Giriş

27 5 2
                                    

Kurguya başlama tarihinizi buraya alayım

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Kurguya başlama tarihinizi buraya alayım.


🎵: Perdenin Ardındakiler-Beni
Kendinen Kurtar

3 Yıl Önce

Koşuyordum. Bardaktan boşalırcasına yağan yağmurdan dolayı insanların çoğu koşuyordu. Fakat benim koşma sebebim yağan yağmur değil, onun gideceğini öğrenmemdi.

Nefes nefese otogarın kapısının önünde durdum. Ellerimi dizlerime yaslayarak nefeslenmeye başladım.

Başımı kaldırdım ve hızlıca otogardan içeri girdim. Telaşlı bakışlarla etrafı taramaya başladım. Bilet satan büfeye gözüm takıldığında hızlıca önüne gidip sesimle tıknaz adamın dikkatini çektim.

"İstanbul'a giden otobüs nereden kalkıyor acaba?"

Adam başını kaldırıp yağmurdan dolayı sırılsıklam olmuş kıyafetlerime baktı. Üzerimde yalnızca beyaz bir tişört ve siyah eşofman altı vardı.

Bakışlarını tekrar gözlerime taşıdığında, yanıt bekleyen ifademden olsa gerek içerisinde bulunduğum durumu sorgulamamayı tercih etti ve parmağı ile biraz ötede duran otobüsü işaret etti.

"Şuradaki"

Yanıt verme gereği duymadan başımla onayladım. Adımlarımı o otobüse yönelttim. Henüz yeni açılmıştı. İnsanlar binmeye başlamıştı. Kalabalığın içinde gözlerim onu aradı; çok geçmeden arkası dönük, siyah kot ceketli birisini gördüm. Ceketi tanımıştım, benim hediyemdi.

Vakit kaybetmeden ona doğru adımlamaya başladım.

"Uzay" diyerek kendisine seslendim. Duymadığını düşünerek sesimi daha da yükselterek adını tekrarladım.

Sesimi duyar duymaz başını olduğum tarafa çevirdi.

Yüzündeki şaşkınlık ifadesini okuyacak kadar yakınına ulaştığımda, kalabalık dağılmıştı.

Önünde durduğumda nefes nefese kalmıştım.

"Nereye Uzay?" Derin bir nefes alıp devam ettim. "Bana niye haber vermedin gideceğini? Ali söylemese gideceğini bile bilmeyecektim."

Gözlerinin içine bakarak yanıt vermesini bekledim.

Boğazını temizledi.

"Sare, ben İstanbul'a dönüyorum"

"Neden?"

"Nedeni yok. Artık kalmak istemiyorum bu şehirde. Kaldıramıyorum, ne burada ne de buradakilerle yaşamayı." Anlık bir duraksama yaşayıp tekrar başladı konuşmaya. "Gidiyorum, ve bir daha dönmeyeceğim"

Sözlerini algılamakta zorlanıyordum. Ne demek bir daha geri dönmeyeceğim? Benimle dalga geçiyordu sanırım. Bu bir şaka olsun istedim.  Sevgilimin hiçbir açıklama yapmadan bir anda İstanbul'a dönmek istemesi hiç de mantıklı değildi.

BİR AVUÇ KIRIK Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin