—"

"Wow!" sapaw ni Hermes sa kan'ya. "Feeling mo naman na alam ko lahat lahat. Kaya nga tayo nandito ngayon sa lugar ni Rhea dahil 'di ko rin alam."

Angel escaped a sigh. They are waiting outside the castle of Rhea to ask for an oracle. They want to hear from the universe on how the curse of the naiad be removed to Angel's body and regain her immortality.

"Where is she?"

Isang mahigpit na yakap ang binigay ni Proserpina sa anak nang makita ang kalagayan nito.

"The naiad cursed me."

Proserpina looked at her physique, "Oh no! But you're pretty."

"She lost her immortality," Hermes uttered.

"We'll find a way," Proserpina is worried, but she wants to assure Angel that there's a way.

Ilang sandali lang sa paghihintay ay lumabas na ng kastilyo si Rhea. She looked at Angel and gave her a weary smile. "You looked beautiful," she told the young lady.

Partially, Angel is happy because she's been a child for a very long time. All her life she's just been a child, but being a mortal scares her, it doesn't just scare her but also Proserpina. She's not just been adopted by the Olypians, but she's also been their apprentice for a very long time. Angel has responsibilities.

"I want to ask for an oracle from the universe. I must regain the immortality that the Olympians bestowed me," she asked Rhea.

Rhea gently held her hand and closed her eyes. Seryosong nakatingin lamang si Angel sa dyosa at naghihintay sa maari nitong sabihin. Rhea escaped a sigh making Angel more worried about what will happen.

"W-what?" Angel asked with her cracking voice.

"You have to regain your immortality as soon as possible..."

"What should I do?"

"The only way is for you to consume ambrosia."

Nakaramdam ng ginhawa sina Angel at Proserpina nang marinig nila iyon. "That's good. There's a lot of ambrosia in our kingdom. We have to—"

"Not the ambrosia of the underworld or the ambrosia here on Earth," Rhea cut Proserpina.

"W-why?"

"Eating any ambrosia here will just lessen your possibility of gaining your immortality once again. You have to find the Elysium of Ambrosia that cannot be seen by any mortal or immortal. You have to consume the ambrosia from that place."

"I-I d-don't understand. Kailangan ko pong hanapin ang lugar na walang sino man ang nakakakita?"

Rhea nodded.

"H-how can I possibly do that?" nagtatakang tanong nito. "Paano ko mahahanap ang isang lugar na ni isa ay walang nakakakita?!" tanong ni Angel. Sa likod ng isip n'ya ay paulit-ulit n'yang tinatanong kung nababaliw na ba ang kalawakan kung pinapahanap sa kan'ya ang bagay na ni isa ay walang nakakakita.

"You have to look for it across time or across the universe. If you won't be able to find that, dear, you might lose your life. Especially now that you are vulnerable and you only have a short time to live."

"How do—"

Rhea looked at the weary eyes of Angel and gave her a smile. "Don't worry. Days from now, the universe will be sending another oracle. There must be— one Olympian who could help you find that place. It might not be visible to any of us, but the place is visible for that certain Olympian. The universe will reveal him or her later on... Be patient."

—--------

Angel's POV

Ilang araw na simula nang marinig ko ang mga sinabi ni Rhea. Ilang araw na rin akong naghihintay kung kailan ipakikita ng kalawakan kung sino ang tanging Olympian na makatutulong sa akin.

"Bakit mukha kang malungkot?"

"Kasi hindi masaya."

Ang kanina'y malumbay kong paramdam ay napalitan na ng inis nang bigla akong nakaramdam ng papalapit na malakas na hangin na para bang dulot ng masamang panahon. Walang ibang dahilan kun'di si Hermes.

"Hindi ka ba babalik sa kaharian ni Hades?" tanong nito.

"Hindi ko alam..." malumbay at hindi sigurado kong sagot sa kan'ya. Kailangan kong hintayin dito sa Olympus ang balitang kailangan kong malaman sa lalong madaling panahon dahil tumatakbo ang oras.

Nakaupo lamang ako habang nakatitig sa isang lawa sa likod ng kastilyo ni Zeus. Titignan ko ang repleksyon ng napakagandang buwan at mga bituin sa mala-kristal na tubig. Naalala ko naman ang pangyayari sa gabing iyon, napa yakap ako sa aking tuhod.

"Nakakatakot..." hindi ko mapigilan ang hindi mag alala sa maaring mangyari sa akin. Kapag namatay akong muli ay tuluyan na akong maglalaho na parang bula, lalo na't hindi ito ang tunay kong anyo.

Pumulot si Hermes ng isang maliit na bato at tinapon ito sa tubig. "Gusto mo bang malaman kung ano ang—"

"Hindi," putol ko sa kan'ya.

"Grabe ka naman."

"When will the universe give a sign? I'm worried—"

"Angel, you don't have to look for signs and wait for it."

"What?"

"The universe is giving it to you."

Kunot noo ko lamang siyang tinignan. Nababaliw na ba ang lalaking 'to? Anong pinagsasabi niya?

Ilang sandali lang ay narinig namin ang isang malakas na pagkulog mula sa kalangitan ngunit walang ulap ang tumatabon sa mga bituin at wala ring nagbabadyang ulan.

"Angel..." pareho kaming napalingon ni Hermes nang makita si Rhea sa may likoran namin.

"Rhea, kanina ka pa ba—"

"The universe revealed it. The only Olympian who can find Elysium of Ambrosia."

Dali dali akong tumayo at patakbong pumunta sa kinatatayuan ni Rhea. "W-who is he?"

Hinawakan n'ya ang aking palapulsuhan at hinigit papunta sa kan'yang kastilyo. Lakad takbo kaming pumunta roon at nang makapasok kami ay sinalubong ang aking mga mata ng mga mararangyang bagay na nagbibigay buhay sa kan'yang lugar. Ngunit iisa lamang ang kumuha ng atensyon ko. Ang isang ginto at lumang aklat na nakalagay sa ibabaw ng isang mesa.

"The universe revealed it eons ago... you have to find the Elysium of Ambrosia across time with this Olympian. It's written here in this book."

Bahagya kong binasa ang pahina na pinakita sa akin ni Rhea at kunot noong napaatras sa aking nabasa. Siya?! Sa dinami dami nang maaaring tumulong sa akin?

"Hermes?!"