Until you. VOLTOOID

29.

Het was weer de volgende ochtend en Alyssa was weer op weg naar haar werk. Ze wandelt het gebouw binnen en wandelt meteen naar haar bureau, maar ze vertraagt wanneer ze een grote doos op haar tafel ziet. 

Ze wandelt meteen sneller naar de doos. Het was een lege doos, er stak niets in. Alyssa legt haar tas neer op haar tafel en wandelt meteen naar de kantoor van Junayd. Ze klopt aan en wandelt dan naar binnen. 

'Mag ik weten waarom er een doos op mijn bureau ligt?' 

'Heb je mijn mail niet gelezen?' 

'Stop met je bullshit, je weet dat ik niet in de ochtend mails lees.' 

'Dan moet je iets veranderen aan je verantwoordelijkheid.' 

'Waarom ligt er een doos op mijn tafel, ik ga er vanuit dat het daar niet voor de show staat.' 

'Nee, zeker niet, die is voor jou. Voor je spullen, want vandaag vertrek je. Je bent ontslagen, Alyssa.' Alyssa voelt de woede in haar, Farid heeft hier sowieso iets mee te maken. 

'Heeft Farid met je gesproken?'

'Farid?' Hij kijkt op naar Alyssa en doet alsof hij in de war is. 

'Wie is hij ookal weer?' 

Alyssa spant haar kaken op en kijkt Junayd lang aan. 

'Je bent niet geschikt voor deze taak vind ik, je bent niet- zoals je hoort te zijn. Ik heb het gevoel dat je redelijk afgeleid bent de laatste tijd.' 

'Afgeleid? Hoe kan ik afgeleid zijn als jij degene bent die mij negeert.' 

'Alyssa, heb een beetje zelfrespect en neem je boeltje en vertrek, zo simpel is het. Je nieuwe vriend zal gelukkig zijn.' 

'Je bent een klootzak en een jaloerse bitch.' Junayd kijkt met opgetrokken wenkbrauwen naar Alyssa. 

'Wat zei je?' 

'Je hebt mij gehoord.' Alyssa wandelt zijn kantoor uit en wandelt naar haar bureau waar ze snel haar spullen allemaal in de doos gooit en het bedrijf uitloopt. Ze gooit alles in haar autootje en rijdt meteen naar Farid zijn restaurant. Ze parkeert vlak voor het restaurant al mocht ze daar niet parkeren. 

Ze stapt uit en loopt meteen door naar de keuken waar ze Farid ziet met een serveerster spreken. 

'Farid!' Roept Alyssa tegen hem. 

'Ohh-' Zegt Farid onder de indruk. 'Mijn lievelingspersoon.' Glimlacht hij. 'Je bent op tijd, ik heb net een heerlijke nieuwe recept uitgevonden en jij mag het als eert proeven.' Hij doet alsof er niets aan de hand is, alsof hij niet weer waarvoor ik boos kan zijn. Ik haat die gekke mentaliteit van hem, hij kan nooit serieus zijn en rekening houden met een ander, alsof alles moet verlopen zoals hij wilt. 

'Ik smijt die bord in je gezicht als je denkt dat ik iets van je eten ga proeven.' Meteen kijken de andere koks verbaasd naar Farid. Hoe durfde zij tegen hem spreken? Ook de serveerster neemt een stap terug. Farid kijkt op naar Alyssa. Hij legt langzaam zijn bord neer op tafel. 

'Ik denk dat we moeten opletten waar we spreken en hoe we spreken.' Zegt hij licht serieus. 

'Ahja? Denk je dat? Awel, Farid, ik kan mij niet herinneren dat ik iets ondertekend heb omwille van mijn gedrag? Als ik mij niet vergis was je standvastig.' Farid kijkt enkel naar haar. 

'Mijn innerlijk was toch niet zo belangrijk?' Farid glimlacht sarcastisch en kijkt dan naar zijn personeel. 

'Mijn vrouw is nogal een grapjas als ze geïrriteerd is.' 

'En jij bent een verdomde klootzak wanneer je doet dat er niets aan de hand is terwijl je zeer goed weet wat er aan de hand is!' Roept Alyssa tegen hem. 

