AsLaz Hayran Kurgu

'Geçmeyen Geçmiş'

Deniz partiyi terk etmişti. Ama orada durmaya devam eden gençler durumun şokunu hala atlatamamıştı. Önce Rüya kendine geldi. Deniz gerçekten hastaydı. Bunu fark ettiğinde Yaman'a hatta az önce de Alaz'a yaptığı haksızlıklar bir bir aklına geldi. Resmen kandırılmış manipüle edilmişti. Kızları da kendi tarafına çekmiş Alaz ve Yaman'a da az önce ruh hastası demişti.

"Alaz..." dedi duraksayarak gözlerini hemen sevdiğinin üzerine çevirdi. "Yaman... Ben çok..."

Tam özür dilemek üzereyken Yaman olduğu yerde hareketlenmiş Alaz'ın omzuna vurarak, "Gerisi sende." demiş ve hemen evden dışarı atmıştı kendini.

Kimseyi dinlemek istemiyor gibiydi. Herkes birbirine bakmayı sürdürürken Rüya da Yaman'ı takip etmiş salonu hızla terketmişti.

Tolga Alaz'dan aldığı işaretle yanlarında gelen kızlar için taksi ayarlamış, onları da alarak salondan çıkmıştı. Geriye Asi, Çağla, Cesur ve Alaz kaldı sadece salonda. Alaz haklı olmanın verdiği gururla yayılarak koltuğa yerleşmiş karşısında şoktan şoka girenleri seyrediyordu.

"Safi deli görünce bile nasıl anlayamıyorsunuz? Adamın tipinden belli hepiniz onun yanında kendinizden geçtiniz. Geldiniz bir de burada parti yapıyorsunuz danslar falan. Valla abisi ve ben olmasak siz bu hayatta nasıl kalacaksınız acaba?" derken son derece kendini beğenmiş görünüyordu. Sonra gözlerini, hep üstünde durmak istedikleri asla ayrılmak istemedikleri kişiye çevirdi.

"Hele sen! O kadar adamdan korumaya çalıştık, yalnız da bırakmadık yanında geldik tanışmaya yine de inat gibi gittin adamla barlarda sohbetler muhabbetler, arabaya binmeler, salıncağa birlikte oturmalar..." derin bir nefes aldı. İzlemesi çok zor şeyler yaşamıştı. "Suratta hep bir gülümseme. Ne farkettim biliyor musun? Sen gülebiliyormuşsun Asi kız!"

Cesur ve Çağla ilgiyle ikiliyi izlerken gözleri birbirine takıldı. Bunlar baya baya çift olmuştu. Alaz asla çaktırmazken artık böyle açıklar vermeye başlamıştı ulu orta. Bu da kavuşma yakın demekti. İkiliden Cesur hala konu hakkında çekimser olsa da Çağla kıkırdamak istiyordu.

Asi ise diğer ikisinden farklı olarak kızgındı. Asıl Alaz efendi kendini ne sanıyordu böyle. Bu olaylar nedeniyle rafa kalksa da barda yaşadıklarını asla unutmamıştı. Şimdi utanmadan bir de hesap sorar bir ifadeyle herkesin yanında onunla konuşamazdı.

"Güldüremeyenler utansın!" dedi ilk olarak. Ama daha sözü bitmemişti. "Sana mı soracam lan ben kime güleceğimi! Alaz Soysalan beni bar köşelerinden topladığın kızlarla karıştırdın sanırım. Onlar böyle şeylerden hoşlanıp fino gibi peşinden ayrılmıyor olabilir ama bize sökmez oğlum bu havalar! Sen benim neyimsin ki beni koruyacaksın bana böyle herkesin içinde hesap soracaksın! Ben senin de o psikopat bebenin de aklını alırım! Kim ne yapabilir lan Asi'ye!" dedi sinirle.

Çağla bu sefer kendini tutamadan güldü. O kadar benziyorlardı ki. Aslında bu yüzden bu kadar çatışıyorlardı birbirleriyle. Cesur'un aklı Yaman ve Rüya'da kalmıştı. Bu kavgadan sevdiği çok keyif alsa da o almamıştı. Öte yandan yine de Asi'nin Alaz oğlanın da canına okuduğunu görmek onu nebze olsun rahatlatmıştı.

Yine de ortamdaki gerilimi azaltmak için, "Şimdi tartışmayı bırakıp Rüya ve Yaman'a mı baksak?" diye bir fikir attı ortaya.

Alaz Asi'ye karşı ne diyeceğini bilmediği noktaya gelmişti zaten. Konuşmamışlardı çünkü! Yoksa cevabı çoktu onun. Mesela biz seviştik farkında mısın diyebilirdi. Asi onundu çünkü. Başka da kimsenin olmamıştı, olamazdı da! Ee Alaz da Asi'ye dokunduğundan beri kimsenin olmamıştı. Olmayı da düşünmüyordu. Bu durumda ikisi hiçbir şey değillerse bile birbirlerinindiler. Bu da bir çeşit sevgili gibi bir şey yapardı onları. Tüm bunları düşünürken yüzüne yayılan sırıtmaya da engel olamamıştı. Herkesin kendine ters ters baktığını gördüğünde ise genizinden bir ses çıkararak kendini toparladı.