Until you. VOLTOOID

21.

Farid wist zeer goed wat hij aan het doen was, het was trouwens voor hem niet moeilijk om mensen uit elkaar te krijgen. Volgens hem paste ze ook niet goed bij elkaar, vandaar dat hij geen spijt noch twijfels had bij zijn keuzes, hij vond het eigenlijk best wel cinematisch om te doen. 

Farid zit aan een tafeltje in zijn eigen restaurant. Hij neemt kleine slokjes van zijn koffie en kan zijn glimlach eigenlijk niet doen stoppen, hij had nu de kans om haar te krijgen en waarom zou ze hem geen kans kunnen geven? 

'Voel je je nu beter?' Farid kijkt op en ziet zijn broer hem aankijken met een frons. 'Ik?' 'Ja, jij.' Het was duidelijk dat hij er niet mee kon lachen. 

'Heel eerlijk? Ja.' 

'Pff- Farid, gedraag je man, je kunt niet op die manier alles krijgen wat je wilt.' 

'Ik heb niets gedaan, waarom ben je aan het trippen? Ik heb gewoon een beetje de waarheid gedeeld, iedereen heeft toch het recht op de waarheid?' 

'Nee, je hebt niet de waarheid gedeeld, je hebt gedeeld waarvan je wist dat relaties kon breken.' 

'Dat is ook de bedoeling, want waarom zou ik dan de waarheid moeten vertellen? Om mensen nog verliefder te krijgen? En- en als ze echt van elkaar houden zou dit geen reden mogen zijn om uit elkaar te gaan.' 

'Geen reden, Farid? Welke dimensie van gekkigheid heb je?' 

Farid begint meteen te lachen. 

'Faouzi je maakt mij echt aan het lachen.' Zegt Farid die serieus aan het lachen is. 'Als ze toch van hem hield, zou ze niet liegen, Faouzi. Misschien verveelde ze zich en- en sinds wanneer vraagt een vrouw geen hulp aan haar mannetje om geholpen te worden? Als ik een vrouw zou zijn, zou ik zo snel mogelijk mijn man op de hoogte brengen dat iemand mij lastigvalt. Haar man kon toch de kosten van mijn auto betalen? Maar ofwel heeft hij nee gezegd ofwel weet hij er zelfs niets van. Ja, duidelijk dat dat arme meid niet gelukkig was in haar relatie. Ik heb haar gewoon een beetje geholpen, Faouzi, geen stress.' 

Faouzi kruist zijn armen over elkaar en kijkt Farid al hoofdschuddend aan. 

'Oké- laten we zeggen dat je hier gelijk in hebt.' Hij drukt zich naar voren en kijkt zijn broer uitdagend aan. 

'Denk je nu echt dat ze een relatie met jou gaat starten?' 

'Direct.' Er klonk geen twijfel in zijn woorden, alsof hij zo zelfzeker was dat Alyssa naar hem zou komen. 

'Je zal zien, Faouzi, 2 maanden en ze ligt strijk voor mij.' 

Faouzi begint meteen te lachen, hij kon zijn broer echt niet serieus nemen. '2 maanden?' Farid knikt instemmend. 'Ja, solid toch nog veel tijd hoor.' Faouzi is nog steeds aan het lachen om zijn woorden. 

'Dat mens walgt van je, dat moet je weten.' 

Farid schudt zelfzeker zijn hoofd. 'Nee- nee- nee daar ben ik niet zo zeker over.' Zegt hij terwijl hij weer een sip neemt van zijn koffie. 

'Ik ga haar ten huwelijk vragen.' 

Faouzi zijn lach stopt gelijk, hij kijkt zijn broer onbegrijpelijk aan. 'Ze zal ja antwoorden, geloof mij, ze zal ja antwoorden.' 

Faouzi valt stil en ziet de serieusheid in Farid zijn ogen. 

'Wat ben je allemaal aan het doen, Farid? Vind je jezelf leuk? Denk je dat je grappig bent? Dit is geen spel, laat dat meisje met rust, oké? Laat haar, als zij niet geïnteresseerd is moet je haar niet forceren, Farid. Je kan niet verliefd worden puur op uiterlijk en haar leven vernielen omdat je met haar wilt zijn, als ze jou niet wilt, dan is dat zo, er zijn genoeg vrouwen die jou aandacht willen geven, maar blijf weg van de vrouwen die geen interesse hebben.' 

'Je begrijpt het niet eens, Faouzi. Het draait niet enkel om haar uiterlijk, je weet niet eens wie ze is, je hebt haar nog nooit gezien. Ik kan niet stoppen met glimlachen als ik haar zie, ze is leuk, ik zweer het je, ze is anders, haar karakter is anders, ze is zo verschillend, Faouzi. Er komen zoveel vrouwen in mijn restaurant en alles wat ze doen is kijken of ik hen zie sta, ze kijken continu of ze er goed uitzien en ja- maar zij, Faouzi? Ze had schijt aan mij, ze had schijt, ze- de manier waarop ze spreekt, ik- ik kan het gewoon niet uitleggen, het lijkt alsof ik haar al eerder ken, alsof ik haar eerder ontmoet heb alleen weet ik niet vanwaar. Ik wil gewoon dat zij mij een kans geeft, zo erg ben ik ook weer niet.'

'Farid, je bent en echt niet normaal.' 

'Ja, ja, Faouzi, tot je haar ziet. Als je haar ziet dan mag je opnieuw deze conversatie met mij voeren. Die vent van haar verdient haar niet, alsof hij beter dan haar is, alsof ze zich moet aanpassen naar zijn verlangen, waarom denk je dan dat ze niets tegen hem gezegd heeft?' Faouzi reageert niet. 

'Voila-' Zegt Farid en drukt zich recht. 'Je kan het gemakkelijk beantwoorden, mijn broer, maar je wilt liever je antwoord voor jezelf houden. Volgende keer mag je haar eens zien en dan mag je mij vertellen wat je denkt.' Lacht Farid. 

Hij gaat met zijn handen over zijn hemd en grijpt zijn koffiebeker en drinkt het in een teug leeg. 

'Je gaat begrijpen waarom ik haar wil- maar- maar, Faouzi-' Hij wandelt naar zijn broer en zet zijn hand op zijn schouder. 

'Niet verliefd worden, oké?' Zegt hij terwijl hij met zijn vinger wijst naar Faouzi. 'Ze is van mij.' Meteen begint Faouzi te lachen. 'Je bent echt ziek in je hoofd.' Farid knikt meteen instemmend. 'Ik ben ziek van haar, ziek van haar perfectie.' Glimlacht Farid breed. 

'Bon, ik ga terug naar de keuken en ga eens lekker koken- dit moet gevierd worden-hier, hier, Faouzi, je wou toch altijd dat ik een vrouwtje zou vinden? Voila, ik heb er een gevonden, nu moet je alleen nog blij zijn voor mij.' 

Faouzi drukt zich ook recht van zijn stoel en knikt instemmend. 'Ik zal eens zien wie ze is en dan zal ik mijn mening delen.'