Perspektif

BöLüM¹·Bu benim hikayem

~Oğuz Arda Ateş~

Bu benim acı hikâyem...

Kim dinlemek isterdi?

Kimse...

Doğduğum günden beri hiç sevilmemiş biri olarak söylüyorum ki sevgi bir his değil!

Sadece yakınlık duyduğunuz fakat ne olursa olsun güvenmediğiniz,sadece size iyi geleceğini düşündüğünüz kişilerle vakit geçirmektir.

Eskiden yaşadığım günleri hatırladıkça lanet ediyor ve Kendimden nefret ediyordum.

Belki hiç yaşamayı düşünmemeliydim.

Daha doğmadan önce beni istemeyen bir aile ile zorunluluktan yaşamaktansa ölmeyi tercih ederdim ama kim bilirdi ki o gün para karşılığında satılacağımı ve beni satın alan ailenin beni öldürmek istediğini.

Belki o gün oradan kaçmasaydım ve ölseydim hem ailemi gururlandırır hemde acı çekmezdim.

Ama nereden bilebilirdim ki o zaman çok küçüktüm.

Herkesin travmaları vardır, fakat benim ki travma değil psikolojik bir sorundu o zamanlar ve şuanda bir nevi sosyal anksiyete sorunu.

O gece ölmemek için elimden geleni yapmıştım fakat şimdi anlıyorum ki keşke o gece ölseydim o gece'den sonra ki günler?

O gece'den sonra ki günlerde ölmek için elimden gelen herşeyi yapmıştım intihar etmeye çalıştım,Kendimi bıçakladım, çeteler tarafından dövüldüm, kötü işlerin yolunda ilerledim, uyuşturucu kullandım, kafes dövüşlerine katıldım, cinayet suçu işledim,bir polisi yaraladım,yurttan kaçtım, ünlü bir ofis çalışanının ofisini yaktım,denizde boğulmak için 2 saat boyunca su altında kaldım,1 yıl komaya bile girmiştim ama ölmedim ve hala yaşıyorum...

Dünya mı çok acımasız yoksa yaptığım onca şeye rağmen hiç ölmeden ayakta olmam mı?

Ben bunların hepsini yaparken daha 7 yaşındaydım fakat bu insanlar açısından sorun değil eğlenceydi.

Kafes dövüşlerine katıldığım her gece karşımda ki kişiye hiç karşılık vermiyordum yumrukları ile ölmek için sadece duruyordum.

Sokaklar ölüm sebebim olsada,aynı zamanda yaşam sebebim.

Hayata hep acımasız ve kötü olan tarafından baktım ben çünkü benim hayatım böyle yazılmıştı...

▪️◾◼️◾▪️

Her gün her sabah aynı saat ve dakikada olmam gereken yerdeydim.

Sokaklarda...

Sokakta her gün her sabah uyandığım yerdeydim ve bugün yine aynı yerimde aynı duvara kafamı çarparak uyandım.

Uyanır uyanmaz başımın ağrısı tuttu ve baş ağrısına günlük eklenen duvar çarpması...

Yüzüme günlük eklenen yaralardan bir tane daha eklendi kafamı bu duvara o kadar fazla çarpıyorum ki bu sefer daha sert çarpmıştım.