Aşiret ağası...

15. Bölüm

EVETT YÜZ SENE SONRA BÖLÜMM
KUSURA BAKMAYIN ARKADAŞLAR ÇOK YOĞUN BİR DÖNEMDEN GEÇİYORUM
GELECEK BÖLÜM NE ZAMAN GELİR BİLMİYORUM, ŞİMDİDEN KUSURA BAKMAYIN
SINIR: 17 VOTE 15 YORUM
GELECEK BÖLÜMDE GÖRÜŞMEK ÜZERE İYİ OKUMALARRR💛🌙

1 yıl sonra...

Konağa geleli bir yıldan fazla olmuştu. Ama şu an konakta değildik. Barlas İstanbul'da ben İzmir'de Her şey o kadar garipti ki. Barlasın halası ve onun kızı, Berwan, boran ve Devrim. bizim Barlasla olan ilişkimiz. Ama hep beraberdik. Ta ki 4 ay öncesine kadar. Şu an? Şu an o İstanbul'da ben İzmir'de. Aramızda soğuk duvarlar var. Her şey çok daha kötüye gidiyordu. Niye böyleydik ben bile bilmiyordum. Her şey o kadar aniden olmuştu ki..

4 ay önce..

"Baba! Ne olur yapma." Babam bana bakıp başını yere eğmişti. Yapacaktı bunu. "Özür dilerim, yapmak zordunayım." Diyip tetiği çekmişti. "Amca!" Arkadaki ses Barlastı! Ne olur bu bir rüya olsun ne olur Allahım. "Amca!" Bu Barlastı! Arkamı dönüp Barlasa baktım. Barlasın gözleri sinirden kızarmıştı. Şu an çok korkutucu bakıyordu. "B-Barlas." Dememe kalmadan susturmuştu beni. "Şimdi değil Arya!"

Silah sesi ile yerimden sıçramıştım. "Ben intikamımı asıl şimdi aldım Hamza Aslan!" Babamı vurmuştu. "Baba!" Babama koşmak isterken Barlas kolumdan tutmuştu. "Eğer onum yanına gidersen beni de silersin Arya." Donup kalmıştım, babam mı ben mi demişti o? Sırıtıp Barlasa döndüm. "Ben mi o mu diyorsun yani? Öyle mi?" Barlası hiç bu kadar ciddi görmemiştim. "Peki." Diyip silahımı alnına yaslamıştım. Arkadaki tüm korumalar silahını bana çekmişti. Bu benim umrumda olur mu? Asla.

"Sen ve babam arasından tercih mi yapmamı istiyorsun yani?" Başını olumlu anlamda sallamıştı. "Öyle bir şey yok Barlas ağa." Barlas eliyle adamlarını yollamıştı. "Sen benim Babamı vurdun, ben seni neden seçeyim?" Sakindim ama içim kan ağlıyordu. Sevdiğim adam babamı vurmuştu. "Sen benim sevdiğim adamdan en nefret ettiğim adam oldun Barlas ağa!" Gözümden bir yaş akmıştı. "Sen bizi öldürdün Barlas ağa." Diyip silahımı geri çekmiştim. "Senin o baban benim amcamı vurdu! Nasıl onu savunursun bana?" Gülümsemiştim. "Neden yaptığını da sorsaydın keşke." Kalbim o kadar kırılmıştı ki. Ama artık bir önemi yoktu.

"Neden yaptı? Amcam babana ne yaptı da öldürdü onu?! Söylesene Arya neden!" Diyip sallamıştı beni. Bu yük bana o kadar ağırdı ki. "Çünkü." Boğazım düğümlenmişti devamını getiremedim. "Çünkü ne?" Başımı sallayıp gitmiştim ordan. Bu yükle yaşamak ağır geliyordu. Barlas arkamdan bağırsa da aldırış etmeyip ayrılmıştım ordan. Ona nedenini söylersem bana inanmayacağından korkuyordum.

Şimdiki zaman...

4 ay öncesine kadar öyle mutluyduk ki. Ama şimdi ne Barlas vardı yanımda ne ben onun yanındaydım. İki düşman gibiydik. Özlüyormuydum? Evet. Ama bir şey onu benden soğutmaya yetiyordu. Babamı öldürdüğü gün. Canım o kadar yanmıştı ki.

Kalkıp şirkete geçmiştim. İzmir'de bir şirketim vardı burayı babam bana emanet etmişti. Keşke yanımda olsaydı ama şimdi çok uzaklardaydı. Annem ve abilerim Mardin'de kalmıştı. Abilerim de Mardin'deki şirketi yönetiyorlardı. Barlas orda hala ortaktı. Düşüncelerimden kurtulup asansörle yukarı kata çıkmıştım. Odaya girip kahve söylemişim.

Aryanın kombini

Kahvemi içtikten sonra kırmızı rujumu sürmeye başlarken kapının açılması ile duraksamıştım. Arkam kapıya dönük olduğu için kimin geldiğini anlamamıştım. "Sen kimsin de benim odama böyle izinsiz girersin?!" Arkadan gülme sesi ile yerimde kalmıştım. Tahmin ettiğim kişi olamazdı değil mi?

Hızla arkamı dönüp baktığımda onu görmüştüm. O kadar uzun zaman olmuştu ki. "Hangi yüzle geldin buraya acaba?" Ona doğru yürüyüp, silahımı çıkarıp alnına doğrultmuştum. Barlasın eski, sinir bozucu bakışları geri gelmişti. Silahı bir anda yere atıp beni masaya yatırması bir olmuştu. "Uzun zaman oldu öyle değil mi karıcığım?" Sinirle erkekliğine ayağımı geçirecekken tutmuştu ayağımı.

"Üstündekileri çıkarmamam için bir sebep söyle bana." Diyip elini dantelli badimin üstünde gezdirmeye başlamıştı. "Bana dokunamazsın Barlas!" Tam kalkmaya yeltenecekken kadınlığımdaki baskı ile duraksamıştım. "Ne o? Yoksa artık beni arzulamıyor musun karıcığım? İnlemediğine göre?" Diyince kan beynime sıçramıştı. Ne zaman bu kadar dengesiz olmuştu bu?

Sinirle suratına yumruk atınca geriye çekilmişti. Hemen onu masaya yatırıp üstüne eğilmiştim. "İlk öncelikle ben senin karın değilim, ikincisi seni arzulamam için bunu hak etmen lazım, ama işte o kişilik sende yok." Diyip erkekliğini sıkmıştım. Aklıma gelen fikir ile sırıtmıştım. "Hem senden çok daha iyi erkeklerle birlikte oldum kişilikleri senin kadar vasat değil en azından Şahmaran." Yerimden kalkıp yerdeki silahımı almıştım. Döndüğümde Barlas dibindeydi. Parmaklarını dudağımın üstünde gezdirip, nerden eline geçtiğini bilmediğim kırmızı ruju dudağıma sürmeye başlamıştı. Sinirle ruju yere fırlatmıştım. Suratına tokat atıp koltuğa oturmuştum. "Ödeştik, şimdi siktir olup gidebilirsin Şahmaran."

BÖLÜMÜ NASIL BULDUNUZ?
SİZCE NASIL DEVAM EDİCEK BU İLİŞKİ?