KAÇ GEL KOMUTAN

6.BÖLüm

Buraya sizi ifade eden bir emoji bırakır mısınız?

Bol bol satır arası yorum yaparsanız sevinirim iyi okumalar.

"Ne zaman suçludur ne de karşınızdakiler...
Siz neye izin verdiyseniz, onu yaptılar. "

6.BÖLüm

Bölüm şarkısı; Hiraizerdüş= Bu kadar Hikayem

"Annem ölsün istedim."

Kalabalıklar içerisinde kimsesizlik ne demekti? İlk aile evinde öğrenilirdi. Sevgi de, kimsesizlikte, yalnızlıkta. İlk yere düştüğünde kim kaldırırsa o olurdu yalnızlığına yoldaş. Ağabeyim.

 İlk gözyaşını kim sildiyse o olurdu yüreğinde umut. Ağabeyim.

İlk yaranı kim açtıysa o olurdu, kalp kırıklığın. Annem.

Oysa ki en çok koruyup kollaması gereken kişi değil miydi insanı dünyaya getiren? Bizler sevilmeyen çocuklardık, görülmeyen.

Bizler en kuytu köşede var olandık. Hiç sevilmeyen. Gölgede kalanlardık. Eski bir kitabın tozlanmış sayfası, unutulmaya yüz tutmuş altı çizili satırlardık.

Bizi var eden yazmak için çabalayan yazardı, yok eden ise değerli olduğumuza inandıran okurlar.

Yazarım annem,ilk okurum babamdı. Unutulmama göz yummak istemeyen yegane kitabın sahibi de ağabeyimdi.

Babam ve ağabeyim uyurken atmıştım kendimi bahçeye. Babamın sorusunun ardından uyumak istediğimi söylemiştim. Herkes odaya çekilince de kendimi nefes almaya muhtaç hissetmiştim.

Ne kadar süredir buradaydım bilmiyorum ama bildiğim bir şey vardı. O, ben geldiğimden beri buradaydı.

Komutan, Alphan.

Sırtıma ceket, elime çay bırakmıştı.

"Bu kadar canını acıtan o herif mi?"

"Anlatsam, unutur musun?"

"Unuturum, anlatmak istersen her şeyi unuturum. Sadece senin yanında hatırlarım." Hiç hatırlama komutan çünkü ben bu gece için yarın kendimi döveceğim.

"Annen sağ mı komutan?"

"Sağ çok şükür. Bildiğim kadarıyla sizin de sağ." Boğazıma dolan can kırıkları, canımı yaktı.

"Hiç ölsün istedin mi?" Titremeyen sesim, buz gibi olan içim beni kötü biri yapar mıydı?

"İstemedim. Sen istedin mi?" Dolan gözlerimi yüzüne çıkardım. Akmaya başlayan göz yaşlarım ile birlikte kaşları çatıldı.

"Bu beni kötü biri yapar mı?"

"Sen eline silah alıp birini öldürsen, yapılmaması gereken en berbat şeyi yapsan, yine beni kötü biri olduğuna inandıramazsın."

"Alphan, annem ölsün istedim." İtirafım önce vicdanımı sarstı, sonra da bedenimi.

Sesim çatladı, göz yaşlarım hızlandı. Havaya kalkan eli, benden onay beklemeden sarıldı bedenime. Ellerim sırtını bulurken başım göğsüne yaslandı.

"Çok utanıyorum, anneme karşı bunları hissettiğim için çok utanıyorum."

Kolları beni daha sıkı sardı. Saçlarıma bıraktığı buseler ile ağlamam hızlandı. Şuanda burada olmam saçmalıktı. Ona sarılarak ağlıyor olmam saçmalıktı. İçimi ona dökmem de saçmalıktı. Yine de güvende hissettirmişti.