AHLAKSIZ HAYATLAR

•AŞK ACISI•

SU

Tam tamına sekiz aylık hamileydim.evet eymenin beni terk etmesinin üzerinden üç ay geçti.inanırmısınız bir kez bile karşılaşmadık.zamanla unutulmuyordu ama alışılıyordu.yoklugunada beni sevmemesinede çok güzel alışmıştım.bu üç ay içinde çoğu gece aglıyarak uyandım ve onu aradım.ama açmadı.pes etmeden bunu kabus gördüğüm sürece yaptım.evine bile gittim ama hiç karşılaşmadık.çok merak etmiştim bazen deli gibi merak ediyordum.bugün ne giydi?parfümü değiştimi?iyi besleniyormu?en önemlisi!beni özledimi?ama hiçbirine cevap alamadım.istanbulun karanlık bir sokağında başlayıp,karanlık sokağında biten bir hikayeydi bizimkisi.yere çok düştüm,çoğu kez kalktım ve çoğu kez yerde kaldım.bana bunları yaşattığı için onu hiçbirzaman affetmedim.bir süre sonra geceleri onu aramak yerine bensiz mutlu oldugu için küfür etmeye başladım.evlenmeye karar vermişti.tahmin ettiğim kadarıyla o kadınla.bizimkilerin dediğine göre oda mutlu değilmiş,hiç inanmıyordumya neyse.dualarım işe yaramadı.küfürlerimde öyle.

"Suuu,etler pişti hadi gel."

Ağaçların ve toprağın birleştirdiği kokuyu içime çektim.ateşin gidişi dışında hiçbirşey değişmemişti.bir şey hariç karnım davul gibi olmuştu!ayaklarım şişiyor ve ikidebir ağlıyordum.saçma sapan herşeye kızıyordum...şimdi yeni evimin bahçesinde bizim grupla mangal yapıyorduk.her ay bunu tekrarlamaya başlamıştık.haa bu arada doktorda artık bizim grupta.

"İkizler o top masaya gelirse öldünüz!"

"Serkan serkan! Bu tarafa atsana oğlum."

"Sertan ozaman ayaz alıyor topu!"

"Ya ikiz dingiller artık oynasanız diyorum."

"Sinan nerde yaa!"

Kumsal etrafta bağırarak dönüyordu.sinanını kaybetme korkusu yüzünden çocuğa nefes aldırmıyor olsada iyi yapıyordu.ben ateşi serbest bıraktım ve kaybettim...

"su iyimisin tatlım?"

"iyiyim nehir bir sıkıntım yok.arada bir tekmeliyor."

"asi bir velet olacak gibi."

"babasına çekmiştir."

ben söylediğim şeye hüzünlenirken nehir gözlerini devirdi.iki lafimdan biri ateş olduğu için herkes bıkmıştı.ama ateş henüz bir kızı olacağını ve isminide asu koyduğumuzu bilmiyordu.iki anlamı vardı benim için bu ismin;

"A- ateş- su- ben=asu."

"İkincisi ise karnım tekmelerinden nasibini almıştı.kesinlikle yaramaz bir kız olacaktı."

Hayalimde kızımın ismini babasıyla koymak varken şimdi tek başıma doğurup büyütecek olm fikrine alışmaya çalışıyordum.nehir iç çekip uzağa baktı.ikimizde farklı şehirlerden istanbul'a geldik.ikimizde kötü şeyler yaşadık ama enes onu hiç bırakmadı.istanbulun kirli sokaklarında çoğu kez kendimizi kaybetsekte nehiri herzaman toplayacak bir adam vardı.aşık bir adam.benimde olduğuna inanıyordum.ateş ne zaman düşsem orada olacaktı.şimdiyse düştüğüm gibi kalkmak için cebelleşiyordum.ateşte yoktu üstelik...

ATEŞ
dişlerimi fırçalayıp aynada kendime baktım.uzun bir aradan sonra sakal bırakmış olmak,tuhaf hissettirmişti.kravatımı düzeltip kahvaltıya indim.pelin bana gülümserken dedem ve hande kaşlarını çatıyordu.inanç ise yine masada yoktu.

"İnanç neden gelmedi?"

"Gelmek istemedi tokmuş!"

Hande gazeteyle yüzünü kapatırken elinden alıp katladım ve masaya koydum.