YENİ HAYAT

55. bölüm

Busecik heyecanla sarılır babasına.

Songül gülümseyerek izler Sadi ve Buseciği.

Busecik biraz daha onlarla oturmak istese de artık yatma vakti gelmiştir, Songül onu uyutup gelir içeriye.

Songül: Sen rahat mısın? Birkaç yastık daha getireyim mi?

Sadi: Yok, iyiyim böyle.

Gecenin ilerleyen saatlerinde Sadi belgesel izler, Songül ise önemli bir dosyayı okuyordur, bu yüzden Sadi bölmek istemez.

Songül alarmının çalması ile dosyaya ara verir, Sadi'nin ilaçlarını getirir.

Songül: Al bakalım.

Sadi: Vay, alarm kurmalar falan? *şaşırır*

Songül: E ilaç önemli. Unutursak olmaz.

Sadi: Teşekkür ederim.

Songül: Ne demek, sen ilaçlarını iç, bende pansuman malzemelerini getireyim.

Sadi başı ile onaylar. Songül ise ilk yardım çantasını alıp gelir. Sadi'nin sol tarafına oturur ve Sadi'nin bandajını açar dikkatlice, Sadi hissetmiyordur bile.

Songül batikonu sürerken canı acır belki diye korkar.

Songül: Acıyor mu?

Sadi: Acısın ister miydin?

Songül: Hayır tabi ki... Üfleyeyim mi?

Sadi: Üfle bari, *yarasına bakar* oooo, baksana çok kötü olmuş. Kanamış, kanamış, durmamış. İyi ölmemişim ben bugün.

Songül: Ya Sadii, saçma saçma konuşma! Allah korusun. Hem aynı gibi sabahkiyle, ben pek anlamadım.

Sadi: Aynı mı? Yoo, baksana hep kan olmuş dikişlerin yan tarafı.

Songül: Sadiciğim, batikon ya o.

Songül Sadi'nin nazlanacağını tahmin ediyordur zaten, belli etmeden ufak ufak güler.

Sadi: Aaa, bak bastırma, yazık bana da. O kadar git vurul gel, sonra karıcığın bastıra bastıra yaranı silsin.

Songül: Sadi abartma, minik minik yapıyorum. Hem bak üflüyorum da.

Sadi: Öp de geçsin bari.

Songül gülümser. Yanağından öper Sadi'yi kocaman.

Sadi: Böyle pek geçmedi gibi, bir de-

Songül: Sadiciğim, hadi ilaçlarını iç canım, hadi canım...

Songül Sadi'nin pansumanını bitirir her şeye rağmen.

Songül: Evettt, sonunda bitti bu gece ki pansuman serüvenimiz. Artık uyuyabiliriz. Saat de geç olmuş.

Sadi: E gece daha uzun, nasıl olsa başka bir şey yaptığımız yok, rahat rahat yapsaydın pansumanı.

Songül hafifçe vurur Sadi'nin omzuna gülerek.

Songül: Sadiii.

Sadi hemen kolunu tutar ve acıyormuş gibi inler.

Sadi: Aaaaa, imdat, yaralı adam dövüyorlar.

Songül: Ay bir de bayıl istersen. *güler*

Sadi: Bayılırsam öpecek misin?

Songül: Bilemem. *muzurca bakıyordur ikisi de birbirine*

Sadi: Hemen bayılayım o zaman. *numaradan bayılır gibi yapar*

Songül güler.

Songül: Çocuk gibisin.

Songül Sadi'ye yaklaşır ve dudaklarına küçük bir busecik bırakır. Geri çekilir.