ÜLKÜ

Bölüm 6

HERRRKESEE SELAMM

Otobuste canim sikilmasin diye bolumu duz3nleyip atayim dedim

Neysse hhos okumqlar :*

Pamuk eller satir arqsi yorumlara/16.02.2024

Bölümün ilham kaynağı Toygar Işıklı-Anlatamam

"Doktor Hanım!"

Muhammet yere düşen doktora doğru atılıp düşüşünü hafiflettiğinde kolunu eline alıp inceledi. "Kurşun biraz derin sıyırmış. Çok kan kaybettiği için bayılmış olmalı. Hemşire Hanım revirden ilk yardım kitini getirir misiniz?" İrem kafa sallayıp hızla açık revir kapısından içeri girdiğinde gözleri yardım kitini aramaya başlamıştı. Bulduğunda aceleyle alıp tekrar lobiye döndü. O da Muhammet gibi yere oturduğunda kutuyu açıp gerekli malzemeleri sağlık subayına hazırlamaya başladı.

"Komutanım biriniz ambulans çağırabilir mi? Kanamasını durdurmak çok zor." Atakan bir yerde baygınca yatan doktora bir de elindeki kan izlerine bakarken omzundan tutulup geri çekildi. "Komutanım kendinize gelir misiniz? Doktorumuz yerde baygın şu an!" Yeliz komutana doğru bağırdığında derin bir nefes verdi. Şu kısacık sürede dost bildiği kişinin yerde baygınca yatması altüst etmişti onu.

"A-alo, merkezdeki otele acil ambulans. Acil!" Bütün bakışlar Can'a döndüğünde Can büyük bir güçle elindeki telefonu kapattı. Bakışları yerdeki kabuğuna giderken nefesi tekliyordu. Kardeşi yerde gözleri kapalı bir şekilde yatıyordu ve onun elinden hiçbir şeyin gelemeyişi canını çok sıkıyordu.

Herkes bir o yana bir bu yana volta atarken Atakan'dan gelen telefon sesiyle dikkatlerini ona vermişlerdi. Cebindeki telefonu çıkaran Atakan ekranda gördüğü Selim Yarbay yazısıyla derin bir nefes verip aramayı cevapladı. "Alo."

"Alo, Atakan durumlar nasıl?"

"Saldırıyı durduk komutanım ama adamlar kaçmış bir de yaralımız var." Son cümleyi kurarken bakışları ister istemez doktora gitmişti. "Kim, kim yaralı? İyi misiniz Atakan?"

"Doktor. Çatışma sırasında kurşun kolunu sıyırmış. Derin olduğu için fazla kan kaybetmiş. Baygın şu an." Gözlerini kapatıp derin bir nefes verdi Atakan. Vicdan azabını iliklerine kadar hissederken içinden kendine hakaretler ediyordu.

Aptal, aptalsın sen. Bir türlü duvarlarını yıkamayan koca bir aptal.

"Ambulans çağırdığınız mı?"

"Evet komutanım. İrem hemşire ve Muhammet ilk yardımı yapıyorlar şu an."

"Tamam Atakan. Siz geçin hastaneye ben de geliyorum."

"Emredersiniz komutanım." Aramayı sonlandırdıktan sonra tekrar derin bir nefes verdi Atakan. Gözleri kanlı sağ eline giderken nefesi tekledi. Yapmamalıydı, ona bu kadar kötü davranmamalıydı. Niyeti iyiydi, çok belliydi. Ama kendisi anlık gelen bir sinirle belki de onca insanın hayatını kurtaran kişiyi kırmıştı üstüne bir de canını acıtmıştı. Her anlamda.

Yaklaşan ambulans sesiyle kapıya ilerledi herkes. Berk otelin giriş kapısını açık tutarken Muhammet de doktoru kucağına alarak arabadan indirilen sedyeye doğru yürüdü. "29 yaşında, doktor. Sol üst kolundan yaralı. Kurşun sıyırmış ama derin, kan kaybı var. İlk müdahale yapıldı." Doktorla birlikte ambulansa binen Muhammet ambulans görevlisine kısaca özet geçiyordu. "Komutanım ben yanında gidiyorum."

"Tamam Muhammet. Biz de geliyoruz. Hastanede görüşürüz." Kapanan ambulans kapısıyla herkes arabalara yöneldi. "Can sakın araba kullanayım deme. Bırak ellerini tüm vücudun titriyor." Cenk şoför koltuğuna yönelen Can'ın omzundan tutup yönünü değiştirdi. "Ben kullanırım kardeşim." Birkaç defa omzunu patpatladıktan sonra arka kapıyı açarak binmesini bekledi. Herkes yerlerini aldıktan sonra hastaneye doğru ilerlediler. İki arabada da ölüm sessizliği vardı sanki. Bir yanda Can bakışlarını cama çevirmiş gözyaşlarının akmaması için gözlerini bile kırpmazken diğer yanda kucağına koyduğu eliyle asla etrafına bakmayan, tüm odağını eline veren Atakan vardı.