daddy's girl ★ tom • mattheo ✓

Mrs. Jules ♡

Merhaba,
Yeni bir bölümle karşınızdayım umarım hoşunuza gidecek bir bölüm olur,sizi seviyorum.

Geçmişten kısa bir kesinti;
Tüm hırsıyla küçük kız kardeşine bakan Flora yüzünü buruşturdu. Babasının kucağında oturan küçük kız, Flora'ya gülümsemiş ardından babasına küçük bir öpücük kondurmuştu. O sevgi ilk Flora'ya ait değil miydi? Neden asla görmediği sevgiyi başkasına gösteriyordu.

🩰

"Ben çıkıyorum!" diye bağırmış, Pansy'nin arkamdan bağırmasını umursamamış öylece çıkmıştım.

Tom'un evde olmadığı zamanlar her zaman sahil kenarına giderdim, kendimi rahat hissettiğim tek yere. Pansy'nin evine gitmiştim ve şu an ise yağmurun yağmasını umursamadan sahil kenarında vakit geçirmeye gidiyordum.

Tenime değen soğuk rüzgar ile irkildim. Yanımdan geçen siyah araba ileride durunca kaşlarımı çattım. Kim neden bu ıssız yere girerdi ki? Arabanın kapısını açmak için çıkan korumayla gözlerimi merakla çıkacak kişiye diktim.

İçeriden çıkan tanıdık sima ile bir adım geri gittim, ancak sırtımı sert bir bedene çarpmamla panikle arkamı döndüm. Gözlerim yavaşça dolarken aklımda geçmişteki sözleri yankılanıyordu.

"...hayatını her türlü bozacağım, Flora."

Kadının mavi gözleri beni bulurken sinsi gülüşünü takınmış, pembe topuklu ayakkabılarının sesi sert zemine vurarak çıkardığı sesler yaklaştıkça yanıma gelebildiğini anlıyordum.

"Merhaba Flora Athena Evans,"

Uzun zaman sonra birinin bana böyle seslendiğini duydum. Flora Athena Evans, bu ismi veren babam aklıma geldiğinde yüzümü buruşturdum ve karşımdaki kadına baktım.

Bayan Jules, yani öz halam olur kendisi. Babamın ölümünden sonra garip bir şekilde ortadan kaybolmuş, şimdi ise ortaya çıkıyordu. Geriye Evans'lardan kalan tek kişilerdik. Yıllar önce haberlerde gördüğüm kadarıyla fazlasıyla iyi bir avukat olmuştu. Parmaklarını yanağımda hissetmemle parmaklarını çekmek için kolundan tutup kendimden uzaklaştırdım.

"Derdin ne senin?! Bir daha karşına çıkmayacağımı sana söylemiştim, senin hayatında yerim yokken gelip karşıma çıkman ne haddine?!" diye bağırdım.

Yüzüme öylece bakmış sonra ise kahkaha sesi etrafta yankılanmıştı. Halime acırcasına bakarken kendime gelip dik durdum.

"Ah, Athena hâlâ bir bebek gibi ağlıyorsun." dedi,

"Sorunun ne senin, Jules?" dedim,

Sorunu bendim. Yeni bir hayata başlamış iken karşıma çıkması pek anormal gelmiyordu gözüme.

"Sorunum sen ve yanından ayrılmayan o şerefsizle!" diye bağırdı.

"Ne saçmalıyorsun sen?!"

Arkadan gelen adım sesleriyle koruma arkamdan çekilmiş, hızla Jules'i kolundan tutarak arabaya bindirmişti.

"Flora!" araba son sürat giderken öylece kalakalmıştım. Tom'un kolumdan tutmasıyla kendime gelmiş, zorlada olsa kollarımı ona sarmıştım. Bedenim titrerken ayakta zor durduğumu anlayan Tom, beni kucağına almış, arabaya binmiştik.

"Kendine geldiğin zaman odamda ol, Flora. Şu an üstüne gelmek istemiyorum." dedi,

Ve yolculuk boyu ikimizde sessizliğimizi koruduk.

Yine ceza mı verecekti?
Ya da daha kötüsü bile olabilirdi, sonuçta o Tom'du ne olacağı belli olmazdı. Gözlerimi arabanın camlarına takıldı, bulutlu hava daha da kararmış etrafa kötü bir enerji yayıyordu.

Sessizliği bozmak için dudaklarımı araladım.

"Tom, beni nereden buldun?" dedim, kesin üzerimde takip cihazı falan vardı!

"Pansy, haber verdi." dedi, sakin ses tonuyla.

"Bak, cidden fazla bunalmıştım, yalnız kalmaya ihtiyacım vardı seni rahatsız etmek istemedim kendi sorunlarım ile, anla beni lütfen."

"Senin sorumluluğun bana ait, Flora. Eğer ebeveynin isem her şeyden haberim olmalı, şimdi kes sesini havam da değilim." dedi,

Gözlerimi tekrar kapadım ve kendimi karanlığa bıraktım.

Jules'in bizimle ne gibi bir derdi olabilirdi? Daha doğrusu Tom ile,

🧿

Ayayay geldim.

Bölüm fazla kısa biliyorum, fakat telefon değiştirdim klavyeye fazla alışamadım biraz zorlanıyorum. Hatta bu sebepten yazım hataları olabilir, kusura bakmayın.

Bir sonraki bölümle telafi etmeye çalışacağım.

Takipleşmek isteyen?

bölüm hakkında düşünceleriniz?

sizi seviyorum 🫶🏻