( កោះផ្ដេីមស្នេហ៍ )
ភាគ6
skip
សណ្ឋាគាររបស់ជេយ៍
យុនគី>តុកៗៗ តុកៗៗ
ជេយ៍>ចូលមក
បាទ<<ដេីរចូល>>
មានការអីមែនទេ..?<មាត់សួរទៅកាន់អ្នកម្ខាងទៀតទេតែភ្នែកវិញនៅសម្លឹងឯកសាជាប់ដៃមិនដាក់ភ្នែកសោះ)
យុនគី>បាទចៅហ្វាយ មានមនុស្សមកសុំជួបបាទ.
ជេយ៍>អ្នកណាគេ.?
យុនគី>គេមិនបានប្រាប់ទេចៅហ្វាយ ប្រាប់ត្រឹមតែថា មេរបស់គេបញ្ជូនគេឲមក.
ជេយ៍>ប្រហែលជាមនុស្សដែរហុីសុងបញ្ជូនមកហេីយ ឲគេចូលមក.
បាទ<<ឱនគំនាបរួចក៏បេីកទ្វារដេីរចេញមកវិញ>> សម្លេងគោះទ្វារបានបន្លឺឡេីងសាជាថ្មីម្ដងទៀត
ជេយ៍> ចូលមក....
ជុងវុន> សួស្ដី ខ្ញុំគឺជាមនុស្សរបស់មេក្រុមដែរជញ្ជូនឲមកនេះជាប្រវត្តិរូបរបស់ខ្ញុំ(ហុចឲ)
ជេយ៍>គេមានប្រាប់ឯងថាឲប្ដូរមកនៅជាមួយខ្ញុំទេ
ជុងវុន>បាទប្រាប់
ជេយ៍> ឯងគិតយ៉ាងមិច..?
ជុងវុន>បាទ..?
ជេយ៍>ខ្ញុំសួរបែបនេះព្រោះមិនចង់បង្ខំអ្នកណាឲតាមជាប់ខ្ញុំគ្រប់ពេលទេ បេីឯងមិនព្រមក៏មិនអីដែរ ខ្ញុំអនុញ្ញាតឲ.
ជុងវុន>ស្រេចតែលេាកទេ ខ្ញុំអាចសម្របខ្លួនបានគ្រប់កន្លែងមិនអីទេ.
ជេយ៍ដេាយឮចម្លេីយអ្នកម្ខាងទៀតថាអាចសម្របខ្លួនបានបែបនេះ ទេីបដាច់ចិត្តដកភ្នែកពីឯកសាដែរខ្លួនកំពុងធ្វេីហេីយក៏សម្លឹងមកកាន់អ្នកម្ខាងទៀត យ៉ាងភ្លឹកភ្លាំងដេាយមានកូនចិត្តលួចកេាតសរសេីរនាយកម្លោះវ័យ23ឆ្មាំ(សុំដាក់អាយុឲបងជេកបន្តិចហេីយ😅) តាំងពីទម្រង់មុខ ច្រមុះ រហូតដល់រាងរៅ និងរួមជាមួយនិងសម្លេង ពិតជាគួរឲទាក់ទាញគួរឲចាប់ចិត្ត ចាប់អារម្មណ៍ណាស់ (និយាយជាមួយគ្នាម៉ាថ្ងៃហេីយតែប្រូនិងអត់ទាន់បានមេីលមុខគេទេ😕)
ជុងវុន> លេាក....លេាក....លេាក..លេាកជេយ៍..ឮខ្ញុំហៅទេ..<យកដៃគ្រវីចុះឡេីងនៅនិងមុខរបស់ជេយ៍>
ហាស៎....មានការអី?<<ជេយ៍សួរទាំងភ្ញាក់នៅសំឡេងចុងក្រេាយរបស់ជុងវុន តែក៏ខំតាំងស្មារតីតបវិញបានជាធម្មតា>>
ជុងវុន>លេាកសម្លឹងមេីលមកខ្ញុំមួយសន្ទុះហេីយ...
មានអីមែនទេ ឬក៏ខ្ញុំនិយាយអីប៉ះពាល់ដល់លេាកឬអត់.?
ជេយ៍>អរគ្មានអីទេ ខ្ញុំគ្រាន់តែភ្លឹកគិតនិងរឿងខ្លះតែប៉ុណ្ណោះ...ឯងពិតជាមនុស្សដែរហុីសុងបញ្ជូនមកមែនហេស៎.?
ជុងវុន>យ៉ាងមិចខ្ញុំមិនសមនិងឋាន:នេះត្រង់ណា..?
ជេយ៍>គ្មានទេ
ជុងវុន>ចឹងល្អហេីយ
ជេយ៍> ខ្ញុំពិនិត្យមេីលប្រវត្តុិរូបឯងរួចហេីយ...
ជុងវុន>មានបញ្ហាកន្លែងណាឬក៏អត់
ជេយ៍> គ្មានទេ យេីងនិងឲគេនាំឯងទៅកន្លែងស្នាក់នៅថ្ងៃស្អែក ថ្ងៃនេ ឯងសម្រាកចុះ.
ជុងវុន>ល្អ..អរគុណ ខ្ញុំលាទៅវិញហេីយ.
