this story I made. She's dani, she have a heart cancer, but her family didn't know about her condition. only her best friend Shane. her life is certain. her only dream is that her parents love her
this story is not copy.
follow me for more
Humahagulgol akong nag mamakaawa Kay doc na Ako nalang Ang mag d-donate nang atay Kay dad. Kaso ayaw niya.
"Doc please, Ako nalang" maiyak iyak Kong pagmamakaawa sa kanya. "Please doc, para lang sa daddy ko" Hindi Kona mabilang kung Ilang butil na nang luha Ang nasayang dahil sa kakaiyak ko.
Oo, masama Ang loob niya sa magulang niya dahil ni Minsan ay Hindi manlang Siya magawang kamustahin nang mga ito, pero.... Ang mamatay Ang daddy niya ay mas Hindi niya kakayanin. Nadurog daw Kase Ang atay Ng daddy niya at kailangang maupirahan sa lalong madaling panahon at kinakailangan nila nang donor.
"Pero Dani, kapag ginawa ko iyon siyang ikakapahamak mo" nag aalalang Saad sa kanya nang doctor.
"Doc. Wala akong paki, kahit mamatay ako, Kase yun na Talaga Ang naka Tadhana sakin. Kaya please doc, Ako nalang" nag susumamong pilit ko Kay doc. Wala nakong paki kahit buhay kopa Ang kapalit dahil Hindi Naman na Ako magtatagal sa Mundo. Kukunin at kukunin kaagad Ako.
"Pero, kailangang malaman ito Ng pamilya mo"
"Wag nyu pong sasabihin sa kanila." Mapait akong ngumiti Kay doc habang pinupunasan Ang aking pisngi na nabasa na Ng aking luha.
GUSTO niya pa sanang pumuntang museum Ang kaso Hindi na pwede. Mamaya na kaagad isasagawa Ang operasyon para sa pag donor niya Ng atay niya sa daddy niya. Ayaw niya pang iwanan SI Shane pero kailangan niyang gawin ito para sa parents niya.
"Gusto ko ibigay mo sakanila to kapag natapos na Ang operasyon ni dad" I smiled bitterly. Kanina pa umiiyak SI Shane at pinipilit akong huwag ko nalang daw ituloy at makakahanap Naman daw Ng donor.
"S-sigurado kana ba diyan D-dani?" umiiyak at napipiyok na tanong sakanya nito. Pinunasan niya Ang luha nito na kanina pa tumutulo sa pisngi nito.
"Ang gusto ko, huwag Kang iiyak kapag Wala Nako" huminga Ako nang malalim Ng maramdaman Kong parang naninikip Ang pag hinga ko. Hindi dahil sa sakit kundi dahil aalis Nako kapag katapos Ng operasyon. Hindi na nila Ako makikita.
Habang iniisip ko iyon ay parang andaming nakatarak na kutsilyo sa aking likod. Dahil sobrang sakit, gustohin ko Mang mabuhay ngunit Hindi na pwede.
"H-hindi k-ko maipapangako yan" hangos na pag iyak ni Shane. Hindi parin ito tumitigil sa pag iyak.
I hug her to comfort her, Hindi Kona Pala magagawa ito sa kanya kapag Wala na Ako. Hindi Kona makikita Ang ngiti niya sa tuwing mag Kasama kami. Hindi Kona mararamdaman Ang saya ulit kapag Kasama kosya.
"Ano ba Shane, wag kanangang umiyak. Pati Ako naiiyak narin" pinunasan ko Ang aking pisngi dahil may tumulo roong luha.
"Ms. Park. Kailangan napo kayu para sa operation" napatingin Ako sa pinto. Isang nurse Ang nakatayo roon. Mukhang huling araw ko nang mayayakap at makakasama Ang aking pinakamamahal na kaibigan.
"Don't cry Shane. Lalo kang papangit niyan" biro ko dahil mas lumakas Ang hagulgol niya nang marinig niya na kailangan konang mawala. Lumapit Ako sakanya at niyakap kosya. Masakit sakin na iwan kosya dahil sya nalang Ang nag iisa. Wala nasyang nakakasama kundi Ako. At sana kung mawala man Ako ay makahanap sya nang Bago niyang kaibigan.
"H-haggang s-sa m-muli D-dani" hagulgol at utal utal niyang sambit.
