Zeynep uyanmıştı aklı dün gecedeydi Halilin söylediği sözlerdeydi
Acaba oda halili sevebilirmiydi
Kafasındaki düşüncelerle birlikte kapı açıldı
Giren semaydı
"Zeynep herkes sofrada gelde kahvaltı yapalım"
Zeynep başını sallamakla yetinmisti
Sema;
"Zeynep artık benim kardeşim sayılırsın bana güvenip konuşabilirsin"
Deyip elini Zeynebin omzuna koymuştu
Zeynep cevap vermeyince
"Tamam Zeynep anlıyorum buraya alışamadın ama burdaki insanlar çok iyidir sana zararları dokunmaz bunu unutma hadi kahvaltıya"
Zeynep semaya gülümseyip ayağa kalkıp peşinden gitmişti
Aşağı indiklerin karşılarında bir kadın ve küçük bir kız vardı
Edanur;
"Sevdacım bak Halil İbrahimin karısı Zeynep hani sormuştun ya"
Sevda Halil ibrahime taraf bakıp
"Peki sen karını seviyomusun"
Halil İbrahim zeynebe doğru dönüp gözlerinin içine bakarak
"Çok"
Sevda;
"Peki o seni seviyor mu "
Sema zeynebi zor durumda bırakmamak için
"Hadi acikmissinizdir sofraya geçelim"
Herkes sofrada sohbet edip keyifle kahvaltısını ederken
Zeynep tabağı ile oynuyordu aklı abisindeydi
Babasına ise hala çok sinirliydi
Zeynebin tabağı ile oynadığını gören Halil İbrahim
"Yemeğini ye güçsüz kalacaksın"
"Canım istemiyor"diyerek kestirip atmıstı
Halil uzatmamisti zaten Zeynep çok yipranmisti bu günlerde
1saat sonra
Kadınlar oturmuş sarma sarıyordu ve sohbet ediyordu küçük sevda ise sarabildigi kadar sarmaya çalışıyordu
Bunu gören Zeynep
"Şey yardım edebileceğim birşey varmı"
Merve gülümseyerek
"İstersen sende yapabilirsin"demişti
Zeynepte oturup yapmaya başlamıştı
Küçük sevda
"Zeynep abla siz Halil abi ile nasıl tanıştınız"
Bunu gören ceylan
"Sanane kız nasıl tanıştıklarından haydi odaya git sen"
Sevda suratını asa asa gitmişti
Akşam
Herkes akşam yemeğindeydi Zeynep artık acıktığı için birşeyler yiyordu
Yine sofrada sohbet eksik olmuyordu
Zeynep ceylanın ona olan bakışlarından rahatsız oluyordu kendini gergin hissediyordu zaten şuncacık yediği şeyde boğazına takılmıstı kalkıp
"Size afiyet olsun ben doydum"
Diyerek gitmişti
Herkes odalarına çekilmişken Zeynep şöminenin karşısında ki koltukta oturmuştu
Birden elinde tepsi ile Halil girdi içeri
Ve Zeynebin yanına oturdu
"Sabahta zaten birşey yemedin biraz atıştır"
Zeynep gerçekten acıktığı için yemeye basladı
Halil İbrahim gülerek
"Bukadar acıktıgini bilseydim daha önce getirirdim"
Sonra bir anda gülümsemesi söndü
Zeynebe yaklaşıp
Fısıldar bir biçimde
"Zeynep"
"Hı"
Yakınlıktan ne yapacağını şaşırmıştı zeyneb
"Çok güzelsin"
Deyip dudağına kapanan dudaklar...
Merhaba!
Şuan kadar yazabildiğim en uzun bölüm🥳
Ceylan ve sevdayı dahil ettik en sonunda
Ceylanı sevmeyenler kendilerini belli edebilir mi:)
Hikayeme yorum yapıp oylarsanız çok sevinirim ❣️❣️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Halzey
Fanfictionya Halil ile zeynebin tüm hikayesi temel öldükten sonra başlasaydı Bir şans verirseniz sevinirim🌼✨
