YENİ OKULUM VE HAYATIM

~ 15.BÖLÜM ~

Yeni bölüm geldi.
______________________________________

Bu gerçek olamaz. Şuanda karşımda duruyor olamaz.

"Kardeşim."

Yıllar sonra onu karşımda görmek sesini duymak gerçekten tuhaf hissettirdi. Şaşkınlığımı bir kenara bıraktım ve koşarak abime sarıldım. Abimde sıkıca bana sarılarak hasret giderdi.

Tam 9 yıldır görmüyorduk birbirimizi çünkü abim, annen ve babamla kavga etmiş ve yurtdışına teyzemlerin yanına gitmişti. Bir dahada ne o aramıştı bizi, nede biz ulaşabilmiştik ona. Arada bir teyzemlerden iyi olup olmadığını öğreniyorduk.

9 yıl önce:

"Anne, baba anlamıyormusunuz bu benim hayalim" dedi berkay. Babası "Oğlum seni anlıyoruz ama sende bizi anla, tıp okuyarak kendine iyi bir gelecek oluşturacaksın" dedi. Berkay babasına sakin bir şekilde "Ama ben tıp okumak istemiyorum, ben aşçı olmak istiyorum." dedi. Babası "itiraz istemiyoruz berkay, tıp okuyacak ve doktor olucaksın" diye biraz sesini yükselti. Berkay sinirle güldü " Bu olmayacak baba, ben gastronomi okuyacak ve aşçı olacağım isteseniz de istemeseniz de. Ayrıca burada okumayacağım, ben dayımların yanına gidiyorum." diyerek odasına çıktı. Annesi arkasından "Oğlum ne demek dayımlara gidicem, bizi bir dinle" dedi ağlamaklı sesiyle. Babası ise onun sözünü dinlemediği için sinirlenmişti "Bırak hanım gitsin, nasılsa geri gelecek" dedi. Berkay yengesini aradı, bavulunu hazırladı ve dayısının yardımıyla yurtdışına gitti. Mertcan o zamanlar daha 9 yaşındaydı. Beste ise 7 yaşındaydı. Abisi gittiği gün ikiside gökhanlarda kalıyorlardı. Eve geldiklerinde beste berkay abisini görememişti, yurtdışına gittiğini öğrendiğinde ise ağlamaya başlamıştı, bir süre susuturamadılar. Mertcan da çok üzülmüştü çünkü oda abisini çok seviyordu.

Beste abisi gittikten 1 sene sonra kaza geçirdi ve hafızasını kaybetti. Ailesinin yardımıyla yavaş yavaş bir çok şeyi hatırladı fakat berkay abisini hatırlamadı. Onu tanımadan büyüdü.

Mertcan eskileri hatırlayınca gözlerim dolmuştu ama belli etmedim. Gökhan içeriden "Mertcan kim gelmiş söylesene" diye bağırarak kapının yanına geldi. Berkay abimi  görünce "Hadi canım berkay abi senmisin" dedi.

Gökhanda en az benim kadar abimi severdi. Yanımıza gelip oda sarıldı. Abim bizden zorla kurtulup "Tamam durun ya oğlum, tamam bende sizi özledim ama sakin" dedi. Abimi hemen içeriye sokarak salona oturttuk. Karşısında ki koltuklara oturarak " Sen gelirmiydin buralara ya" dedim. Abimde sırıtarak "Artık gelirim" dedi.

Gökhan "Abi sen hale teyze ve volkan amcayla kavga etmemişmiydin" diye sordu. Abim arkasına yaslanarak " Dün biz o sorunu halettik annemler dayımlara gelip benden özür diledi, bir şekilde tatlıya bağlandı olay" dedi. Bunu duyunca mutluluktan havalara uçacaktım nerdeyse. Madem barışmak bu kadar kolaydı ne diye 9 yılımız heba olmuştu ki.

Bu kez soru sorma sırası bendeydi "Ya abi yeni evimizi nerden buldun?" diye sordum. Abim "Ben gittiğimden beri salaklaştın heralde kardeşim, berden bulacam annenle babam söyledi" diyince Gökhanla ikisi gülneye başladı. Ne bileyim ya kafa mı kaldı.

Abim etrafa bakarak "Ee benim biricik kardeşim Beste nerede" dedi. Bunu demesiyle, olduğum yerde yine dondum. Doğru ya Beste abimi hatırlamıyordu çünkü babam abimle kavga ettiğinden dolayı beste hafızasını kaybettiğinde ondan bahsettirmemişti kimseye. Bu yüzden Besteye söylememiştik. Şimdi çıkıpta "Şey beste bu abimiz berkay, sen hafızanı kaybedince sana anlatmadık çünkü abim babamlarla kavga etmişti" mi diyecektim.