Pinipigilan Kong umiyak pero masyadong traydor Ang mga Mata ko at damdamin. Hindi na kinaya Ng aking damdamin.
"h-haggang sa muli Shane, mag iingat ka" nakangiti Kong Saad sakanya. Habang inaalalayan Ako nang nurse na humiga sa operation bed ay Hindi ko na napigilang umiyak.
Nasasaktan Ako. Sobra. Yung tipong gusto Kong kumawala sa selda dahil Yung naakusahan Kang pumatay kahit Hindi Naman ikaw Ang may kagagawan. Pero ito Ako, nag durusa. Nakakulong ako sa Tadhana na hirap Kong takbuhan Ang katutuhanan.
Nang ipasok Nako sa operation. Nakita ko SI daddy. Nakaratay, walang Malay. Masaya Ako dahil madudugtungan ko Ang buhay niya.
Dad, sana magawa nyu na akong mahalin. Tinutupad Kona Ang mga kahilingan nyu dad. At sana Masaya kayu.
Tinurukan Ako nang doctor nang pampatulog.
After an hour.
Dani park time of death 1:58 am
shane pov:
Sobrang sakit. Dahil maaga syang kinuha sa akin. Bakit Ganon, palagi nalang may nawawala sa akin ay kinukuha. Sya nalang e, sya nalang Yung natitira Kong parang isang pamilya, Kapatid. Pero bakit! Bakit kinuha kaagad sakin?!
Tulad Ng sinabi ko Kay Dani. Hindi ko natupad na hindi Ako umiyak. Hagulgol Ako Ng hagulgol. Hindi ko kaya. Sobrang nasasaktan Ako.
Habang hawak hawak ko Ang isang papel. Pinilit Kong tumayo dahil nanghihina Ako.
I sit on the waiting area. Sa tapat Ng operating room. Katapat ko lang den Ang pamilya niya. Ayaw ko Silang tignan dahil Masaya Sila at nakangiti. Parang dinudurog Ako sa nakikita ko. Hindi manlang nila alam na SI Dani Ang donor.
Nang bumukas Ang operating room ay siyang pag labas nang daddy ni Dani na nakahiga. Hindi ko parin napigilang humagulgol nang bangkay niya Naman Ang sumunod. Halos sumigaw Ako sa sakit nang nararamdaman. Gusto Kong tumakas sa realidad na Hindi Siya ito. Hindi totoo lahat at panaginip lang ito.
Tumingin Ako sa parent ni Dani. I saw in there eyes a shocking. Halatang nagulat Sila sa Nakita nilang bangkay.
"D-doc. S-siya poba a-ang d-donor" utal utal na Sabi Nang mommy ni Dani.
"Yes, pero she have a heart cancer kaya Hindi niya kinaya Ang operasyon. Nakikiramay Po Ako sainyo ma'am" sabay Alis nito.
Tulad ko ay, humagulgol rin Sila sa pag iyak.
"Dani, bakit!" Naiiyak na Sabi Nang kuya niya. "Bakit Hindi mo sinabi!"
"Sorry Dani, sorry sa lahat Ng nagawa ni mommy" Hindi niya na nakayanan kaya pumunta sya sa pwesto nila. At nanginginig na Iniabot niya sakanila Ang isang papel.
"I-ipinabibigay ni Dani, Bago Ang operation" mangiyakngiyak niyang Sabi. Kinuha iyon nang mommy ni Dani at binasa.
Her mom's pov:
I opened the paper. And I saw a letter.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Hindi ko napigilang umiyak. Pati narin Ang dalawa Kong anak. Kahit Sila ay Wala ring kaalam alam sa nangyari Kay Dani.
"Sorry Dani, I'm really sorry" hagulgol ko. Hindi ko kinakaya. Kasalanan ko dahil Wala akong kaalam alam at ni Hindi ko manlang kinakamusta si Dani. Minamaltrato kopa ito. Sobrang nag sisisi Ako sa nangyari Kay Dani.
Sana Hindi ko nalang Pala sinabi iyon sakanya. Sana tinanong kosya kung kamusta nasya. Sana Hindi ko nalang sya sinaktan. Sana hinayaan ko nalang sya maging masaya. Sana mabalik kopa Yung mga Araw na makakasama pa Namin sya.
