Κάτι από μένα... ♡

σύγχρονο μήνυμα

Βασίλισσα: στείλαμε τον Θόδωρο γιατί είναι τίμιος.
Βασιλιάς: αν είχαμε στείλει έναν κλέφτη, μέχρι τώρα θα είχε γυρίσει.
Βασίλισσα: ναι, αλλά θα μας έκλεβε τα μισά.
Βασιλιάς: ναι, αλλά θα έφερνε τα άλλα μισά και τώρα θα ήμασταν ευτυχισμένοι.
...
Βασιλιάς: δεν άκουσες, ούτε ψίχουλο!! Ο σώζων εαυτόν σωθητω!!
...
Πρίγκιπας: δεν είναι κλέφτης ο σιδερας!! Ο αρχικελαρτζης του παλατιού του πήρε τα πράγματα και τα έφερε στο παλάτι. Την κότα και το χοιρομερι τα φάγαμε η μαμά μου, ο μπαμπάς μου και εγώ!!
...
Βασιλιάς: ( διαβάζει την "βοήθεια") "αγαπητέ ανιψιε, ο στρατός μου και ο στόλος μου έρχονται να σε βοηθήσουν!! Παραδωθειτε αμαχητί και εγώ θα σας λύσω το οικονομικό σας πρόβλημα. Όσο για την στρατιωτική κατάληψη της χώρας, θα βρούμε ένα άλλο όνομα για να μην σας κακοφανει. Έρχομαι. Σε φιλώ, ο θείος σου και προστάτης σου και λοιπά και λοιπά και λοιπά..."
...
Γιαννης: και τώρα?? Τι κάνουμε?? Μου λέτε τι κάνουμε??
...

Η απορία αυτή του Γιάννη στο "Παραμύθι χωρίς όνομα" του Ιάκωβου Καμπανέλλη (θεατρική διασκευή του ομώνυμου βιβλίου της Πηνελόπης Δέλτα) είναι απορία του ελληνικού λαού από τότε. Όλες οι πικρές, όλα τα βάσανα, μαζεμένα σε ένα " και τώρα τι?". Ακόμα και τότε που γράφτηκε υπήρχε ένας "θείος" , ένας "προστάτης", που προτίμησε αντί για δανεικά να στείλει τα στρατεύματά του να καταλάβουν την Χώρα των Μοιρολατρων (τυχαίο? Δεν νομίζω). Και τότε τι έγινε?? Ξύπνησαν οι Μοιρολατρες. Ξέρω, " το θέατρο δεν είναι ζωή". Είναι όμως ο καλύτερος καθρέφτης της ,στην προκειμένη περίπτωση. Μήπως ήρθε η ώρα να ξυπνήσουν οι Μοιρολατρες, να "πάρουν" το "στέμμα" του "βασιλιά", και να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους??