Aşığım Aşık Çal Bu Gece

1.1

Gözlerimi yavaşça aralayınca yatağımın diyer ucunda saçları dağılmış Umayı gördüm.

Yatakta yavaşça doğruldum. Telefonumu elime aldığımda yeni bir bildirim olduğunu fark ettim. Bilinmeyen numaradandı. Yani dün gece yazan kişi.

Bilinmeyen numara: Günaydın.

Bilinmeyen numara: Nasılsın?

Bilinmeyen numara: Bugün okula geliceksen bence uyanmak için geç kaldın.

Mesajı okuyunca nedensizce sinirlendim. Onu ne ilgilendirirdiki.

Defne: Sanane.

Ben mesajı yazar yazmaz çevrimiçi olmuştu.

Bilinmeyen numara: Bugün tersimizden uyandık galiba?

Defne: Hecelememi istermisin?

Defne: SA-NA-NE

Bilinmeyen numara: tamam haklısın aslında. Banane

Bunu yazar yazmaz çevrimdışı olmuştu. Aferim Defne herşeyi abartmakta üstüne yok ya!

Yataktan kalkıp üzerimi değiştirdim.

Daha sonra Umayı uyandırmaya karar verdim.

Yataktan üç adım uzaklaşıp hızla koşarak Umayın üzerine atladım.

-"Ya Defne napıyosun yaa!?"

Kıkırdayıp üzerinden kalktım.

+"İyiyim sen ne yapıyorsun?"

Umay yataktan kalkıp bana bakmaya başladı.

Mal mal suratıma bakınca bende konuşmaya başladım

+"Böyle uyumayımı düşünüyorsun?"

-"Evet" valla bu kızı öldürücem artık.

+"Kızım sen manyakmısın? Farkındamısın bilemem ama aşkından öldüğün çocukla aynı çatı altındasın şuan."

Ben cümlemi bitirir bitirmez sanki bunun farkına yeni varmış gibi hızla yataktan kalkıp aynanın karşısına geçti.

Ben gülerken o aynanın karşısında kendine çeki düzen vermeye çalışıyordu.

Odadan çıkıp aşşağıya indiğimde daha kimsenin uyanmamış olduğunu fark ettim.

Mutfağa geçip kahvaltıyı hazırlamaya başladım.

10 dakika sonra

Sofrayı hazırlamıştım ve herkesin uyanmasını bekliyordum. Umayda aşşağıya inmişti.

Koltukta oturmuş ona şuana kadar yaşadıklarımdan ve Batudan bahsettim.

-"Kızım sen manyakmısın kaçırma bu çocuğu."

Umaya gözlerimi devirip konuşmaya başladım;

+"Ne alaka Umay ya çocuğun sevgilisi var bir kere olamaz böyle birşey."

-"Üfff sende hemen inkar et!"

Biz konuşurken odaya abim ve Kerem abi girince susmak zorunda kaldık.

Kerem abi direkt konuşmaya başladı;

-"Oooo günaydın kızlar. Kim hazırladı bu muhteşem sofrayı?"

Umaya sinsi sinsi bakıp cevap verdim.

+"Umay hazırladı!"

Kerem abi Umaya bakıp "ellerine sağlık" dedi. Bir an Umayın kalbinin durduğunu düşündüm.