Until you. VOLTOOID

10.

De volgende ochtend.

Alyssa stopt aan het stoplicht wanneer ze ziet dat het roodlicht is. Ze weet dat ze weer te laat is, maar oh god dat ze ooit nog door het rood zou lopen. 

Ze bleef geduldig wachten. En wanneer het groen wordt steekt ze langzaam over. Ze moest een andere weg vinden, een andere route in plaats van de deze of ze zou keer op keer aan hem denken. Misschien zal ze voor de rest van haar leven aan hem denken, misschien heeft hij haar bestempeld in haar leven? 

Ze wandelt langzaam verder, er was geen glimlach op haar gezicht. Geen vreugde, geen plezier, niets. 

Ze wandelt het gebouw binnen en wandelt meteen naar waar ze moet gaan. Ze wandelt naar haar bureau, ze heeft de kracht niet om Junayd te zien. Ze heeft niet de moed om met hem te spreken desondanks ze zijn assistente is. 

Ze zet zich aan haar bureau neer en begint haar werk. Ze heeft amper geslapen, ze voelt zich slecht, misselijk, vernederd, een hoer, sletterig en vies. Hoe warm ze het water ook gezet heeft, het leek alsof ze hem nog steeds voelde, alsof hij er nog steeds was. Ze rookte hem nog steeds, ze voelde hem nog steeds en wanneer ze er weer aan denkt voelt ze haar tranen in haar ogen opwekken, ze drukt gehaast op haar vinger op haar traanpunt om haar tranen niet te laten komen. 

Ze neemt haar documenten en besluit toch maar naar Junayd zijn kantoor te gaan, ze moest laten blijken dat er niets aan de hand is, ze moest wel doen alsof haar leven normaal is. 

Ze neemt haar notitieschriftje en wandelt dan naar zijn kantoor. Ze klopt langzaam op de deur en wandelt dan naar binnen. Ze ziet Junayd staan aan het raam, hij draait zich meteen om wanneer hij de deur hoort open gaan. 

'Hey,' Doet Alyssa haar best om zo normaal mogelijk te klinken. Ze sluit de deur dicht met haar hand deze keer. 

'Wat heeft je van gedachten verandert om de deur ineens te sluiten met je hand en niet met je voet? Ik dacht dat ik het jou nooit zou kunnen afleren.' 

Alyssa laat een slap lachje horen. 

'Vandaag staat er niet veel op de planning.' Begint Alyssa. Junayd kijkt haar enkel aan. Hij kruist zijn armen over elkaar en bestudeerd Alyssa. Was er iets mis? Waarom leek ze zo down? 

'Je hebt wel een meeting tegen 14h in zaal 15.' 

'Oke,' Reageert hij enkel. Hij wandelt naar zijn stoel en zet zich neer. 

'Kan je deze documenten afgeven aan Dries?' Hij grijpt een mapje van zijn bureau en steekt het uit naar Alyssa. Alyssa knikt goedkeurend en wandelt naar hem toe, ze neemt het aan en wilt wegwandelen. 

'Heb ik gezegd dat je mag vertrekken?' Zegt hij meteen. Alyssa blijft staan, ze draait zich om en kijkt naar Junayd. 

'Euhm- ik dacht dat ik dit aan Dries moest geven.' 

'Ja, dat moet je, maar ik zei niet dat de conversatie over was.' Alyssa kijkt hem enkel aan. Ze schraapt zachtjes haar keel. 

'Oké, heeft u nog iets nodig, meneer?' Junayd ziet geen druppel aan vreugde in haar, hoe vermoeid leek ze wel niet. 

'Ik heb gezien dat je niet al mijn e-mails beheerst hebt.' 

'Sorry, ik had er geen tijd voor.' 

'Geen tijd? Je begrijpt toch dat ik daar geen rekening mee hou?' 

Alyssa bijt op de binnenkant van haar wang. 

'Ahnee?' Reageer Alyssa meteen. 

'Dan moet je niet langs mijn bureau komen om te zeggen of ik mee kom. Laat me dan mijn werk verder doen en wanneer ik klaar ben besluit ik wel zelf of ik zal vertrekken of niet.' 

'Ik dwing je niet, Alyssa.' 

'Weet je, Junayd, dit fucking professioneel-privé shitty gedoe staat me echt niet aan. Ik bedoel, doe je nu alsof ik een personeelslid ben en vergeet je fucking dat jij een andere vorm van relatie met mij hebt? Je hoeft niet zo te zijn, Junayd, dat is niet nodig, oké? Als je mij niet goed genoeg vindt voor jouw bedrijfje, toon mij waar de deur is, oké? Zo simpel is het als we toch professioneel en privé duidelijk moeten onderscheiden.' 

'Ik denk dat je vandaag een beetje gestrest bent. Ik zal doen alsof ik niet gehoord heb wat je net zei.' Alyssa ziet hoe hij haar licht nerveus aankijkt. 

'Oké, zeg het gewoon, Junayd.' Alyssa wandelt terug naar zijn bureau en legt zijn dossier terug neer. 

'Kom zeg het.' 

'Alyssa, ik ben aan het werk, als je later wilt spreken dan kunnen we dat doen, nu niet.' 

'Ik wil nu praten. Kom, Junayd, zeg me wat er op jouw lever zit.' 

'Alyssa.' Sist hij licht geïrriteerd. 

'Ben je boos dat ik gisterenavond niet gekomen ben? Ja sorry, Junayd, ik had geen zin. Ik was moe.' 

Hij geeft geen antwoord en kijkt enkel naar haar. 

'Je hebt mij gebeld, ja, klopt, vaak nog ook. Ik heb je telefoontjes niet gezien. Ik kon terugbellen, maar dat heb ik niet gedaan, ik heb jou een bericht gestuurd, is dat niet voldoende? Ik heb je toch niet laten wachten?' 

'Alyssa, eruit. Je bent gesterest vandaag. Kom, ga terug naar je bureau.' 

'Reageer dan, Junayd! Reageer! Hoe kan je hier geen antwoord op geven? Hoe kan je geen reactie hebben? Ga je negeren wat ik zeg? Ga je negeren hoe ik hier tegenover je sta?' 

'Alyssa!' Hij slaat woedend zijn hand op tafel en drukt zich recht. Hij wandelt meteen naar de deur van zijn kantoor en opent het wijd open. 

'Doe wat ik je gevraagd heb. Dit zijn mijn werkuren, ja?' 

Alyssa grijpt het dossier geïrriteerd van het bureau. Ze wandelt met snelle passen zijn kantoor uit. 

Junayd slaat de deur geïrriteerd dicht. Alyssa kijkt naar hoe hij de deur dicht sloeg. Ze ziet meteen hoe andere werknemers naar haar kijken en allerlei dingen fluisteren. 

'Hebben jullie een probleem?' Roept Alyssa meteen tegen hen. 

'Wij?' Zeggen ze alsof ze niet door hebben dat ze tegen hun spreken. 

'Ja, jullie.' 

'Euhm- wat doen we dan? Mogen we niet staan en kijken?' 

'Kijk fucking voor je!' Schreeuwt Alyssa. 'Wat zit je hier naar mij te kijken alsof ik iets van je aan heb!' Meteen gaat de deur van Junayd zijn kantoor weer open. 

'Alyssa, aan het werk!' beveelt hij tegen haar. Hij kijkt naar de andere 2 vrouwen die er stonden. 'Jullie ook!' Roept hij boos tegen hen. 

'Fucking idioten die hier werken, alsof jullie stront in jullie oren hebben zitten, fucking debielen.' Sist Alyssa terwijl ze wegwandelt.