AVCI • GAY

•10•

Ne yapmam gerekiyordu? Bana inanması için daha ne yapmam gerekiyordu?

Nasıl oluyordu da her hareketimi, her cümlemi, her mimiğimi açık bir kitap gibi okuyabiliyordu? Ona gösterdiğim kişinin ben olup olmadığını nasıl anlıyordu?

Elimde çevirdiğim kumandayla televizyonun ekranına dalmış bir şekilde oturuyordum. Korkut hala mutfakta temizlik yapıyordu. Bu takıntısının sebebi neydi hiçbir bilgim yoktu. 

Netflixte gözüme çarpan birkaç filme odaklandığım sırada aklıma gelen fikirle oturuşumu düzelttim. Bu siktiğimin televizyonu netflixe girebiliyorsa internete bağlı demekti. Belki de bu elime geçebilecek en iyi fırsatlardan biriydi. Her an odaya dalabilirdi ama bu fırsatı geri tepemezdim. 

Gözlerim mutfak kapısına değdi. Hala sesler yükseliyordu. Gerginlikten az önce yediğim her şey mideme taş gibi oturdu. Gerginlikten kusmak istedim ama bunun sırası değildi. 

İnstagrama girip birine yazabilsem bile geçmişten silecek kadar vaktim yoktu. Belki de kendinden çok emin olduğu için kontrol bile etmezdi. Ya da onun haberi olana kadar polisler kapıya dayanmış olurdu bile.

Hızla televizyondan google'a girip instagramı açtım. Klavyedeki harfleri tek tek bulmak o kadar zordu ki bir an vazgeçmeyi düşündüm ama zaten bugün o hatayı yapmıştım. Elim gerginlikten titriyordu. 

Giriş sayfası açılınca hemen kullanıcı adımı ve şifremi girdim. Ancak karşıma çıkan iki faktörlü doğrulama uyarısıyla kilitlenip kaldım. 

Aptaldım. 

Son zamanlarda sıklıkla instagram hesabımın çalınması üzerine aktive etmiştim. Bunun başıma geleceğini nasıl bilebilirdim ki. 

Gözlerim çaresizlikle dolarken sayfayı hızla kapattım. Başka bir yolu olmalıydı. İnternet tam önümdeydi. Herkesle iletişim kurabilirdim ama nasıl? 

Aklıma düşen isimle arama çubuğuna hızla twitter yazdım. Berker tam bir fanatik olduğu için twitter'ı aktif olarak kullanıyordu. Onunla da yetinmeyip postlarını beğenmemiz için hepimize hesap açtırmıştı. 

Çaresizlikle kullanıcı adımı yazmaya çalışırken içeriden yükselen bulaşık makinesinin çalışma sesiyle duraksadım. Gözlerim korkuyla mutfak kapısına çevrildi ama beklediğim şeyle karşılaşmayınca rahatça nefesimi verdim. 

"Kafestekiler diye bir film buldum. İzledin mi daha önce?" 

Sakin çıkarmaya çalıştığım sesimle konuştum. O sırada çoktan twittera girmiştim. Suratımda heyecanla bir gülümseme oluştu. Az kalmıştı. 

"Hayır, ilk kez duydum. Konusu neymiş?" 

İçeriden yükselen sesle hafif de olsa gerilirken mesajı yazmaya devam ettim. Çok uzun tutmayıp mesajı gönderdikten sonra aceleyle hesaptan çıkış yaparken bir yandan da cevap veriyordum. 

"Sürpriz olsun. İşin bitmedi mi daha hadi." 

İçim içime sığmazken bu eve geldiğimden beri ilk kez keyiflendiğimi hissettim. Başarmıştım lan. Bu kadar kolay olacağını düşünmüyordum ama başarmıştım. Acaba ne zaman görürdü. Twitter'ı çok sık kullanıyordu o yüzden bugün göreceğini düşünüyordum. Daha sonra polislere haber verirdi. Bulmaları biraz sürebilirdi ama eninde sonunda bulurlardı. 

Rahatlamış bir nefes verip kafamı arkaya yasladım. O sırada salona doğru yaklaşan adım sesleriyle kafamı çevirip mutfak kapısına baktım. Korkut işini bitirmiş olsa gerek sakin adımlarla gelip yanıma oturdu. 

Suratıma bir kere bile bakmayan gözleriyle az önceki mutluluğum tabiri caizse götüme girdi. Yine de bir şey belli etmemeye çalışarak filmi başlattım.