Until you. VOLTOOID

11.

Alyssa leunt haar hoofd op haar hand en werkt langzaam verder. Ze heeft geen zin om met iemand maar in contact te komen, ze beseft zeer goed dat ze uitvliegend is, maar het is alsof dat dat de enigste manier is om haar woede een beetje in haar te doen kalmeren. Het doet de pijn verminderen, het doet verminderen waaraan ze gisteren is begonnen. Maar met wat het bedrog die ze gecreëerd heeft? Maar wat met de grotere leugens die waarschijnlijk niet klein gemaakt kunnen worden? 

Het was 21h in de avond en ze was nog steeds aan het werken. Woensdag ging ze nooit werken in het restaurant, dus dacht ze maar al haar werk vandaag deftig uit te voeren en dan maar naar huis te gaan. Junayd moet ook wel al vertrokken zijn want hij is niet langsgekomen, of hij moet wel boos op haar zijn dat hij maar beter dacht haar vandaag met rust te laten. 

'Heb je gegeten vandaag?' Alyssa schrikt en kijkt meteen op. Ze ziet Junayd enkele stappen verder van haar staan. 

'Ja,' Zegt Alyssa maar om het niet moeilijker te maken. 'Soms denk ik dat je antwoorden geeft om sneller af te komen van bepaalde situaties.' Alyssa zucht zachtjes. Ze kijkt terug op haar blad en werkt langzaam verder. Ze heeft geen nood aan deze psychologische gesprekken. 

'Ben je een beetje minder boos?' 

'Als je zo gaat beginnen word ik bozer.' Ze hoort hoe Junayd lichtjes lacht. 

'Iedereen is weg dus als je boos wilt worden, wilt schreeuwen tegen mij, ik geef je volledig groen licht.'

Alyssa legt haar balpen neer en kijkt op naar Junayd. 

'Ben jij dan niet boos op mij?' Zegt Alyssa. 

'Nee, waarom zou ik?' 

'Waarom ben je zo, Junayd? Ik vraag mij oprecht af waarom je zo bent?' Ze drukt zich recht van haar stoel en haalt zeer diep adem. Ze wandelt van haar stoel weg en wandelt voor haar bureau en kijkt Junayd vragend af. 

'Waarom kan je gewoon niet boos op mij zijn? Waarom kan je gewoon jouw innerlijke emoties de vrije loop laten? Ik wil dat je open bent, ik wil dat je tegen mij praat. Wees gewoon eerlijk, Junayd, wees eerlijk. Zeg mij dat je ergens spijt van mij hebt, want- want geloof mij, Junayd, ik ben echt niet zoals je denkt, ik- ik- ik ben een mislukkeling, en jij? Jij bent zo perfect, jij bent helemaal perfect alles aan jou is perfect-' Ze wilt verder praten maar meteen houdt Junayd zijn hand op Alyssa haar mond. 'Shhhttt-' Sist hij zachtjes. 'Soms moet je ademen als je praat.' Alyssa trekt langzaam zijn hand weg van haar mond. 

'Oke, als je wilt dat ik boos op je zal zijn, dan zal ik boos op je zijn.' Alyssa kijkt enkel naar hem. 

'Vertel het eens, waarom ben je gisteren niet langsgekomen?' 

Alyssa knikt zachtjes haar hoofd. 

'Omdat ik moe was.' 

'oké, geen probleem.' Alyssa kijkt weg. 

'Waarom was je deze ochtend zo gehumeurd?' Alyssa heft haar schouders op. 'Gewoon.' Zegt ze zachtjes. 'Kan je duidelijker zijn?' Alyssa heft haar schouders op. 

'Gewoon- ik- ja- omdat ik geïrriteerd was.' 

'Geïrriteerd? Hmm-' Hij komt dichter bij en plaatst zijn linker hand rond haar middel. Alyssa voelt hoe haar ademhaling leek te staken. Met zijn rechterhand brengt hij haar haren naar een kant. Ze voelt zijn vingers aan haar kin. Ze voelt hoe hij lichtjes met zijn duim over haar onderlip gaat. 

'Ik denk dat ik gewoon niet goed geslapen heb.' 

'Denk je dat?' Ze voelt meteen zijn lippen op die van haar. Hij trekt haar tegen zich aan en zoent haar zachtjes verder. Hij trekt zijn lippen los en zoent haar in haar nek, meteen krijgt ze de flashbacks van gisteren nacht. Ze voelt haar hart sneller kloppen, haar tranen worden opgewekt, ze wilt dit niet, ze wilt het niet voelen, want het was alsof ze Farid voelde. Hoe kon ze Junayd dit aandoen? Wat als hij hier ooit over weet?