BİR DAMLA GÖZYAŞI

10:KORKU

Korku, kötülüğün beklentisinden kaynaklanan acıdır."

(Aristoteles)

****

Korku; bizi esir eden duygulardan biriydi. İnsanoğlu hep korkardı, korkusuzum diyenin bile bir korkusu vardı. Korku sadece canavarlar sevmediğimiz şeyler değildi. En büyük korku kaybetmekti, sevdiklerimizi, değer verdiklerimizi kaybetmek.

Çağan hızla o tarafa koştu bende peşinden gittim gördüğüm manzara ile olduğum yerde kaldım. Aslı sandalyesinde değildi yerde oturmuş ağlıyordu Nergiz hanım yerde baygın bir şekilde yatıyordu. Zehra ise onunla ilgileniyordu " ölmemiş" diyerek ağlayan Aslı'nın yanında Onur vardı ve onun dizlerine vurmasını engellemeye çalışıyordu.

Çağan hızla annesinin yanına koştu. "Onur Aslıyı içeri götür ve sakın yanından ayrılma" dedi sertçe, Onur Aslıyı kucaklayarak aldı ve eve doğru ilerledi. Aslı ise hala bağrıyordu.

" Komutanım sadece bayıldı birazdan kendisine gelir merak etmeyin " dedi Zehra, Çağan annesinin elinden tutmuş ona bakıyordu ağaya kalkıp annesini kucakladı eve ilerledi bizde peşinden gittik. Seher teyzenin gösterdiği odaya girdi. Defne de peşimizden geliyordu. Aslı'nın yanına ilerledim Onur ile salondaydı. Herkes bir yerdeydi.

" Aslı ağlama sakin ne oldu kim ölmedi?" diyerek Aslı'yı sakinleştireye çalışıyordu bir yandan da bilgi almak amaçlı sorguluyordu.

" B- bana bunu yapan adam" dedi eli ile dizlerini göstererek Onur bakışları Aslı'nın çıplak dizlerine değdi yüzünü acıyla buruşturdu. Çağan bana iki dakika önce bir adamın döndüğünü diyordu. O, o kişi miydi?

Hızla Aslının yanı oturdum onu kendime çekip sarıldım. Ona bunu yapan ablasının ölümüne sebep olan adam dönmüştü.

"Meva" diyerek daha çok ağlamaya başladı.

" Şşş sakin ol burdayım, burdayız kimse sana bir şey yapamaz" dedim ne oldu der gibi Onur'a göz kırptım.

" Telefonu çaldı açtı her ne duydu bilmiyorum ama ölmemiş döndü diye ağlamaya başladı Nergiz hanım çıktı yaşıyor anne dedi ve birden Nergiz hanım bayıldı" diyerek tek tek anlattı yaşananları Aslı ise hıçkırıklarla ağlamaya devam ederken Çağan içeri girdi.

" Güzelim" dedi Aslı'nın saçına dokunarak Aslı hızla abisinin elini itti, tim ve diğerleri kapıdan bakıyordu. Aslı kucağımdan doğrularak bağırdı.

" Şaşırmadın" dedi kaşlarını çatmış abisine bakarken, Çağan'a baktığımda başını omzuna yatırmış kardeşine bakıyordu, Aslı'nın ifadesi değişti " Biliyordun" dedi başını iki tarafa salladı "Sen onun ölmediğini biliyordun ve bizden sakladın" Çağan yaklaşmaya çalıştığında ise iki eli ile göğsünden itti.

"Aslı yapma güzelim" dedi yalvarır gibi çıkan sesi ile kardeşine bakarken gözleri parlayan Çağan'ın gözlerinin ışığı sönmüştü sanki,

" Abi ölmemiş ya ölmemiş sen bunca zaman bize yalan söylemişsin." dedi bağırarak " Ya gelseydi bizim yanımıza, biz onca zaman nasıl rahat bir hayat sürdük." son cümleye vurgu yapmıştı.

"Önlem aldım" dedi sadece, gözleri dolmuştu gidip sarılma isteğim gelmişti.

" Ne önlemi ya o zman da babamın vardı ama yine geldi" abisine hayal kırıklığı ile baktı.

"Babam bile bizi koruyamadı sen mi koruyacaksın?" sözü ile bakışlarım Çağan'a döndü artık gözlerinde sadece yaş değil hayal kırıklığı da vardı.

"Ablamızı öldürdü o adam beni de bu lanet olası bir hale getirdi!" diye devam etti aynı zamanda dizlerine vurdu. Onur elini dizleri ile Aslı'nın elleri arasına koydu ve kendi ellerine vurmasını sağladı, Çağan bütün hayal kırıklığı ile arkasını dönüp gitti. Peşinden gitmek ve gitmemek arasında kalmıştım içeri giren Defne ile göz göze geldik.