'Alyssa, roep niet!' Beveelt hij. 

'Maak mij dan niet aan het roepen! Je weet zeer goed waarom ik hier ben! Je weet het dondersgoed!' 

'Okéé, okééé-' Zegt Farid. Hij gaat met zijn handen over zijn schort en wandelt weg van zijn plek zodat hij zicht heeft op al zijn personeel. 

'Oké, jullie mogen mij vertellen of ik gelijk heb of niet-' Farid gaat met zijn vinger onder zijn neus en begint. 

'Mijn vrouwtje werkt voor haar ex, haar ex verloofde en ik ben niet akkoord dat ze daar werkt, maar mevrouw, mijn vrouw, denk dat ze dat wel kan. Ja, ik heb haar vriendelijk gevraagd om ontslag te nemen, mijn vriendelijkheid nam ze aan als onderdrukking,' Alyssa kijkt hoe hij met alle intonatie en ironie aan het spreken is, alsof hij ergens de grap kon zien. 

Hij kijkt naar Alyssa. 'Ik had je gewaarschuwd Alyssa, ik heb je op de vingers aangetikt, maar je dacht dat ik maar aan het treiteren was, maar je moet weten, ik ben een man van mijn woord.' Zijn weer serieuze intonatie en serieuze blik. 

'Ik heb een klein babbeltje gevoerd met meneer en hij heeft mij een pleziertje gedaan.' Hij glimlacht en heft zijn schouders op. 

'Zo simpel is het verlopen.' 

'Je gaat nu ervoor zorgen dat mijn ontslag geannuleerd wordt, Farid.' 

'En- sorry, waarom zou ik dat doen?' 

'Bemoei je met je eigen leven, oke? Ik werk waar ik wil en met wie ik wil, is dat duidelijk?!' Farid schraapt zijn keel en kijkt naar zijn personeel. 

'Iedereen terug aan het werk.' Hij wandelt naar Alyssa en neemt haar bij haar arm de keuken uit naar de achterkant van het restaurant. 

'Volgende keer bel je mij op wanneer je mij wilt spreken.' 

'Hoe je ervoor gezorgd hebt dat ik ontslagen werd, zorg je er weer voor dat ik aangenomen word, ik maak geen grapjes, Farid, ik ben bloed serieus.' 

'Ik denk niet dat je inziet hoe serieus ik ben, Alyssa.' 

Alyssa duwt hem meteen hevig van zich af. 

'Je geeft mijn job terug!' Roept Alyssa tegen hem. 

'Al zou ik willen- wacht- al zou ik het doen- ik denk niet dat meneer dat nog zou willen, ik bedoel zeker niet na- ja, na wat hij gehoord gekregen heeft van mij.' 

Alyssa voelt haar spieren verlammen. Ze fronst zachtjes haar wenkbrauwen, wat heeft hij hem laten horen? 

'Maak mij verder niet boos, Alyssa, je kan overal een baan vinden. Maar zet je een voet in die klootzak zijn bedrijf, heb je met mij te maken. Want zolang jouw klein hartje voor hem slaat sta je onder mijn hevige onderdrukking, hoor je dat? Zoek ergens anders een job en als je wilt dat ik je daar mee help, kan ik dat doen, maar bij hem kom je niet. Je kijkt niet naar hem, je luistert niet naar hem, je bent niet bij hem, je doet niets met hem of rond hem. Je distantieert jezelf van hem, in alle situaties, en als ik maar iets te horen krijg over jullie twee samen, geloof mij, Alyssa, zo kalm en vriendelijk blijf ik niet. Je bent mijn vrouw en permiteer het niet dat mijn vrouw maar aan een andere man denkt, is dat duidelijk?' 

'Je- je bent werkelijk ziek.' Zegt Alyssa met een verafschuwende blik. 

'Maak mij dan niet zieker, oke?' Hij glimlacht na zijn woorden en kijkt dan op zijn horloge. 

'Ik ga terug naar de keuken, rust jij een beetje uit, we hebben bijna onze trouw, ik wil niet dat je vermoeid bent op onze eerste nacht.' Knipoogt Farid en wandelt weg. Alyssa kijkt enkel toe. De woede in haar kan er niet uit.