Operation Series 1: In The Professor's Shadow

Chapter 43

Jasmine's POV

"Mr. Laurier andito na ako." Sigaw ko habang nasa likuran ko sila Amanda at Natasha.

I look around the abandoned building until a shadow of a man appear while smiling evilly.

"Iba ka rin Jasmine Ellis Verlice." May diin ang pagbanggit niya sa pangalan ko at ngumisi. Nakatayo sa harapan ko si Mr. Laurier, sa gilid niya ay sila Kiglen at Riza. I'll prove to you na tama ako.

"Where's my dad?" I asked Mr. Laurier and look straight to his eyes fiercely.

"Tulad ng usapan." Sabi niya at sumenyas sa dalawang lalaking tauhan niya.

"Dad." Nasaktan ako ng makita ang itsura niya.He have bruises and wounds, may sira rin ang suot niya. It's noticeable that he was punished hard.

"How does it feel being a witness of your own parents' suffering?" He asked and smile devilishly. I calmed my self down baka unahan ako ng emosyon ko.

"Let go of my dad and let's settle this." Sabi ko sa kaniya.

"I will let him go if you surrender Amanda and Natasha." Sabi niya at ngumisi. I just wanna punch his face.

"Jasmine, I already told you to report to the police and testify." Singit ni dad sa usapan.

"Dad, ayokong mawalan ulit ng isang magulang. Let's end all this once and for all." I responded to dad. Ayoko na mawalan pa ulit tama na kay mama. It is so hard to lose someone important in life. It is tearing me apart day by day lalo na kapag harap-harapan silang nawala.

"Stop that drama and let's make a deal." Putol ni Mr. Laurier sa amin at sumeryoso ang mukha.

"I will let your dad go if you transfer your company to me. Surrender Amanda and Natasha also destroy every evidences that you have against me." Utos niya. He is being delusional and ambitious to his request.

"Nananaginip ka na ng gising Mr. Laurier. Ang kapal ng mukha mong humiling." Sabi ko sa kaniya at ngumiti ng peke. "Stop this already. Pati mga walang kinalaman ay dinadamay mo. A police killed my grandfather and now you killed my mom. What more do you want?"

"Your life and also Davidson's. Fiance ko ang namatay at ang dinadala nito. Dapat namatay ka na rin noon eh, kung hindi lang sa lintik na kasamahan ng mama mo." Galit na sabi niya. "That mask man who is always protecting you from my plans."

"Since nandito naman na lahat ng kailangan kong patumbahin. Simulan na natin." Sabi niya at ikinasa ang hawak niyang baril. He's already crazy.

"Sige, simulan na natin." Sabi ko at naglakad palapit sa kaniya.

"Jasmine!" Sigaw ni dad sa pangalan ko pero hindi ako nakinig at tuloy-tuloy lang.

"Matapang ka nga, pero anong magagawa niyan? I'll just shot your head straight and your dead." Tanong niya at tinutok sa akin ang baril ng makalapit ako sa kaniya, isang hakbang ang layo ko.

"Kaya ka lang naman matapang dahil may mga gwardiya ka. Mr. Eugene Laurier is hiding at the back of his guards, what a coward. What can a Laurier like you can do to a Verlice like me?" I questioned him and half smile.

"Mr. Laurier sumuko ka na! Napapalibutan ka na namin, huwag ka ng magtangkang maglaban pa!" Rinig namin na sigaw mula sa labas. We reported the case to the police and ask for their help.

"Oops! My bad andiyan na sila. Are you going to run away again Mr. Laurier?" Ngising tanong ko kay Mr. Laurier. Nawala siya sa pokus kaya mabilis akong lumapit sa kaniya at sinipa ang hawak niyang baril.

"Harangan niyo siya!" Utos niya at may mga lumabas na mga lalaki. Naramdaman ko ang presensiya ng mga kasamahan ko sa likuran.

"Let's finish this." Sabi ni Shea kaya tumango ako.

"Sige na Jasmine." Sabi ni Adrian. Sumugod na sila pero mabilis akong umiilag para habulin si Mr. Laurier hawak niya si Dad.

Tumakbo ako hanggang sa maabutan ko sila na palabas sa likod ng building.

