Bir küçük sadgül meselesi

2. Sezon 14. Bölümden kesit

Ya seninle, ya hiç Songül!"

"Hadi! Lütfen! Biraz daha dayan!"

Ağır ağır kapanan gözleri tekrar gökyüzünü bulduğunda, Sadi'nin gücüne güç katmak istercesine ışıl ışıl gülümsedi Songül.

Gözleri parlak kuzey yıldızında, narin bedeni sevdiği adamın kollardayken, kulağına çalınan o tılsımlı sesin efsunlu ezginde kaybolup kapattı gözlerini.

"Benim evim, yuvam işte bu gülüş"

Saniyeler içinde ısınan yüreği, ona bulunduğu yeri ve zamanı unutturmuşken, kirpiklerinin arasında biriken yaşlar aheste aheste süzüldü yanağına.

Ruhu arındı bir kere daha, gönlünün telleri titredi bir yaprak gibi..

Yavaş yavaş araladığı elaları, kuzey yıldızı ile bir kere daha buluştuğunda, acı dolu bir iç çekiş eşlik etti sessiz hıçkırıklarına.

Solgun yüzüne peyda olan gülümsemesi usul usul silinip giderken ; "Sadi" dedi nefes nefese. "Yıldız kaydı bak! Hadi bi dilek tut!"

Songül'ün cılız sesinden süzülen acıyı damarlarında hissederken başını bir kere daha gökyüzüne çevirdi Sadi.

Ve tam da o anda; bir yıldız tozu savruldu gökyüzünün karanlık semasından sonsuzluk okyanusuna.

İçi sızladı birden; nefesi kesildi saniyeler içinde.

Çünkü; kayıp giden ve parlak ışığını karanlığın içine hapsetmek zorunda kalan yıldız; Kuzey yıldızıydı.

Göz pınarlarında biriken  yaşlar usul usul yanağını ıslatırken, sevdiği kadının solgun elalarına sabitledi kızaran okyanuslarını Sadi.

"Benim dileğim yanımda!" diye mırıldandı tek  nefeste.

Islak alnını, Songül'ün alnına yasladığında, yüreğine baskı yapan vicdan azabının ağırlığı ile acı dolu bir feryat döküldü dudaklarından.

Sevdiği kadının kapanan göz kapaklarına küçük öpücükler bırakırken bir dua misali döktü yüreğinden süzülen cümlesini.

"Benim kuzey yıldızım sensin Songül!

Lütfen! Lütfen kayıp gitme ellerimden!"

Yeni bölümde görüşmek üzere..
💫