until her last breath.... her last chapter (COMPLETED)

special chapter #1

Naka Tayo Ako ngayun sa puntod ni Dani. I miss her so much.

"Hi sissy. Na miss kita nang husto. It's been 10 years from now" I smiled and I hope she can see me from a far.

Nangibang bansa Ako para makaget over Ako sa mga nangyari.

"Look at this angel" I looked at my daughter. She's 5 years old, at kamukha niya SI Dani kaya may time na gabi Gabi ay umiiyak parin ako at kapag pinag mamasdan ko Ang Mukha nang aking anak na SI Dani.

Nang malaman Kong babae Ang anak ko. Sobrang tuwang tuwa Ako. Ipinangalan ko sakanya Ang pangalan ni Dani.

"She's pretty right?" Nakangiting tanong ko.

"Dani, I miss u. Sana dalawin mo manlang Ako sa panaginip" nakasimangot Kong sabi.

"At sana kami rin dalawin mo, anak" tumingin Ako Kila mama. Yeah, it's been 10 years from now. It's her death anniversary.

"Love, wag Kang iiyak. Remember, Sabi niya ampangit modaw pag umiiyak ka" biro sa akin nang Asawa Kong si bryan. Yeah it's almost 7years. Nag pakasal kami at nag karoon Ng anak na babae. "Dani, kamukhang kamukha mo SI baby Dani" I looked at my love of my life. Nag karoon parin Ako nang sapat na rason para mabuhay.

"Happy death anniversary, Dani. Namiss ka naming lahat!" Nakangiting Sabi ni Jane pero kita ko rito Ang paparating na luha.

Ang saya nila pag masdam Lalo nat alam Kong mahal nila SI Dani.

Dani, natupad na Ang kahilingan mong mahalin Karin nila. Kelan kaba babalik? Pero mukhang impossible.

"Anak, Dani salamat sa pag bibigay sa akin Ng ikalawang pagkakataon para mabuhay" nakangiting Saad Ng daddy niya.

Kita koring pinipigilan nitong maiyak. Lahat Sila ay Ganon Ang ginagawa. Pinipigilan Ang sariling Hindi maiyak.

"Look kinaya Namin, at sana kayanin pa Namin" nakangiting Saad ko sa puntod niya.

"Baby Dani, this is your tita Dani" turo ko sa anak ko Ng puntod Ng tita Dani niya.

"Woah!, kapangalan kosya mommy!" Manghang saad Nito sa akin. "Pero bakit andyan sya mommy?" Malungkot na tanong nito sakanya.

Ngumiti Ako at umupo sa inilatag nilang sapin. "Kase Tadhana Ang may gawa niyan baby. Pag laki mo, maiintindihan morin baby. Okay?" Sabay gulo ko sa buhok nito.

Yeah, malupit Ang Tadhana. Hindi rin natin alam Kong kilan at kung saan ito darating. Basta Wala itong kasiguraduhan. Sadyang lumalapit lang ito Basta basta.

PUMUNTA Ako sa apartment kung saan Ako nanunuluyan dati. Nang umalis Ako rito sinabihan ko Ang may ari Ng apartment na kung maaari ay huwag nalang itong paupahan. Babayaran niya nalang ito, pinapalinis niya Ang apartment pero Hindi niya pinapagalaw Ang mga gamit.

Nang makapasok Ako, Ganon parin Ang ayus. Ganon parin nong lisanin ko at Ganon parin na ngayun ay binalikan ko.

Pumunta Ako sa aking kwarto. Binuksan ko Ang aking kabinet. At kinuha ko Ang isang camera.

Kinuha ko Ang memory non at pumunta sa sala. Lumapit Ako sa tv at inilipat Doon Ang memory Ng camera. Pinaandar ko ito at nag play Ang isang video. Umupo Ako sa sofa habang pinag mamasdan Ang nakangiting Mukha nya. I miss her smile, her voice. All of her I miss her so much.

"Hi sis, sorry huh kung lilisanin kita" ngumiti ito Ng mapait. "Gusto ko man na samahan kapa. Kaya lang Hindi Kona mapigilan Ang nakatadhana sa akin" I cried. Pinapanood ko Yung video nayun at Hindi Ako nag sasawa. Dahil yun nalang Ang memorya na nasaakin.

"Wag Kang iiyak Shane. Pumapangit ka panaman pag umiiyak" I just smiled. Sana nakikita niya Ako. Sana nakikita niya akong nalulungkot at Hindi parin makalimut sa pag kawala niya.