Aşığım Aşık Çal Bu Gece

0.7

Müdür bizi odasından dışarıya çıkartmıştı.

Ve şuan abimle bakışıyorduk.

Abimin bakışları üzerimdeki sweatshirte kayınca gözlerini kocaman açıp sonunda konuşmaya başladı.

-"Yani gerçekten sana inanamıyorum Defne. Dua etki dayak yememişsin yoksa kimse alamazdı seni elimden."

Abime gözlerimi devirip konuşmaya başladım.

+"Abartma istersen abi. Zaten birde ceza aldım. O salak kızla spor salonunu temizlemek zorundayım." Oflayıp abime baktım.

Abim sonra çekinerek konuşmaya başladı. ÇEKİNEREK OMG ABİM ÇEKİNİYOR!?

-"Sana birşey sorucam."

Abime kafam karışmış bir şekilde baktım.

+"Sor abi."

-"Bu kavga ettiğin kızın adı Aslıydı demi."

+"Evet. Niye sordun abi."

Abim ne söyleyecekse vazgeçmiş gibi duruyordu.

-"Öylesine sordum. Hem sana şuan çok sinirliyim. Senin yüzünden arkadaşlarımla olan buluşmamızı iptal etmek zorunda kaldım."

Abimin konuyu dağıtmak için girdiği çaba mükemmel yanlız.

+"Ben ne alaka be! Git buluş arkadaşlarınla."

-"Kızım senin başında bekleyeceğim. Spor salonunu temizlemeyecekmisin?"

Hadi ama of.

+"Tamam da abi neden başımda bekliyosun ya? Bas git arkadaşlarınla takıl işte."

-"Birincisi benle konuşurken kelimelerine dikkat et. İkincisi başını tekrar belaya sokmanı istemiyorum. Okey."

Abimin suratına pis pis bakıp "okey" dedim.

Madem başımda bekleyecekti o zaman bazı şeylere katlanması gerekiyordu.

Sinsi sinsi gülerken abim gülüşümü yakaladığı için ters ters bana bakıp"Aklından hangi tilkiler geçiyorsa derhal onları kov Defne." Diyerek beni uyarmıştı.

Abimi zar zor eve göndermiştim çünkü okulun bitmesine daha bir kaç ders daha vardı ve o zamana kadar beklemesi saçma olurdu.

Abim okuldan çıkar çıkmaz sınıfıma doğru yürümeye başladım.

Ama kendimi garip hissediyordum. Sanki birileri beni izliyormuş hissiyatına kapıldım.

Umursamamaya çalışıp yürümeye devam ettim.

Arkamdan aniden birinin kolumu tutmasıyla durmak zorunda kaldım.

Arkamı döndüğümde kolumu tutan kişinin Batu olduğunu fark ettim.

Hızla kolumu kendime çekmeye çalıştığımda bırakmadı.

+"Napıyorsun be bıraksana kolumu!"

Sanırım biraz sesimi fazla yükseltmiştim çünkü kolumu hemen bıraktı.

-"Seninle konuşmamız gerek."

+"Sen kimsin ya? Ne konuşacağız biz seninle. Hem neden abime yalan söyledin biz arkadaş falan değiliz olamayızda. Hem abimin dediği şeyleri unuttun galiba hatırlatmasını istermisin?"

Ben hızlı hızlı cümlelerimi sarf ederken o sanki söylediğim bir cümlede takılı kalmış gibi cümlelerimin sadece bir tanesine cevap verdi.

-"Doğru söylüyorsun biz arkadaş olamayız."