"Mr. Laurier!" Sigaw ko pero pina-ulanan ako ng bala kaya nagtago ako.

Nakita kong nakahabol si Adrian sa akin at may hawak na baril. Binato niya sa akin ang isang hawak niyang baril at sinenyasan ako.

Lumabas kami sa pinagtataguan namin at nakipagbarilan sa kanila. Mga putok ng baril ang maririnig sa loob hanggang sa tumahimik ang paligid.

"Nakalabas sila." Sabi ko kay Adrian matapos mapatumba ang ibang tauhan ni Mr. Laurier. Tumakbo kami palabas at nakita kong isinakay na nila si dad sa van.

"Hindi." Sabi ko at humabol sa sasakyan na paalis na.

"Jasmine!" Tawag ni Adrian pero humabol pa rin ako hanggang sa makalabas ng compound ang van at nasa kalsada na kami. Lumalayo na sila sa akin, napaluhod nalang ako habang tinitingnan sila palayo. Aish! What the f*ck. Did I fail again protecting my parent?

"No, I will not give up kaya pa." Sambit ko at tumayo saka desperadong naghanap ng sasakyan.

"Jasmine." Tawag sa akin ni Adrian. Napatingin ako sa gilid at nakita ko si Adrian na nakasakay sa isang kotse.

"Sakay." Sabi niya sa akin.Mabilis akong sumakay sa kotse niya at pinatakbo niya ang sasakyan, parang lilipad ang sasakyan dahil sa pagmamaneho niya.

"Ayon sila." Sabi ko pero pansin ko ang mabagal na paghinto ng sasakyan nila.

"What is happening?" Takang tanong ko.

"Nice one. They are right in time." Sabi ni Adrian at ngumisi. May kinalaman ba siya sa nangyayari?

"Si Dad." Sabi ko ng lumabas ang mga tao sa loob ng van. May dalawang nakahawak kay dad. May apat na nakabantay, naka-harap sa amin ang dalawa.

"Wait Jasmine." Pigil ni Adrian sa akin nang akmang lalabas ako.

"Baka mapa-ano siya." Nag-aalalang sabi ko.

"He will save your dad Jasmine. Just trust me." Sabi ni Adrian.

"He? Who?" I asked.

Nagulat ako ng makita ko ang lalaking nakasuot ng maskara at mga kasamahan niya sa likuran.

"Let's go." Sabi ni Adrian at bumaba na kami sa sasakyan.

"Sumuko ka na Mr. Laurier it's already enough. Masyado mo kaming pinapahirapan." Kalamadong sabi ng lalaking nakasuot ng maskara pero may iba sa kaniya. I can feel like he is not the mask man that I always encounter.

"I will surrender pero isasama ko siya." Sabi niya at tinutukan sa ulo si dad.

"Pakawalan mo na siya para matapos na ito. Masyadong mahaba ang drama mo sa buhay Mr. Laurier. Enough is enough already." May awtoridad na sabi nito.

Maya-maya ay biglang may ilaw na nanggaling sa likuran namin. Huminto ito malapit kila Mr. Laurier. May bumaba na dalawang lalaki at isang babae.

"Kiglen." Sambit ko ng huli itong bumaba. He have this dark aura at may hawak siyang baril sa kaliwang kamay niya.

"Applause my faithful servant is here. Kaya niya kayong patumbahin lahat." Tuwang-tuwa na sabi ni Mr. Laurier. He is insane already, it's clear on how he act and talk. I feel guilty for what happened on the past, hindi sana umabot sa ganito.

"No." Sabi ko. I am having a trust issue right now. Lumapit sa kanila sila Kiglen, naglakad siya sa tabi ni dad at hinawakan ito sa buhok para tingnan siya. I can't stand looking at the scene, it is breaking my heart. How can he do this to dad? Did I made a mistake of knowing him?

Lalapit sana ako pero hinawakan ni Adrian ang kamay ko. Tumingin sa gawi ko si Kiglen at ngumisi. Nakipagtitigan siya sa akin bago ibaling ang tingin kay dad. Sumenyas siya sa tatlong kasama niya at-

Bang! Bang! Bang!

My heart can't stop beating on the scene that I saw. I can't believe what just happened.