"Neden hep gece vakti geliyorsun?"
Mezarlığın bekçisiydi konuşan. Dudağının kenarı kıvrıldı. Arkasını dönmeden yanıtladı yaşlı adamı.
"Çünkü bir tek karanlık saklıyor her şeyi. Bir tek karanlıkken inanmak güçleşiyor" öldüğüne.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aldığı soğuk nefesi dışarı verdi genç kadın. Hemen arkasındaki taşa sırtını yaslamış, karşısındaki isimliğe odaklanmıştı. Öyle ki, ince ceketinden içeri sızan soğukluk onu irkiltmemiş, yüzünde mimik oynatmamıştı.
Her zaman yaptığı gibi konuşmaya başladı yüzüne kondurduğu gülümsemesiyle. "Merhaba, yine ben geldim. Bu sefer çok uzun sürmeyecek merak etme."
Yutkundu ve gözlerini burayı tiz ışığıyla aydınlatmaya çalışan lambaya çevirdi ağlamamak için. Neden buraya gelince sürekli ağlamak geçiyordu içinden.
"Bu sefer papatya getirdim sana." Hangi çiçeği sevdiğini bilmediği için hep farklı bir çiçek getirirdi.
Bir yandan elleriyle toprağı eşeliyor, bir yandan da konuşmaya devam ediyordu.
"Geçen gün bankta otururken bir kız yanıma geldi. Omuzunda çantası vardı. Muhtemelen okuldan yeni çıkmıştı. Henüz 17-18 yaşlarında tatlı bir kıza benziyordu. Bana araştırma yaptığından biraz sohbet etmek istediğinden bahsetti. Kabul ettim. Sohbet ettik. İsmi Papatya'ymış. Bugün sana papatya getirmemin sebebi bu." Belki de en sevdiği çiçekti. Bunu hiçbir zaman bilemeyecek olmak yaktı canını.
Papatyaları ekmişti. Ellerini silkelemek istemedi. Sanki onun varlığı gidecekmişçesine bir hissiyata kapıldı.
Bir süre sessizce oturdu sadece. Sessizdi, konuşursa bir daha susmayacağı içindi bu sessizliği. Bir nefes çekti içine, kalktı ayağa.
"Gideyim ben. Yarın işe gideceğim erken kalkmam lazım. Yine gelirim.. Hoşçakal." Gitmek istemese de yürümeye başladı.
Mezarlığın çıkışına geldiğinde duymaya alıştığı o sesi işitti.
"Neden hep gece vakti geliyorsun?" Mezarlığın bekçisiydi konuşan. Dudağının kenarı kıvrıldı. Arkasını dönmeden yanıtladı yaşlı adamı.
"Çünkü bir tek karanlık saklıyor her şeyi, bir tek karanlıkken inanmak güçleşiyor" öldüğüne.
***
Evett! Bunu buraya bırakıyorum tutarsa devamı gelecek.
