Ni Juu Nana

560 35 0
                                    

"Are you sure you can fully control yourself now, Zavira Vaudelaire?" I heard fima said. I glanced at them hindi kalayuan sa kinauupuan ko ngayon. Kausap niya ngayon si zav na parang maamong tupang nakaupo sa harap nito. Zav, on the other hand nodded continuesly still not looking at her.

I don't know how, and when she noticed ang sugat ko sa bewang ko. Nagulat nalang ako kanina ng itaas nito ang suot kung damit. 

Ayaw nitong maniwala sa naging dahilan ko kung bakit ako nagkaron ng ganito. Hindi na ako nakapagreak ng si zav na mismo ang umamin sa totoong nangyayari. Katahimikan lang ang namayani sa amin after what zav's said.

2 days have passed after what happened.
She keep apologizing of what she did, Pauli-ulit ko din sinasabi rito na ayos lang ako.

Mamaya palang kami uuwi dahil kinukulit na din ako ng kapatid ko. Sinabi ko na din naman kay mama la na baka matagalan ako rito, pero ang kapatid ko gustong gusto na akong umuwi.

"Make sure of that zav, ipapasunog ko talaga kay sev ang bahay mo malaman ko lang na nasaktan mo ulit si alca". Napangiwi ako sa sinabi ni fima. Gosh. She sounds so serious na kahit ako natakot para kay zav.

"Bat ako, hon?" I heard ate sev reacted.

I smiled at zav ng makitang hindi ito mapakali ngayon. She's really afraid of fima

"Alangan ako?" Dumako ang tingin ko kay ate sev. Mabilis na nag bago ang istura nito ng tinaasan siya ng kilay ni fima.

"Sabi ko nga, ako hon" pagsukong salita ni ate sev. Gusto kong matawa dahil parang batang lumapit ito ngayon kay fima.

Look who's under..

I look at zav. If this was just a normal day for sure aasarin na naman nito si ate sev but, no. She was so silent staring at me. Sinenyasan ko siyang lumapit sa akin na sinunod naman niya.

"Kinakausap pa kita, zav!"  Hindi ko na napigilang mapangiti. Goodness, my heart is melting because of zav. Hindi nito alam kung lalapit ba siya sa 'kin o hindi. Ako na mismo ang lumapit sa kanya para hilahin siya. She's like a lost puppy earlier

"Hon, stop it, I'm here oh" rinig ko pa sa boses ni ate sev.

I rested my head on her shoulder ng makaupo kami.

"Ayos ka lang?" I asked her. I felt her nodded. Gumapang ang mga kamay niya sa bewang ko kung nasaan ang sugat ko. She's was carefully feeling my skin.

Umayos ako ng upo when she look at my wound. Napaintad ako ng nadiin niya ng kunti ang paghaplos dito. Inabot ko ang mukha niya that are now filled with worry. I gave her my reassuring smile telling her that I'm fine. Yes, It's still hurt pag nasasagi, but bearable naman.

She keeps checking my wound from time to time, dahil baka daw ma-infection. May kalakihan din kasi ito dahil malalim ang pagkakasugat sa parting yon.

I remember when she's cleaning my wounds that day, her hands were trembling as if she was afraid to touch my skin. I never seen her that way. I admit it hurts me too see her with the look. I'm not used to see her feeling so down.

"I'm alright" I whispered, hugging her.

For days, I noticed how Zav treated me so carefully, like I'm so fragile to her eyes. She was so careful with me; na minsan kahit ang sarili niya, she's doubting it. Sinabi niya na she was so scared na baka masaktan niya ulit ako, but I keep reminding her that if it's happened, it's not her fault. Hindi ko siya sinisisi. I understand her, and I always will.

As I keep saying to her. Kahit ano pa siya, even though she's the most dangerous creature on earth, I would only choose to be with her and not with anybody else. 

Zavira Vaudelaire Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon