Until you. VOLTOOID

31.

Het heden

Alyssa wandelt boos het restaurant uit. Ze staat buiten, maar dan beseft ze hoe boos ze is, hoe ze steeds moet doen wat hij wilt, hoe ze steeds weg moet wandelen met het gevoel dat ze verloren heeft. Het kan toch niet zijn dat hij steeds moet winnen? Hij moet toch niet alles krijgen zoals hij het wilt? 

Alyssa wandelt terug zijn restaurant binnen. Ze staat midden in het restaurant en kijkt rond haar, ze weet niet waarmee ze moet beginnen en wie ze als eerst moet aanvallen, maar ze wilt ook haar woede proberen beheersen, ze probeert kalm te blijven, maar oh wat was ze boos, wat was ze dood hard geïrriteerde door hem. Ze kijkt naar alle mensen die gelukkig aan het eten waren, zonder zorgen, hij kon zijn loon verdienen zonder zorgen, maar een ander moest zeker weer werk gaan zoeken en niet eens weten of ze aangenomen wordt? Hij weet niet eens hoe hard ze gewerkt heeft voor haar plek in dat bedrijf. 

'Alyssa, heb je hulp nodig?' De serveerster waarmee Farid daarnet aan het spreken was sprak Alyssa aan. Alyssa kijkt haar vies aan. Ze negeert haar en meteen wandelt Alyssa naar een tafel en ze gooit meteen alles van de tafel er af. De serveerster kijkt gechoqueerd naar Alyssa. 

Alyssa voelt hoe ze haar woede de toestemming gaf om de vrije loop te gaan. Ze wandelt naar de volgende tafel en gooit ook daar alles van. Farid loopt meteen de keuken uit wanneer hij het lawaai hoort van spullen die neer knallen op de grond en daar ziet hij Alyssa. Hij ziet de woede op haar gezicht en hoe ze alles van de tafels gooit. 

'Alyssa!' Roept Farid bevelend. 

Alyssa kijkt meteen op naar Farid, ze is buiten adem. De woede in haar was echt, ze was bloedserieus met hoe hard ze hem haatte. 

'Hier heb jij om gevraagd!' Roept Alyssa tegen hem. 

Farid probeert kalm te blijven want zijn klanten zitten in zijn restaurant. 

'Jij mag doen wat je wilt, maar mij loop je hier iedere centimeter achterna! Je gaat verdomme je grenzen moeten leren! Je kunt mij niet-' Alyssa voelt hoe ze moet huilen. Ze schudt haar hoofd en begint te huilen. 

Ze brengt haar hand voor haar ogen om haar tranen te bedekken. Ze wilt niet dat ze zien dat ze moet huilen of aan het huilen is.

'Als je doet alsof je mij niet kunt horen, Farid, dan zorg ik er wel voor dat je mij hoort!' Roept ze tegen hem. 

'Je fikst verdomme mijn job terug of we worden beiden werkloos.' 

De security mannen van Farid zijn restaurant lopen de zaak binnen. Ze willen Alyssa grijpen, maar meteen doet Farid teken om haar niet aan te raken. 

'Iedereen aan het werk.' Zegt Farid alsof Alyssa weer niets tegen hem zei. 

'Abir dek de tafels.' 

Farid wandelt naar Alyssa en haalt diep adem. 'Je bent gefrustreerd, het is me duidelijk nu, maar-' Hij zet nog een stap dichter naar haar toe. 'Dit doe je niet nogmaals met mijn tafels. Je hebt een probleem met mij en niet met de tafels.' 

Alyssa leek wel gek te worden, wat voor een mens is hij? Begrijpt hij haar niet? Begrijpt hij niet waarom hij boos is. 

Hij kijkt op zijn horloge. 

'Laten we afspreken om 18h30 dan kunnen we dit rustig mondeling bespreken zonder toeschouwers, oke?' 

Alyssa kijkt enkel naar hem. 

'Ik kom je wel ophalen, maak je geen zorgen.' 

'Probeer maar langs te komen en als ik je auto dan niet deftig verniel mag je komen vragen om te betalen.' Sist ze woedend tegen hem. 'Ik betaal je met mijn vinger, klootzak.' Ze wandelt van hem weg en praat tegen zichzelf alsof ze zichzelf niet kan beheersen. En wanneer ze de eetruimte van het restaurant binnen wandelt en de ogen terug op haar ziet en hoe mensen zachtjes beginnen te fluisteren alsof ze subtiel bezig zijn terwijl zo oooo zo opvallend zijn. 

'Wat kijken jullie?! Kijk voor jullie, rare mensen.' Ze wandelt het restaurant uit en Farid staat met zijn handen in zijn zij toe te kijken naar Alyssa die boos wegwandelt. 

'Het lijkt erop dat ze niet echt van je houdt?' Farid kijkt naast zich en ziet Abir naast hem staan, hij had niet eens gedacht dat ze daar zou staan. Farid kijkt haar licht afkeurend aan. 

'Heb ik tegen jou gezegd om te tafels te dekken of mij hier liefdesadvies te geven?' 

'Euhm- sorry, de tafels zijn al gedekt.' 

'Sta dan in de keuken verdomme, daar betaal ik je voor, niet voor je advies.' 

'Sorry, chef.' Ze wandelt meteen ineen gekrompen naar de keuken. 

'Pff- ze houdt niet van me, ze houdt wel van me, alleen heeft ze wat tijd nodig.' Zegt hij instemmend alsof hij zo zeker is over zijn eigen woorden, alsof hij er niet naast kon kijken, alsof iedereen op hem verliefd kon worden en dat het ook zo zal zijn met haar. Hij zucht diep en wandelt weg naar de keuken. Deze keer ging hij zich niet verontschuldigen voor de drama in zijn restaurant ze mochten het zien als een live show en wie het niet leuk vindt of eraan zal wennen mocht van hem zijn restaurant verlaten want hij begint te beseffen dat dit de normaalste zaak zal worden.