GEREKSİZ VEDA İZLERİ (+18)

6. "Kaynar Rüzgâr"

Bölüm şarkısı: Julia Michaels - What A Time

Çok sevgili şekerlerim nasılsınızz?

Uzun bir aradan sonra bölüm atıyorum özleştik yaa!!!

Uzun bir bölüm oldu cidden ama  yeni çokk tatlı bir karakter ile de tanıştıkk. Sizden ricam okurken satır aralarında benimle buluşmanız ve aşağıdaki yıldıza basmanız, gerçekten çok kolay 💗🌟

Çok sevgili büyüklerimizin de dediği gibi; oy veren ellerin dert görmesin guzuummmm!

İyi okumalarr 💝

       *̩̩͙˚̩̥̩̥*̩̩̥͙　✩　*̩̩̥͙˚̩̥̩̥*̩̩͙‧͙ 　　.·͙*̩̩͙˚̩̥̩̥*̩̩̥͙　✩　*̩̩̥͙˚̩̥̩̥*̩̩͙‧͙ .

             ༶•┈┈┈┈┈┈୨♡୧┈┈┈┈┈•༶

"Bazen insan iyileşmek istemez
çünkü içindeki acı sevdiğinden
kalan son hatıradır."
~Brikval

Kaybolan yaralar, izi kalan hislerle yarışmaya her zaman bayılırlardı. Belki gözler fark edemezdi yaşanan onca keskin bıçak darbesini; belki sadece hislerin değil, şarap kırmızısı sıvının aktığı o yerler önemli olmalıydı. İzini oraya bırakıp terk etmeliydi benliğimi. Benliğimi... Kendine ait bir kimliğinin olması bazı zamanlarda hiç bir şey ifade etmezdi. Sen kimsin? Neden bunu yaptın? Niçin öyle dedin? Niye böyle düşündün? Niye? Niye? Niye?!

Kafandaki sesler asla susmaz belki ama önünde ve sırtında, sağında ve solunda olan fısıltıları hiçbir zaman yenemez.

En azından sen öyle düşünürsün.

Ben ablasının kardeşi Diana Perla'ydım ve fırlatılan zehirli oklar asla tenime saplanamayacaktı. En azından batan iğneleri ve çiziklerini bırakan pençe izlerini geride bıraktığım sürece...

Bugün o rüyayı gördüğüm gecenin sabahıydı ve ben; okulda ki derslerime girmiş, okul binasından çıkmak üzereydim. O rüya... garipti. Gerçekçiydi. Hiç olmadığı kadar tenime ve zihnime işlemişti. Önümdeki o yaratık, gelen ilahi ses ve yanan gözlerimle saçlarım... Eğer yatağımda uyanmasaydım belki gerçek olduğunu bile düşünebilirdim ancak son birkaç gündür sinirlerimle fena halde oynandığı için beynimin de benimle ufak bir oyun oynadığını düşünüyordum. Muhtemelen.

Su yeşili bustiyerimin üzerine gelen bir parça silgi tozunu yavaşça aldıktan sonra omzuma çantamı atarak büyük sınıftan çıktım. Bugün hiç onu ve arkadaşlarını görmemiştim. Bana hava hoştu, özellikle Evan Wynne'nin tavırları her seferinde sinirlerimi bozuyordu. Yine de... Hepsinin birden bir anda yok olması tuhaf duruyordu. Belki de bir haltlar yemiş ve cezalarını çekiyorlardır. İlgilenmiyordum. Öyleyse neden bu haltların ne olduğu konusunda düşünmeye başlamıştım?

Saçmalama Diana, sende iyice manyak oldun kızım.

İçimdeki çelişkili kadını umursamayarak yürürken önümde beliren bir yüzle adımlarım yavaşladı. Bir öğrenci olamayacak kadar yaşlıydı ama aynı zamanda bir profesör gibi de durmuyordu çünkü fit ve benden biraz büyük duruyordu. Kim olduğunu anlamaya çalışmayı bırakıp bana doğru son adımını atan bu sarışın adama baktım. Sevecen bir ifadesi vardı, asla agresif görünmüyordu. Yüzünde hoş bir tebessümle "Diana Perla," dedi ve bana sağ elini uzattı. "Sizsiniz, değil mi?"