Ailedensin Helin ve benim en kıymetlimsin orda olduğun sürece bunu unutma.
Bir kaç satır gibi görünen mesajın aslında tüm hayatımı kuşattığını biliyordum. Orada öylece durmayacağını günün sonunda bana yuva olacağını bildiğim gibi. Gördüğüm her şeyin daha fazlası vardı onda. Sevgisi sonsuzluk kadardı fark edemediğim her anda benden kilometrelerce ilerliyordu ama bir şekilde yine de hemen yanımda kalmayı başarabiliyordu.
Tüm yaşamım boyunca birini sevmediğimi biliyordum, ama hep bu şekilde kalacağına inanıyordum. Birisini sevemeyecektim birinin varlığını hemen yanımda isteyemeyecektim. Çoğu zaman bu duygunun neredeyse yüzde yüz gerçek olduğunu biliyordum ama bazı anlarda içimdeki minik bir cızıltı benimde esas karakter olabileceğimi söylüyordu. Ve sanırım esas karakter olmak için en yanlış anı seçmiştim. Yada tam tersi en doğru andı. Benim soramayacağım şeyleri benden önce hesaplayıp bana yol açan birinin varlığı belki de ihtiyacım olan tek şeydi.
İçimde bir yerde çok uzun zamandır bildiğim bir gerçeğin dilime düşüşü gibi bir an yaşıyordum. Ben gidip Mete'ye aşık olmuştum ve bunu fark edebilmek için her şeyin karışmasını kendimi o evden çıkarmış olmayı sonra gelip bu karanlık odanın köşesinde oturmayı beklemiştim. Tam onun yanında dururken fark edip ona karşılık vermek varken aramıza bir savaş girmesini beklemiştim.
Gerçi savaşta tam olarak hangi tarafta kalıyordum. En başından beri onun tarafındaydım ama ailesinin gözünde durum belki de çoktan bambaşka ilerliyordu. O yüzden cevap vermeye bile korkuyordum. Tekrardan pembe gülümün kokusunun yayıldığı o salonda oturamayacağım ihtimali her tarafımın buz kesmesine sebep oluyordu. Birde tamda böyle bir anda mı itirafımı sunacaktım ona.
Zihnimin fazla mesaisin arasında orada öylece duran duygularım ile kendimi kahkaha atarken buldum. Hiçbir zaman hissedemeyeceğim duyguları tamda şuan hissettiğimi fark ediyordum. Delirmiş olmalıydım. Bana ayrılan bu sessizliğin için de bir kaç saat önce beni endişe ile kucaklayan kişileri düşünmek yapılacak olan en stratejik hamle değildi ama yine de onlar için deli gibi endişelendiğim gerçeği de ortadaydı. O yüzden beni anlayabileceğinden emin olduğum tek kişiye mesaj atmaya karar verdim.
'Herkes iyi mi? Handan güvenli bir yere geçtiniz mi?'
Handanın mesajımı görmesini beklerken bir yandan da odadaki dolapta göz gezdirdim muhtemelen annem benim için bir kaç parça kıyafet getirmişti üzerime bir pijama takımı giyerken telefonumdan gelen ses ile yeniden yatağın üzerine bıraktığım telefona koştum. Bir kaç adımlık yerde koşmak ne kadar saçma olsa da.
'Herkes iyi Alin sakinleşti ve uyudu Meryem sultanda senin için üzülüyor. O kıza o evde huzur vermezler diyordu en son. Ben delirmek üzereyim ama. Senin o kocandan intikamımı alacağım anı bekliyorum'
Yazdıklarına gülerken Meryem hanımın gerçekten beni merak etmiş olması içimi hiç olmadığı kadar çok ısıtmıştı. Sevilmek nasıl hissettiriyor deselerdi tam olarak şuan hissettiğim o iç sıcaklığını tarif edebilirdim artık.
'Meryem hanım bana kızgın değil mi? Ayrıca Mete senin kuzenin neden ondan bir yabancı gibi bahsediyorsun'
Pek tabi neden böyle davrandığını biliyordum ama yine de ondan duymak ve aralarındaki sorunu anlamak için bir şeyler sorabilmek istiyordum. Erkan'ın evinde olmaktan neden bu kadar rahatsızdı emin olmak istiyordum.
'O beni Erkan adlı baş düşmanımın evine göndermeden önce kuzenimdi evet ama şimdi artık eskiden kuzenim. Helin kimse sana kızgın değil, ayrıca ne sebeple kızacağız ki tüm bu olaylardan haberin bile yok. Hem yengem her zaman suç sadece işleyenindir der bu şartlar altında seni suçlaması imkansız ama şok oldular. Alin'de bir kaç güne seni özler ben tanıyorum onu sen onun için abisinden bile daha kıymetlisin bence. O yüzden şokla söylediklerini ciddiye alma lütfen'
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Beyaz Açelya
Genel Kurgu' Bazen benim bile fark edemediğim anlarda beni düşünüyor. Öyle ki henüz kendimi bile fark edemediği sorunlarımı ben görmeden çözmüş oluyor. Nasıl olurda inanmam'
