Myth 6 - Hermes: Messenger of Gods (On Going)

4: Prophesied

Chapter 4 - Prophesied

"Si Hermes?"

Sa dinami dami ng pwede kong makasamang hanapin ang lugar na hindi nakikita, bakit si Hermes pa? Naalala ko kung paano n'ya ako pinahamak noong nakaraan na kasama ko siyang maghanap ng prutas. Dahil doon, nauwi sa trahedya ang lahat. Ngayon ay kailangan ko ng hanapin ang lugar na tinatago ng kalawakan.

Imbis at na tulungan akong bumalik ang pagiging imortal ay tutulungan n'yang mapabilis ang kamatayan ko. Ngayon pa lang ay iniisip ko na kung paano ako tangayin ng kahanginan ni Hermes.

"Are you okay, dear?" nabalik ako sa wisyo nang marinig ko ang nag-aalalang boses ni Rhea.

Bahagya akong umiling habang nakatulala sa hangin. Hindi maaari. Hindi parin ako makapaniwala.

"I know— you must be worried because Hermes is the only Olympian who could help you."

Pati si Rhea ay sigurado na rin na papalpak ang pagtulong ni Hermes sa akin. Nag-aalangan din siguro siya kay Hermes.

"Don't worry. The messenger of gods never missed anything. The universe gifted him a unique ability. He's not the messenger of gods for nothing."

I gave Rhea a weary smile. She's right, I don't have to worry about anything because Hermes is a responsible god— well, except with me. Hayyy nako.

The oracle gave no no choice but to join Hermes with this quest. I thought everything would be so easy because given that the universe prophesied Hermes to be the only Olympian to find the Elysium of Ambrosia, he is powerful and a responsible god, but I was all wrong.

"Ano?! Elysium of Ambrosia?" kunot noo at nagtatakang tanong nito.

"Yes. You have to tell me where to find that place so that I can regain my immortality," I tried to explain it to him. Pero para yatang puro hangin lang ang laman ng utak ni Hermes. Akala ko ba matalino 'to?

"Ang kalawakan na nga ang mismong may sabi na hindi iyon nakikita ng sino man. Ano—"

Napatahimik ito nang kurutin ko siya sa may tagiliran. "Sabi nga diba, ikaw lang ang nakakakita n'on. Kaya hahanapin natin," padiin kong banggit habang paunti-unting nilalakasan ang pagkurot sa tagiliran n'ya.

"A-a-aray! Oo na! Oo na!" Reklamong sang-ayon nito.

In order for us to have an idea where to start we have to look for clues. We went together to the temple of Zeus and went to the underground station to look for the first clue. We were holding a torch of fire because the basement of the structure is old and dark. Tanging ang hawak naming tanglaw ang nagsisilbing liwanag sa lugar.

The temple of Zeus is pretty huge. Kailangan pa naming dumaan sa mahabang hagdan pababa upang makita ang hinahanap namin. Malapit na kaming makarating sa ibaba nang biglang umihip ang isang napakalakas na hangin dahilan upang mamatay ang apoy na nagsisilbi naming ilaw.

"Oh gosh!" wala akong makita sa paligid.

"Hermes where are you?!" hanap ko sa kasama ko.

Wala akong narinig. What the?! Iniwan na naman ba ako ng lalaking iyon sa nakatatakot na sitwasyon? Ugali na n'ya ba iyan?!

"HERMES!" Muling sigaw ko.

Ilang sandali lang ay biglang nagliwanag ang buong lugar. Kumikislap na mga bituin ang nagbibigay liwanag dito, hindi ko mapigilang hindi mamangha. It's showing in front of me.

The map of the universe. Its glowing light was in the shade of blue and the stars were shining gold and silvers. This is undeniably beautiful.

"Bakit?"