Peki senden sonra?

İlk Aşk.

Eşyalarımı toparlamanın vakti gelmişti. Yeni bir eve taşınıyoruz. Çocukluğumdan beri yaşadığım bu mahalleyi,anıları,arkadaşlarımı bırakmak çok zor geliyordu. Peki yeni arkadaşlarım nasıl olucak? En çokta çocukluk aşkım olan Görkemi unutamayacağım korkutuyor beni.Kimseyi onu sevdiğim kadar seveceğimi düşünmüyorum. Ne bilim ilk aşk gerçekten çok farklı geliyor. İlk defa birini sürekli düşünüyordum yada geçekten seviyordum. En çokta onu görmek için dışarı çıkıyordum. Oda hep bizim mahallenin köşesinde arkadaşlarıyla maç yapardı. Otururdum bir kenara onu izlerdim. Gol attığında çok mutlu olurdu gülümserdi. Sırf o gülümsüyor diye bende gülümserdim. Maçları bitince gelip bizim topumuzu almaya çalışırdı sonra onu arka mahalleye kadar kovalardım. Ayşe teyzede hep gülerdi bize. ''Bir gün evlenirseniz acaba nasıl olacaksınız derdi'' kızarırdım bilirdi Ayşe teyze Görkemi sevdiğimi . Görkemde ''öyle birşey olmaz Ayşe teyze biz arkadaşız'' derdi. Ben ise hep susardım. Yakaladığım zaman vuracağımı zanneder kafasını eğerdi. Ben ise vurmazdım,vuramazdım. Hep hadi bu seferde affettim ama bir daha olmasın bahanesini kullanır ve bırakırdım. Oda tamam der koşardı tekrar. Bir gün onunda beni sevdiğini öğrendim oda beni seviyormuş meğer. Bunu öğrendiğim zaman mutluluktan havaya uçacaktım. Artık büyümüştük ikimizde. Bana çıkma teklifi etmişti bende anında ''evet'' cevabını yapıştırmıştım. Hayatımda yaptığım en büyük hata diyebiliriz. İlk zamanlarda çok mutluydum. Hemde çok. 8-9 ay kadar çıkmıştık. Beni çok severdi. Ben daha çok severdim. Bu yüzden hep kavga ederdik. Hatta yazı tura attığımızda olurdu. Beraber gezerdik hep. Gece yarısı beni özleyip gelirdi mesaj atardı bana in aşağı diye inerdim. Sarılırdı bana huzur veriyordu bana taki yılbaşı gecesine kadar. O gece beraber aynı tişörtleri giyip çıkmıştık dışarı. Bir sürü  fotoğraf çekilmiştik o gece. Ben bütün senemin onunla geçeceğini düşünürken meğerse bir ömür boyu beraber olamayacakmışız.Olacaklardan habersiz gülümsemiştim her fotoğrafa. Gece 2 suları hala beraberiz telefonum titredi mesaj gelmişti. Bi kızdı mesajı atan Görkemin sevgilisi. Meğerse Görkem beni aldatıyormuş. Görkemle sarılırken fotograflar çekilmişler ve onları bana atmıştı. Elim ayağımı buz kesmişti. Gözlerim dolmuştu boğazım düğümlendi. Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlamıştım. Görkem bana yaklaştı ben 'dokunma bana' diye bağırmıştım. Ama hala içimde ona sarılma isteği vardı nedensizce. Yaptıkları aklıma geldikçe gözlerim doluyor,boğazım düğümleniyor. Yutkunmam yarım dakikayı buluyor. O gün bugündür kimseye güvenemiyorum. Kalbim kırılmış toparlıyamadım halbuki üstünden 1 sene geçti. Yılbaşı gecelerinden nefret ederim bu yüzden. Bakalım yeni hayatım nasıl olacak acaba tekrar aşık olabilecekmiyim? sanmıyorum. İncindim bi kere birdaha incinmek istemiyorum. Peki yeni okulum, yeni arkadaşlarım? kafam çok karışık. Eşyalarımı valizime yerleştirmeye başlamıştım. Hazırdım artık gitmeye. Tam odamla vedalaşırken annem seslendi ;
-Ilgın Zeynep'ler geldi kapıda seni bekliyorlar. Tamam anne geliyorum şimdi diyip valizimi sürüklemeye başladım. Aşşağı indiğimde tek Zeyneple Aslı gelmişti. En yakın arkadaşlarım. Zeynep koşarak bana sarıldı ve ağlamaya başladı bende dayanamamıştım.'Seni nasıl bırakacağız Ilgın' dedi sessizce kulağıma. 'Hadi gidiyoruz' dediler. Nereye demeye kalmadan kolumdan çekiştirerek dışarı çıkardılar. Dışarıda sırtı dönük bir erkek olduğunu gördüm. Zeynep 'Görkem!' diye bağırdı ve sırtı dönük çocuk arkasını döndü..