They say, love is a battlefield. Whether you like it or not, you have to fight para makasama mo ang mahal mo.
But sometimes, you have to stop fighting.not.bcause you are weak, but because no matter how hard you try, it's not meant for you....
"If its us, no matter how hard we try to walk away and avoid each other, we will always end up at each other's side...."
This statement used to be my defense mechanism.... Because I believe in destiny. Because I believe in God's pre-written love story 4 everyone.... Yung tipong kahit gaano ka ka in love sa isang tao, kahit gaano nyo pa siguro kamahal ang isa't isa, If you are not destined for each other, hindi talaga magiging kayo.... But does love really rely on DESTINY? or does it rely on both of you???....
"I'm sorry Era....Napagod na ako. Maybe someone out there will love you sa paraang gusto mo...."
Wow.woah. Ang sakit nun ah. Parang nadurog ang puso ko nung mga panahong yun. Napagod? Yun lang? Sh**. napaka lame naman ng reason nya. Ang taong inakala kong maiintindihan ako at kaya akong tiisin gaano mn ako ka manhid, gaano man ako kasuplada.... ay sya palang magiging dahilan ng pag-iyak ko nang pagka saklap-saklap.
Kung alam ko lang na ganito kasakit magmahal....
Kung alam ko lang na ganito ang mangyayari....
Kung Ipinakita ko lang sana kung gaano ko sya kamahal....
Kung hindi ko lang sana pina-iral yung pride at takot ko....
Baka kami pa hanggang ngayon....
CHAPTER 1
Bigla kong nabitawan ang hawak kong cd nang makarinig ako ng malakas na katok sa pintuan.
“Girl! Girl! Hurry! Buksan mo to! I’ve got a news for you”
Nilapag ko yung cd sa study table ko. “Oo na. teka lang.” Binuksan ko na ang pinto ng condo ko…. at ayun nga. Bumungad sa akin ang mukha ng maingay kong bff.
"Oh My God! Era! Hindi mo ba nabalitaan?"
Teka. teka. Ano bang pinagsasabi nitong babaeng to at bakit ke aga-aga eh ang ingay na at napasugod pa talaga dito sa condo ko. "huh? You know what Jana, I don't have room for stupid chkas today. okay?"
"Era, my darling, its not stupid!"
"Alam mo, pwedi ba deretasain mo ko? what is it bah?!"
"As in. hindi mo talaga alam?"
Matatadyakan ko na talaga tong babaeng to. Magtatanong pa ba ako sa latest kung alam ko na? "Hindi nga! do i look like i know everything?"
"Gosh! you are so outdated.... Si Mark!!!!"
....
....
....
*speechless*
"awh... ah... what about him?" yun lang yung tanging nasabi ko. Biruin mo, sa tinagal-tagal ba naman ng panahon na wala na akong balita sa kanya, eh, biglang dadating dito si Jana at magbabalita sa akin tungkol dun sa stupid na si Mark.
"Uuwi na sya. At ayon sa aking radar, dito na daw sa mag co-continue ng college sa Philippines"
Napakunot noo nalang ako sa harap ng bff ko. "Oh. tapos?.... diba sabi ko sayo Jana na ayaw ko ng mga walang ka-kwenta kwentang balita?"
"Wow! teh! bitter? hindi kaya yun walang kakwenta kwenta. You should be excited. You should be happy sa pagbabalik nya. Unless...."
"Oh Gosh Jana! for God's sake. It's been 3 years. He is just a part of my nightmare...."
