NUR MIT DIR

KAPITEL VII

Noc przebiegła spokojnie. Następny dzień, kolejne obiekty do zobaczenia. Wiadomo, że nie są w stanie zwiedzić wszystkiego w 5 dni, ale plan wycieczki był zaplanowany tak, aby zobaczyć jak najwięcej.

Po śniadaniu, wyszły z apartamentu. Dzisiaj była taka pogoda wiosenna. Wydawałoby się, że jest jakaś połowa kwietnia. W blasku słońca, zaczęły zwiedzać kolejne zabytki. Właśnie rozbierano dużą choinkę w centrum miasta. Jak widać niektórzy niemcy także obchodzą Święta Bożego Narodzenia.

- W Niemczech wyznają katolicyzm?

- No niektórzy tak, niestety większość wyznaje inne religie.

- No w Polsce to też coraz więcej ludzi odwraca się od kościoła.

- No wiem, wiem. Ci ludzie tak nie chodzą do tego kościoła, a powinni praktykować. Ja to tak mówię, że naprawdę zmiany następują straszne. Masakra...

Po chwili rozmyślań, ruszyły przed siebie. Zwiedzały, chodziły, robiły zdjęcia. Tak przez cały dzień, z jakimiś przerwami na posiłek. To był pierwszy, a jednocześnie najlepszy, zagraniczny wyjazd Sarah.

***

Gdy już nadchodził zmrok, zmierzały w stronę hotelu. Sarah lubiła to miejsce, na pewno będąc jeszcze kiedyś w Berlinie, przenocuje właśnie tutaj.

Na kolację w apartamencie było Kartoffelsalat. Potrawa, z której słyną Niemcy. To było lecker.

W restauracji, w tym pensjonacie było także dużo innych pysznych potraw, których Sarah na pewno spróbuje w najbliższym czasie. Siedząc przy stoliku, patrząc przez duże okno, Sarah poczuła, że Berlin to jej przyszłość. Taka myśl musiała coś znaczyć. Słysząc dookoła siebie niemieckie rozmowy innych ludzi, poczuła, że to najlepszy dźwięk dla jej uszu. Patrząc na popijającą herbatę, Panią Marie, odczuwała wewnętrzny spokój. Pani Marie zawsze była dla niej jak mama...

Po chwili zagłębiania się w swoje myśli, usłyszała pewną niemiecką piosenkę, śpiewaną przez tutejszą młodzież. Bardzo ją lubiła. To była ,,rąbanka niemiecka". Sarah i Margaret tak ją nazywały, bo była bardzo skoczna. Podśpiewując pod nosem słowa piosenki, wstała wraz z Panią Marie i poszły do pokoju nr. 25.