Bağzı gidişlerin dönüşü olmaz derler ve bu gerçektende doğru ben Asel 10 yaşındayken annem hastalandı fakat bu hastalık öyle geçici bir hastalık değildi ama biz bunu çok geç fark ettik yâda ben geç fark ettim annem kara ciğer rahatsızıydı fakat bunu asla kardeşimle bana söylemezlerdi ve bizde hiç bir şey bilmezdik takii ben babam gilin odasını dinleyene kadar bir gün dinlediğimde annemin kara ciğer yetmezligi olduğunu ve bi an önce organ nakli yapılması gerektiğini duydum ve kimse ye bir şey diyemedim ama benim dertlerimi rahatlatan bir dostum vardı,Yaren ona anlattım ve sağolsun bana çok destek çıktı.daha sonra annem sürekli hastaneye gitmeye başladı ve biz onu ayda 2 kere zor görürdük bir gün annem hastaneye gittiğinde doktor vaktin daraldığını ve bir an önce organ nakli olması gerektiğini söylemiş. Annem eve geldiğinde ağlıyordu ve bana sarılın seni çok seviyorum eğer bir gün ben gidersem kardeşin sana emanet dedi ben daha önce çok kez annemi gizlice ağlarken gördüm ve benim canım da çok yandı sağolsun ki dayım anneme organını verdi annem hastaneye gitmezden önce babamın doğum gününü kutladık ve olabildiğince güzel zamanlar geçirdik annem azda olsa mutlu oldu ama içten içe hep ağlıyordu ve gideceği gün döndü dolaştı geldi annem bana son kez sarıldığında öyle bir sarıldıki sanki ben gitsem de senin hep yanında olacağım dercesine sanki sana bu son sarılışım dercesine sanki kardeşin sana emanet evim sana emanet dercesine o sarılış her şeyi anlatıyordu ama o sarılış son sarılış olmuştu
Annem hastaneye gittiğinde her gün beni arıyor bana mesaj atıyordu ve son kez aradığında son kez sesini duyduğumda sanki hiç gitmeyecek gibi geldi ama ne yazıkki gitti ve aradıktan 1 gün sonra ölüm haberi geldi ben anneannem gildeydim okuldan geldiğimde anneannem bir durgundu fark etmiştim ama beni yengem gile gönderdiler yengem gile gittiğimde dışarıda oyun oynarken kuzenim geldi yanıma ve bana dediki "baban anneni getirdi seni bekleiyor" dedi bende bir sevinçle koşa koşa gittim ve anneannem gile geldiğimde evin onu bi kalabalıktı ama umrumda değildi koşa koşa babama sarıldım ve "annem nerede" dedim babamsa gözleri dolmuş bir şekilde bana bakarak beni bir odaya çekti ve "kızım anneni getiremedim artık kardeşin sana emanet annen artık yok" dedi ve öyle bir çığlık attım ki yer gök inledi resmen çığlığında herşeyi anlatıyordu o gün babamın üstüne çok gitmiştim "her şey senin yüzüne"deyip babamı yumrukladım babam bir duvara sırtını yastlamış yüzünü elleriyle kapatmış ağlıyordu kardeşimse bana öyle acı bir şekilde bakıyordu ki sanki bakışları bana iyi bak sana çok muhtaçım der gibiydiişte o gün sadece annem ölmemişti o gün ruhen bende ölmüştüm
Devam edecek...
