VATAN ŞAFAKTAKİLER

4. BÖLÜM Kargaşa

Farkındaydım, bazen bazı insanları fazla sahiplendiğimin farkındaydım tuhaf geliyordu lakin, benim ne annem vardı ne babam ne de beni sahiplenen herhangi biri sadece yıllar önce mesleğimi elime aldığımda geçmişlerdi karşıma seni korur kollarız demişlerdi o da karşılığında hiç bilmediğim bir yere gidip hiç tanımadığım kişilerin emirlerine uyup insanları öldürmemdi. Bana ancak öyle sahip çıkmışlardı, birilerini öldürdüğümde.

Hissizim, hissizdim, hissiz olucam. O günde hissizdim. Sema'yı evlat edindiğim gün hissizdim peki hangi his bana onu sevdirmişti? Gece'ye kardeşim gibi bakmaya başladığım o akşam sigaramı içerken yine hissizdim ona nasıl kardeş diyebilmiştim?

Ailemden nefret etmeye başladığım günlerde hissizdim hemde fazlasıyla.

Beni hissizleştirmişlerdi geriye sadece öfke ve kini bırakmışlardı geri kalan duygularımı silah yapıp elime vermişlerdi.

Peki ya şu an neden Atıf'ın yüzünü yumrukluyordum?

Gece'yi kıskandığım için mi? Hayır.

Ekip kurallarını ihlal ettikleri için mi? Hayır.

Sözümü dinlemedikleri için mi? Hayır.

Atıf'ı sevmediğim için mi? Hayır.

Öfkemi içimde tutamadığım için mi? Evet.

Zarar vermek istediğim için mi? Evet.

Saçmalık.

"Şefim lütfen durun." Gece belime yapışmış beni Atıf'ın üzerinden almaya çalışıyordu Atıf ise kollarıyla yüzünü kapatmış karşılık veremediği için yüzünü koruyordu. Çokta sert olmayan bir yumruk daha indirdim kollarına. Bir yumruk için daha elimi kaldırmışken kocaman bir el yumruğumu tutup belimi sardı ve beni gövdesine yasladı.

"BIRAK. " Diye bağırdım belimi kimin tuttuğunu bilmeden. Gece'ye döndüm. "Sıra sana da gelecek" diye çemkirdim. Atıf yerden kalkmış üstünü başını silkeliyordu. Gece

"Şefim Allah aşkına dinleyin kötü bir şey yapmadık"

" Evet ya siz yanlış anladınız Şefim" dedi Atıf

"Siktir lan ordan neyi yanlış anladım ha NEYİ?" sonunda sesim yine yükselmişti. "BIRAK LAN SENDE YAPIŞTIN SÜLÜK GİBİ "

"Yok Yüzbaşı'm Allah aşkına bırakmayın " dedi Atıf. Kim?

Beni tutanın Yüzbaşı olmasını umursamdım Gece'ye bakmaya devam ettim. "Kırk kere dedim sana uzak dur şundan dedim LAN BEN BİLE AKIL VERDİM SANA." Kollarımı tutan koca ellerden kurtulmaya çalıştım. "YA BIRAKSANA"

Gece arkama yükseklere doğru bakarak kafasını salladı bırakma der gibi. "Gece o kafanı kopartırım senin." Diye hırladım.

"Sakinleşin bırakacağım. " dedi Yüzbaşı'nın mesafeli sesi.

"Emrime karşı mı geliyosun lan sen?" Dedemle beraber sanki ateşe dokunmuş gibi çekti ellerini üzerimden. Ne Gece'ye ne de Atıf'a baktım, arkamı dönüp Yüzbaşı'ya sağlam bir omuz attım ve odadan çıktım. Merdiven basamaklarını ayağımın altında ezmek ister gibi yukarı çıkıp arabama bindim. Yine yapıcaktım yine kızımın yanına gidip o farkında olmadan zehrimi ona kusucaktım.

✧

Karşısında Yade ile konuşan güzel kadına birkez daha baktı. Bu kadına baktığında her seferinde farklı duygular hissediyordu, farklı bir aurası vardı bazen çok rahatsız edici oluyordu. Ve şu an hiç rahatsız edici değildi fazla güzeldi.