Until you. VOLTOOID

22.

Alyssa was aan het werk in het restaurant. Ze moest wel verder werken, want niemand zou de kosten betalen. Ze had er geen zin in, ze had nergens zin in, hoe slecht kon een dag zijn? Er zijn mensen die mensen hun leven graag verzuren als een sport en Farid heeft namelijk geen andere hobby's dan vrouwen uitdagen precies. 

Alyssa kuist enkele tafels af waarvan net enkele mensen gegeten van hebben. 

'Alyssa kan je ook die tafels kuisen?' Alyssa kijkt op en zie een collega wijzen naar een tafel. Alyssa knikt enkel rustig haar hoofd. Ze wandelt naar de tafel en kuist de tafel af. Ze stopt met kuisen wanneer Junayd in haar opkomt. Zijn woorden komen in haar op. Hoe kon hij zoiets zeggen? Ze begreep dat hij boos was en terecht, maar dat was toch geen manier om jouw frustraties te uiten? Waarom andere onderwerpen erbij halen om over mijn fouten te hebben? Hij kon mij vragen waarom? Hij kon mij zoveel vragen stellen, maar toch koos hij ervoor om door het wilde weg zijn eigen besluiten te vormen. 

Haar tranen worden opgewekt. Ze brengt haar arm naar haar ogen en probeert niet te denken, ze mag niet aan hem denken, ergens wist ze dat dit zou gebeuren, misschien was dit beter? Misschien was het beter dat hij het wist dan dat ze met zulke leugens zou rondlopen. 

Alyssa wandelt van de tafel weg en wandelt achter de toog. Ze gooit het doekje in de wasbak en zet zich neer op een stoel. Ze leunt haar hoofd tegen de muur en kijkt naar het plafond. 

'Alyssa, je weet dat je niet mag zitten.' Zegt Mira die voor Alyssa komt staan. 'Er is niemand, moet ik rondlopen alsof ik batterijen in mijn kont steek?' Mira lacht zachtjes. 'Wat heeft jou geïrriteerd?' Alyssa reageert niet. Ze kijkt verder naar het plafond. 'Deze dag. Iedereen. Alles. Dit leven.' Antwoordt ze in woordgroepen. Mira zucht zachtjes en zet zich neer op de stoel naast haar. Ze leunt ook haar hoofd tegen de muur en kijkt dan ook naar het plafond. 

'Is het jouw verloofde?' 

Alyssa blijft een poosje stil. Ze heft zachtjes haar schouders op. 

'Het is voorbij.' Zegt ze zachtjes. Mira kijkt meteen naar Alyssa met een shock. 'Voorbij? In de zin van?' Alyssa kijkt naar Mira en toont dan haar handen. 'In de zin van dat iedereen zijn eigen weg oploopt.' Mira kijkt verbaasd naar Alyssa. 'Maar- maar hoezo? Hoezo? Je-' Mira wist zelfs niet welke vraag ze moest stellen. 

'Het is mijn eigen schuld. Ik ben de enigste persoon die de schuld kan dragen.' Mira kijkt enkel met medelijden naar Alyssa. Ze ziet hoe Alyssa haar ogen vullen met tranen en zich ervoor schaamt. Alyssa sluit haar ogen zodat Mira niet kon zien dat haar ogen aan het wateren zijn. 

'Ik wou- ik wou dit zo graag.' Zegt Alyssa zeer zachtjes. Mira plaatst langzaam haar hand op Alyssa haar schouder. 

'Misschien wou ik dit te graag en- en heb ik het daarmee verpest.' Zegt Alyssa zachtjes. Er rolt een traan zeer langzaam over haar wang. Mira kijkt naar de traan die over Alyssa haar wang rolt. 

'Is- is er echt geen mogelijkheid dat jullie dit goed spreken?' Alyssa opent langzaam haar ogen en glimlacht door haar traan heen. 

'Ik denk het niet.' Zegt Alyssa zachtjes. Ze kruist haar armen over elkaar en heft haar schouders op. 

'Misschien- misschien is het wel beter zo, want- want ik ben niet goed voor hem.' 

'Waarom zeg je dat over jezelf? Waarom onderschat je jezelf, Alyssa? Het wilt niet zeggen dat iemand een beter welvaart heeft dan jij dat ze ook meteen beter zijn.' 

'Junayd is beter dan mij, Mira, dat kan ik je zeggen met alle zekerheid.' Alyssa kijkt naar de voordeur wanneer ze het belletje hoort wanneer iemand de deur opent. Ze drukt zich meteen recht op haar stoel wanneer ze Farid ziet binnen wandelen. Hij is in zijn eentje gekomen. Hij kijkt door het restaurant heen alsof hij voor Alyssa aan het zoeken is. En wanneer hij haar ziet zitten achter de toog glimlacht hij naar haar en steekt hij zijn hand op als een groet.