Her Şeyimdin Benim

Sil Baştan

ÖNCEKİ BÖLÜM

Ceyda kurul toplantısı bittikten sonra aşağıya indi, kafeteryaya gitti çünkü Ali obu kafeteryada bekleyeceğini söylemişti. Saat ise 18:15'idi. Yani kurul toplantısı yaklaşık 45 dakika sürmüştü. Biraz tartışmışlardı aralarında ama sonucunda Ali işi almıştı.
Sırada bunu Ali'ye haber etmek vardı. Ceyda göz gezdirdi salona. Ali'yi aradı gözleriyle. Sonunda o kıvırcık saçlara, esmer tene ve kocaman gözlere ulaştı. Hemen o tarafa doğru ilerledi. Heyecan ve mutluluk birbirine karışmış, iki duygu aşk yaşamaktaydı.

Ali Ceyda'nın mutlu mutlu ve heyecan ile geldiğini görünce "acaba?" Dedi, acaba alındım mı?

Ceyda: Ali! Hallettim, artık " Öz Yaşam Hastanesi"nin uzman doktorusun!

Ali duydukları karşısında ufak bir şok, ardından mutluluk krizi, ardından ise mutluluk ile buluşan bir heyecan krizine girdi. Mutluluk ve heyecan birbirine aşık gibiydi adeta, herkeste aynıydı bu durum. Heyecan ve mutluluk aynı anda olurdu genelde.

YENİ BÖLÜM

Ali: Gerçekten mi? Gerçekten alındım mı işe?

Ceyda: Evet Ali! Gerçekten alındın!

Ali: P-peki, beni nasıl kabullendiler, normalde kimse istemez ki beni?

Ceyda: Ya sen orasını boş versene, hallettim ben bir şekilde işte. Sen işe girdiğine sevin, hem de benim yanımdasın!

Ali: Ceyda, evet bu çok güzel ama belli ki bu işte bir iş var, anlat bana ne olduysa?

Ceyda: Ya Ali, off anlatmasam da susmayacaksın değil mi?

Ali: Aynen öyle, susmayacağım. Şöyle şimdi ne olduysa?

Ceyda: Ya, dediler ki hastane zarar görür, tepki alırız falan filan. Ben de eğer öyle bir durum söz konusu olursa, hisselerimi satıp hastaneyi devredeceğimi söyledim. Tabii onlar n'apacak? Kabul edecek. İşte böyle oldu.

Ali duyduklarından sonra başından aşağıya kaynar sular döküldüğünü hissetti. Arkadaşı resmen hastanenin tepki göreceğini ve bundan dolayı zarara uğrayacağını bilmesine rağmen söylemişti bunları. İnanılır gibi değildi. Resmen arkadaşı kendisini feda etti onun için. Uzun zaman sonra bu ilk kez oluyordu. Ali 4 yıldır hiç kimse tarafından fedakarlık görmemişti. Bu uzun zaman sonra ilk olmuştu. İşte o zaman gerçek dost ne demek anlamıştı belki de. Diğerleri gibi sahte olsaydı, neden böyle bir şey yapardı ki Ali için zaten? Yapmazdı. İşte bu yüzden Ali o an bir karar aldı, asla ama asla Ceyda'yı bırakmayacaktı. Ne olursa olsun, yanında olacaktı. Sonuçta, "Dost kara günde belli olurdu."

Ali de aynen kara günlerin dostu olacaktı...

Daha fazla düşünmeden söze girdi artık;

Ali: Ya sen n'aptın!?

Ceyda: Ne yapmışım ya! Arkadaşım için fedakarlık yaptım sadece!

Ali: Peki yaptığın şeyin boyutunun ve sana vereceği zararın farkında mısın Ceyda?

Ceyda: Evet, gayet de farkındayım Ali! Kusura bakma, ben 16 yıl sonra en iyi dostumu bulmuşum, onu yarı yolda bırakmam, bırakamam!

Ali: Ah Ceyda ah, umarım kendi başını yakmazsın da!

Ceyda: Yansa n'olur be! Ben seninle gelmişim, seninle giderim artık! Sen benim kardeşim gibisin Ali, kardeşim gibi. Ben seni bırakmam!

Ali duyduğu son sözler karşısında şoka girmişti. Neden bu kadar merhametliydi Ceyda? Niye böyleydi? Ali alışık değildi ki bunlara, her an kalpten gidebilirdi. 3,5 yılını hapiste geçirmişti. Orda az eziyet görmemişti. Herkes tarafından dışlanıyordu otizmi yüzünden. Belki de bu yüzden geliştirdi kendini, bilinmez. Ama sonuç olarak kendisi bu merhamete ne kadar ihtiyaç duysa da alışık değildi işte. Ceyda ona çok iyi geliyordu. Belki de anlamalıydı, Ceyda'yı bir abla gibi kabul etmeliydi...

2 gün sonra

Ali'nin yeni hastanesinde ilk iş günüydü bugün.  Heyecanlı mıydı? Hem de aşırı heyecanlıydı. Ama bir o kadar da korkuyordu. Yargılanmaktan korkuyordu. Hastaları tarafından, asistanları tarafından, hocalar tarafından, herkes tarafından yargılanmayı korkuyordu. Artık eziyet çekmek istemiyordu. Sonuçta o da bir insandı. Biraz sevgiye ihtiyacı vardı onun da. Bu düşüncelerle çelişirken Ali, bir yandan üstünü giyinmişti bile. Sırada Dışarı çıkıp o kırmızı mopedе binerek İstanbul'un o meşhur trafiğinde hastaneye doğru ilerlemek vardı. Ali'de tam bunu yaptı. Mopede bindi, İstanbulun meşhur trafiğinde ilerledi ve hastaneye ulaştı. İçeri adımını attı. Artık bu hastaneye iş arayan işsiz bir doktor olarak değil, bizzat bu hastanenin doktoru olarak girmişti. Bu onu mutlu ediyordu, fakat bir yandan da tedirgindi. Eğer hastane tepki çekerse ve zarar görürse, arkadaşı Ceyda yönetimi elden bırakmak zorunda kalacaktı. Ona böyle bir zarar vermek istemiyordu Ali, fakat elinden ne gelirdi ki? Ne yapabilirdi? Yapabileceği hiçbir şey yoktu maalesef ki. İnsanlar ona her türlü tepkiyi toplayacaktı zaten. Ama yine de bi ihtimal diyordu Ali. Belki bir ihtimal beni kabullenirler, hem kim bilir? Belki yine ismin doktora dünyasına nam salar diyordu. Olacak mıydı, bilemezdi. Ama deneyecek miydi? Evet. Kesinlikle deneyecekti.

BÖLÜM SONU

Evet dostlar, yatmadan ufak bir bonus bölüm atayım dedim. Zaten kısacık bir şey oldu, fazla uzun değil. 2. Bölüm maalesef ki moral bozucuydu. 15 vote olamadık :( en azından bu bölüme 10 vote bekliyorum. Umarım dolar. Bu arada, belki de Nazlı'ların hayatına hüç geçmeyebilirim. Yani spoiler vermek istemem, ama nazlı ali'nin hayatına yeniden girince her şeyi anlatabilirim belki. Tabii bu kesin değil. Bakalım, göreceğiz :) yorum yapar mısınız? Çok sevinirim ^^

Bölüm Sınırı

10 vote & 20 yorum

774 kelime...