Ruhumdaki Parmak İzleri

Ruhumun İlacı

Nasıl hissediyordum biliyor musunuz? Sanki on ikinci kattan aşağı fırlatılmışım bütün kemiklerim kırılmış ama gözlerim açık ve hala nefes alıyorum. Evet, aynen böyle hisediyordum. O akşam eve dönerken asla ağlamadım. Eve geldim annem ne olduğunu sordu ona ayrıldığımızla ilgili birkaç şey mırıldandım ve odama çıktım. Telefonumunda içinde olduğu siyah çantayı bir kenara fırlatıp üstümdekilerle yatağa girip yorganı üzerime çektim. Önce boğazımdan bir hıçkırık kaçtı. İki üç derken bir de baktım nefes alamıyorum. Gözyaşlarım sel olup yanaklarımdan yastığa karışırken bunların benim son gözyaşlarım olduğunun bilincinde değildim. Nasıl olabilirdi? Aklım almıyordu. Rol müydü yani? Bütün güzel sözleri. Aşkla bakan gözleri. Keşke boğulsam dediğim dediğim mavmavi gözleri. Yalan mıydı hepsi? Acılarımı anlamasıda mı yalandı? Dudaklarındaki pahabiçilmez gülümsemede mi? Peki gözlerimi okuması. O da mı yalandı? Benim deniz gözlüm. Ne yaptın bana böyle? Ben gözlerindeki denizde aşkımla boğulurdum ama sen gözlerindeki kibirle boğdun. Gözlerindeki kibirle ruhumu boğdun sözlerinle yakıp kül ettin. Yara bere, parmak izleriyle dolu ruhumun küllerini savurdun. Şimdi ne ruh kaldı ortada ne de kalp.

Gitti değil mi? O da mı bıraktı bizi Ahu?

Bıraktı iç ses. O da gitti.

Peki, ruhumuz nerede Ahu?

Yandı bitti kül oldu iç ses. Yandı bitti kül oldu...

. . .

"Uyursam geçer mi?

Ya da bu böyle sürer mi?

Yerine düşlere güvensem,

Yine günler incitir mi?"

Şarkılar. Dert sırdaşı. Kader yoldaşı. Ne derseniz deyin. Kesinlikle büyülülerdi.

Gerçekten uyursam geçer miydi peki? Geçmezdi. Uyursan geçmezdi. Film izlesen geçmezdi. Yemek yesen geçmezdi. Müzik dinlesen geçer gibi olup bir cümleyle yerden yere vururdu yine geçmezdi. Peki, ne yapmalıydı ki? Gerçekten bilmiyordum. Çok klasikleşmiş o cümlenin söylediğini yapacaktım sanırım. Yaşıyoruz işte. Aynen öyle. yaşıyorduk işte.

Uyandığımda davul gibi ve ağlamaktan kızarmış gözler bana merhaba diyordu.

Vov. Allahım nasılda güzel bir şaheser. Sende beğendin mi Ahu(?)

Ahh sen yine burada mısın ya? Hoş geldin. Pekde hoş gelmedin aslında. Hadi geri git sen. Hangi delikten çıktıysan artık geri gir.

Evvvet buradayım. Ayrıca hiçbir yere gitmedim. Sadece dâhil olcağım zamanı bekliyordum. Ve buradayım. Hiçbir yerede gitmiyorum. Çok istiyorsan kulaklarını tıka diyeceğim de yine duyacaksın beni hahayt. Kurtuluşun yok güzelim. Her türlü dinleyeceksin beni.

Sen ciddi misin ya?

Hem de hiç olmadığım kadar. Allahım olacak şeyleri öngörüp birde bir bir olmasını izlemek harika bir şey. Ve tam üç aydır kurmayı beklediğim o cümleyi kuruyorum. Öhö öhö. Ben sana demiştim. Valla da dedim. Ay nasıl rahatladım anlatamam.

Gerçekten herkesin iç sesi bu kadar gıcık mıydı ya?

Kurban ol be sen bana. Nankör seni. Üç ay işine karışmadık geldiğin hal ortada. Şişmiş ve kızarmış gözler. Şimdi sus ve üstünü giyin.

Ahhh kendimi tokatlama isteği uyandırıyorsun bende iç ses.

Allahım birde mazoşist oldu başıma.