HAZAL

                                                                                            HAZAL
1.BÖLÜM

      Ben Hazal, tıpkı adımın anlamı gibi sonbaharda kuruyup dökülen yapraklardan biriyim. Kurudum, döküldüm ve bunun geri dönüşü yok eskisi gibi olmamın imkânı yok. Beni bu hale getiren olay ise tek kelime: tecavüz. Kimseye anlatamadığım bu tek kelimelik olay hayatımı, ruhumu, kimliğimi her şeyimi ele geçirdi, çaresiz ruhumun aksine acımasız biriyim artık. İçimdeki çığlıkları, yangını, o çaresiz kız çocuğunu kimseler anlamasın görmesin diye başkalarını yakıyorum. Güçlü kız Hazal, Kötü kız Hazal(!) Bir bilseler gerçekleri...

        Tam 1 yıl geçti o iğrenç günün üstünden ama hala ilk gün ki gibi hafızamda, en sevdiğim her şeyden, herkesten önce gelen, kalbimi açtığım o Burak çaldığı ruhumla beraber ortadan kayboldu. İnsanlar onun gidişine üzüldüğümü sanarlarken ben benden giden ve asla geri gelmeyecek şeyler için üzülüyorum aslında. En zoruda bunu bana yaşatanın sevgilim, sevdiğim dediğim adam olması. Kapının çalmasıyla günlüğümü kapatıp yerine kaldırdım.

         Neşeyle Mert gelmiş olmalıydılar. Gerçek dostlarım, sırdaşlarım, gerçekleri bilen 2 kişi.. Çektiğim acıları ailem bile fark etmezken acılarımı görmezden gelirlerken onlar fark etmişlerdi ve hep yanımdalardı. Neşenin cıvıl cıvıl sesiyle kendime geldim, evden çıkma vakti gelmişti. Bugün okulda 2. Dönemin ilk günüydü her zaman olduğu gibi beraber gidecektik.

         Evden çıkar çıkmaz neşeyle mert kavga etmeye başlamışlardı bile. Yeter artık çocuk gibi didişmeyi kesin dedim sert bir ses tonuyla. Mert huzursuzca homurdandı, Neşede konuyu değiştirip yeni sevgilisini anlatmaya başladı bile ah bu kız ne kadar geveze olsa da benim canımdan öteydi işte...
         Okula girdiğimizde bütün gözler üzerimizdeydi okulun sözde kötü kızı(!) ve dostları olarak gene aynı şekilde gelmiştik çünkü. Tam sınıfa gireceğim sırada onu gördüm, tam 1 yıl sonra karşımdaydı işte. Kolumdan tutup beni çekiştirmeye başladı bırak kolumu hemen diye bağırdığımda ise herkes bize bakıp çoktan fısıldanmaya başlamışlardı bile. Burak bir şeyler söylemeye çalışıyordu ama hiç bir şey anlayamıyordum gözlerim karardı ve seside uğultuya dönüşmeye başladı. En son duyduğum şey ise Mert ve Neşenin bırak kızı çabuk diye bağırmalarıydı..