Kasalukuyang binabaybay ko ngayon ang kalayuan ng bahay ni zav. Goodness. Simula pa kanina ng makarating ako binabalot ng takot ang katawan ko. Kanina ko lang din narealize na napapalibutan nga pala ng mga puno ang lugar nila fima.
Why did I forget that anyway?
Nang makarating ako sa bahay nila kanina wala akong naabutang tao, kundi ang maliwanag na loob, at ang munting sulat sa table. Iniwan ko ang lahat ng gamit at sumunod kay fima dahil nakasulat don na pupunta ito sa bahay ni zav. Ayaw ko namang maiwang mag isa sa bahay kaya sumunod din ako.
Kanina pa ako actually natatakot, simula ng mapunta ako sa parting mayayabong ang mga puno na halos wala ng dumadaang mga sasakyan sa mga oras na 'yon. I'm trying to calm myself that it's was okay, thqt I'm fine. But it was harder than I thought. Just imagine driving in the middle of somewhere and the light from the car the only lights you have?
Of course the moon as well. But still, it scared the hell out of me. Gosh. Hindi ko maiwasang paglakihan ng ulo dahil sa takot.
I'm such an idiot!
Dapat nag sama man lang ako ng kasama, o dapat sinama ko nalang din ang dalawa rito.
And, here I am heading to zav house. Walking in this dark forest that only using the light in my phone. Nayakap ko ang sarili ng maramdaman ko ang ginaw sa paligid.
I might suggest to zav na maglagay ng ilaw kahit sa dinadanan man lang.
Halos patakbo na ata ako naglalakad para lang makarating agad sa bahay ni zav. Bat kasi ang layo ng bahay nila sa isat isat.
Para akong napaparanoid sa paligid.
Its just the sounds from the branches of the trees. The winds, the surrounding, everything terrifies me.
Iba din kasi ang katahimikan ngayon. Hindi ko alam kung bakit kanina pa ako kinakabahan. I feel like there is something wrong, I don't know. I don't feeling good I can't explain. Hindi ko alam kung dahil ba sa takot na nararamdaman ko ngayon, o dahil na sa gitna ako ng gubat.
Mahigpit kong nayakap ang sarili dahil sa lakas ng hangin. Mas binilisan ko ang paglalakad dahil kinikilabutan na ako sa piligid. Feeling ko may mga nakatingin kahit wala naman.
It's just my mind playing tricks with me, and I hate it so much. I'm not really a fan of scary things. It's not my cup of tea. But, hey I could watch horror movies since it from movies. But, situation like this? I can't help but feel anxious and scared at the same time.
Hindi ko alam kung ilang minuto ba ang lumipas ng maanigan ko ang ilaw sa bahay ni zav. Nakahinga ako ng maayos at sa wakas nandito na ako.
Hindi pa ako nakakalapit sa bahay pero halos magsitaas lahat ng balahibo ko sa katawan.
Goodness.
What is this feeling?
Nagmamadali akong lumapit sa pinto. Akmang bubuksan ko palang ang pinto ng marinig ko ang malakas na kalabog sa loob. Agad ko itong binuksan
Dumako ang tingin ko sa sahig pagkabukas ko ng pinto dahil sa na-apakan ko. Sirang gamit, at mga bubog ang nasa sahig.
What happened he-
Para akong napupog sa kinatatayuan ko dahil sa sobrang gulo ng loob. What in the world really happened here?
This is completely a mess. Para itong dinadanan ng bagyo.
"W-what's g-going h-here?" Nilibot ko ang paningin sa paligid. Parang nanindig ang mga balahibo ko sa katawan ng tumapat ang tingin ko sa isang nilalang. A word alone wasn't enough to describe how scared, and terrified I am right now.
