Her insan yeni bir hayat ister , tekrar başlamak ve hatasız olmayı. Yada yeni bir hayat ister başka bir ailede doğduğu, sevildiği, anlaşıldığı ama kimse tekrar dünyaya gelip başka bir aileye sahip olamaz .
Her ne kadar başka bir aile istesekte ailemiz ne kadar kötü olsada ,onlardan utansakta onları sevmeyi asla bırakamaz belki anlık sinirle veya size yaptıklarını hatırladıgınızda onlardan nefret ettiğinizi düşünürsünüz ama o bir anlıktır benim hayatımda öyle ben bir hatayım hiç doğmaması gereken bi lanet gibi.
Kimse beni sevmez ve istemez buna ailemde dahil beni neden istemediklerini hiçbir zaman anlamadım ve kendimce sebebler buldum belki benim yüzümden bu evliliğe katlandıkları için belkide fiziksel özelliklerim yüzünde yada yeterince zeki olmadığım için yada diğer insanların çocukları gibi olmadığım için.
Kimse beni olduğum gibide sevmez farklı olmamı değişmem gerektiğini söylerler herkes beni yönetmeye çalışır sanki benim kendi fikirlerim yokmuş gibi.
Yine bir sabah daha kavga ve gürülyüle uyandım yatmadan önce müzik dinlediğim için duyma cihazımı takmıştım bunun için ayrı bir lanet ettim bir sabah daha bana acı geldi yataktan kalkıp bu hayatı yaşamak istemedim sonumun ne zaman geleceğini merak ediyorum tuhaf değilmi henüz 18 olmuş benim hayattan bu kadar nefret etmem.
Hukuk kazanıp bu evden bu şehirden gidicem bunun hayaliyle bir sabah daha uyandım kahvaltıya yin ebağrış çağrış intiharı bir kez daha düşündüm çünkü evdekiler yani babannem herşeyime karışırdı onun yaptığı yemekler yenicek ,onun istediği saate yatılıcak ve her zaman ona yakın davranılıcak.
Annem desen tamamen rahat bir insandır asla sıkıntılarımı sormaz onun yerine kendi sıkıntılarını anlatırdı benim mutlu olmam gerektiğini söylerdi ama ben artık neyle mutlu olucağımı bilemiyorum
Bide babam var hayattan bıkmış birir yaşamak istemiyo bizi istemiyo o zaman beni niye yaptılar merak ediyorum eskiden sorunun onlarda olmadığını benim sevilicek bi insan olmadığımı düşünürdüm çok çalışırdım ama sitresten çok yerdim nerdeyse obez olunucak kadar.
Bugün yine okul vardı insanların beni kullandığı bir zaman daha beni kullandıklarını biliyodum ama karşı koymuyodum onlara göre ben çok konuşan çok yiyen palanpoşun tekiydim beni yanlarında gezdirmeye utanıyolardı her zmana beni haksız yapıyolar ama ne yapabilirimki onlar olmasa benim başka arkadaşım olmaz ama bazende beni anlayan tek insanlar
Derselrim kötüydü ve kiloluydum güne filtre kahveyle başladım kulaklığımı takıp ders çalışmaya başladım bankların oraya bakarken işte onunla gözgöze geldim bana yaşadığımı hissettiren bir çift gri göz
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
