"မီးဗျို့ ..... မီး!"
"လာကြပါဦး! မီးလောင်နေတယ်!"
"မီးတဲ့ဟေး ... ဘယ်နန်းဆောင်တုန်း"
"ရေပုံးတွေယူကြ! ပြေးကြပါဟဲ့!"
မနက်စောစောစီးစီး အော်သံဟစ်သံများနှင့် တာ့မင်နန်းတော်တခွင် ပွက်လောရိုက်ဆူညံနေ၍ ညီလာခံကျင်းပနေသည့် တော်ဝင်ခန်းမဆောင်ထဲအထိ ပျံ့လွင့်လာသည်။
"အပြင်မှာ ဘာတွေဖြစ်နေကြတာလဲ"
ဧကရာဇ်၏အမေးကြောင့် အပါး၌ခစားနေသော အထိန်းတော်ကြီးက အကျိုးအကြောင်းစုံစမ်းရန် အပြင်ထွက်သွား၍ တစ်မိနစ်ပင်မကြာလိုက်ဘဲ အူယားဖားယားနှင့် ပြန်ဝင်ပြေးလာသည်။
"မီးပါ ဘုရား! ကြင်ယာတော်နန်းဆောင် မီးလောင်နေတာပါဘုရား!"
"သြော် ... ဘာများတုန်းလို့ .. ဘာ! ကြင်ယာတော်နန်းဆောင်!"
မကြာမီ နန်းတော်အလယ်ရှိ ညီလာခံခန်းမမှ မီးခိုးလုံးများ လှိမ့်တက်နေသော နန်းတော်မြောက်ဘက်တည့်တည့်သို့ မာရသွန်ပြေးနေကြသည့်လူတစ်စုအား တွေ့မြင်ရမည်ဖြစ်၍ ရှေ့ဆုံးကဦးဆောင်လာသူမှာ နဂါးဝတ်ရုံတော်တလွှားလွှားနှင့် ဧကရာဇ်ဖြစ်ကာ အမတ်တစ်သိုက်မှာလည်း ဝတ်ရုံကြီးများကိုမ'ကာ မ'ကာဖြင့် အနောက်မှထပ်ကြပ်မကွာ ပြေးလိုက်လာကြသည်။
မီးလောင်နေသည့်နန်းဆောင်ရှေ့၌ နန်းတွင်းသူ၊ နန်းတွင်းသားများ ရေပုံးကိုယ်စီနှင့်ပြေးလွှားနေကြ၍ ဧကရာဇ်ရောက်လာသည်ကိုမြင်သောအခါ တော်ဝင်ကိုယ်ရံတော်ခေါင်းဆောင်က မီးငြှိမ်းနေရာမှပြေးလာသည်။
"ပင်းပင်းရော! ပင်းပင်း ဘယ်မှာလဲ!"
"မင်းသားလေးက အတွင်းခန်းဆောင်ထဲမှာ အိပ်ပျော်နေတာပါဘုရား။ အခု မီးလောင်နေတာက အပြင်ခန်းဆောင်ပါ"
"ဘာ! ဒါဆို ပင်းပင်းက အခုထိ အထဲမှာပေါ့! ဘာလုပ်နေကြတာလဲ! မြန်မြန်ငြှိမ်းကြလေ! ကိုယ်တော့်ကို ရေပုံးပေးစမ်း! ပညာရေးအမတ်ကြီး ဘာလုပ်နေတာလဲ ရေတွင်းက ဟိုဘက်မှာ! စစ်သူကြီးက ဘာလို့ရေတစ်ပုံးတည်းလဲ နှစ်ပုံးသယ်လေ!"
