8. Sınıfın 2. Sınavlarından bir kaç hafta önceydi Suzume okulda arkadaşlarıyla konuşuyordu.
Yui: 4-J'deki Himawari'yi duydunuz mu sınav sorularını bulmuş.
Renzo: O kız mı? Hiç zannetmiyorum. Eminim birilerine yaptırmıştır.
Suzume: Her şeyi geçtim. Bundan bize ne. Zaten en yüksek notları alıyorken onun soruları kaçırması ne kadar umrumda olur ki. Sonuçta önemli olan bu değil yıl sonundaki.
Ortamda kısa bir sessizlik oldu.
Renzo: En yüksek notları alan biz değiliz ki. Sensin.
Suzume ayağa kalktı ve elinin birini beline koydu.
Suzume (sırıtarak): İşte tam olarak bu sizin sorununuz.
Yui: Bazen gerçekten kaba oluyorsun.
Suzume: Sadece gerçekler Yui. Gerçekler acıdır. En azından- bazılarımız için. Neyse biraz dolaşmaya gidiyorum.
Suzume sınıftan çıktı ve okulun bahçesine gidip bir banka oturdu ve etrafı izledi.
Suzume okulun ikincisiydi. Bu berbat okulda ikinci olmayı başarı saymıyordu ama. Birinciyse Bakugou Katsuki'ydi. Suzume'nin bebeklik arkadaşı. Evleri sadece birbirinden 1 sokak uzakta. Açıkçası ikisi de birbirine bayağı güveniyor hatta arkadaşlık açısından şu ana kadar sadece birbirlerine güveniyorlar.
Suzume bankta otururken yanına birinin oturduğunu fark eder. O tarafa baktığında sadece tanımadığı biriydi. Suzume önüne döndü ve etrafa bakınmaya devam ederken yanına oturan kişi konuştu.
×: Suzume'ydi değil mi?
Suzume adını duyduğunda şaşırdı ve yanındakine baktı. Koyu turuncu saçlı ve yine koyu turuncu gözlü bu çocuğu tanımadığına emindi ve tanımadığı kişilerle muhabbet etmeyi sevmezdi. Başını sallayarak onayladı.
×(Başını Suzume'ye çevirdi): Hm.. beni hatırlıyor musun?
Suzume bu duyduğuna daha da şaşırmıştı.
Suzume: Tanımam mı lazımdı?
×(Gülümsedi): Hayır, yani bir zorunluluk değildi veya gerek bir şey. İlkokuldan ben Seiichi Mon.
Suzume o kişiye boş gözlerle baktı.
Seiichi(iç çekti): Hâlâ hatırlamadın mı?
Suzume: Büyük ihtimalle önemli bir yerin yoktu. O yüzden hatırlamadım.
Seiichi: Kabasın.
Suzume cevap vermeyip hâlâ boş gözlerle bakınca Seiichi öyle kaldı.
Seiichi: Ah hadi ama! Sadece konuşmak falan istiyordum işleri berbat etmesene-!
Suzume ayağa kalktı. Bu çocuk onu sıkmıştı. Konuşmak istemiyor.
Suzume(Ona bakmadı): Kendine konuşacak başka birini bul.
Dedikten sonra uzaklaşmaya başladı. Seiichi bankta oturup kalmıştı kendisini gereksiz hissetti ve daha sonra arkadaşları yanına gelip 'Daha sormadan reddedildin!' Gibi şeyler söylediler.
Suzume okula girecekken biri onun yanina gelip yürümeye başladı Suzume ona baktığında sonunda tanıdık bir yüz gördü. Bu Bakugou.
Bakugou: Okul çıkışı birlikte çıkalım.
Suzume: Bana uyar.
Konuşma kısa ve özdü.
Okul çıkışı Suzume ve Bakugou okul kapısının önünde buluştular ve birlikte evlerine doğru yürümeye başladılar. Bakugou'nun arkasına iki kişi daha takılmıştı. Dört kişi yürüyorlardı ve ara sokaklardan yürüyorlardı. Çocuklardan biri konuştu
